Ανθρώπινες Σχέσεις, Γονείς, Οικογένεια, Παιδιά, Συμπεριφορά, Ψυχική υγεία

Θέλεις να μάθεις το παιδί σου; Ξεκίνα από τον εαυτό σου

«Είναι πολύ αντιδραστική. Κάθεται με τις ώρες κλεισμένη στο δωμάτιό της και αν τολμήσεις να της πεις κουβέντα, δε σε σώζει κανείς!», «Δε ξέρω τι να κάνω πια. Τα ‘χω φτύσει. Δεν τρώει, είναι διαρκώς με αυτό το μαραφέτι και παίζει σαν τρελός. Σηκώνω τα χέρια ψηλά», «Η άλλη η ξεπεταγμένη η φίλη της η Χρύσα την ξελογιάζει. Όλο stories και το διάβασμα πάει περίπατο. Ποιες Πανελλήνιες; Με αυτή τη στάση, δεν πάει πουθενά», «Δε μου μιλάει καθόλου, έχει κλειστεί πολύ στον εαυτό της και ανησυχώ, δε ξέρω τι να κάνω…»

Δύσκολο πράγμα να είσαι γονέας και συνάμα υπέροχο. Η αλήθεια είναι πως κανένας δε γεννήθηκε με το ανάλογο ντοκτορά, η αλήθεια είναι ότι η εφηβεία είναι μια κατακόκκινη περίοδος γεμάτη ορμόνες και ένταση. Θέλεις να μοιραστώ μαζί σου κάποιες ακόμα αλήθειες; Είναι απόλυτα φυσιολογικό να μη ξέρεις πώς να διαχειριστείς τα μούτρα, την ένταση, το στρες, ή τη φωνή του παιδιού σου. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να ανησυχείς και να φοβάσαι, όπως είναι και απόλυτα φυσιολογικό να μη θέλει να τα μοιραστεί όλα μαζί σου. Να σου θυμίσω ότι κι εσύ πέρασες από αυτήν την ηλικία και αυτή τη φάση. Το ξέχασες;

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το μυστικό. Αν κάτσεις και αναστοχαστείς πως ήσουν τότε, τι τριβέλιζε το μικρό σου μυαλουδάκι, τις ανησυχίες, τους φόβους σου και αυτήν την υπέροχη αίσθηση ότι θες να ρουφήξεις τη ζωή με το μεδούλι και να είσαι πρώτη γραμμή σε όλα, τότε αλήθεια, έχεις ήδη μπει στη ψυχολογία του παιδιού σου. Ξέρεις που χάνεται το παιχνίδι; Όταν επιμένουμε να φοράμε τα παπούτσια μας, αντί να μπαίνουμε ολόψυχα ανά στιγμές όταν χρειάζεται σε αυτά των παιδιών μας.

Όλα τα παραπάνω τα «δε ξέρω τι να κάνω, ανησυχώ, τα ‘χω παίξει» τα έχω ακούσει δεκάδες φορές σε συνεδρίες μου με πελάτες που έρχονται με στόχο να φτιάξουν τη σχέση τους με το παιδί τους. Δε δίνω συμβουλές, όχι. Συνταγές επιτυχίας δεν υπάρχουν, λυπάμαι και θα είμαι μαζί σας ειλικρινής για άλλη μια φορά: Η ενσυναίσθηση και η ουσιαστική επικοινωνία με το παιδί είναι το άλφα και το ωμέγα. Όσο περισσότερο είμαστε ανοιχτοί στο να ανακαλύψουμε αληθινά εμάς, τόσο πιο ανοιχτοί θα είμαστε στο να έχουμε μια αληθινή σχέση με το παιδί μας. Και να μη ξεχνάτε τα παπούτσια τους…