Social Media, Εγκλήματα

Λειτουργία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης για το έγκλημα

Τα ΜΜΕ αποτελούν  αναπόσπαστο μέρος της σύγχρονης καθημερινότητας καθώς προβάλλουν τα νέα της επικαιρότητας και τις νέες τάσεις της εποχής. Μέσα από τα ΜΜΕ αντικατοπτρίζονται κοινωνικές αναπαραστάσεις αναφορικά με το έγκλημα και αποδίδεται ένα νόημα, που προκαλεί συνέπειες στο πως ο πολίτης το αντιλαμβάνεται. Τα ΜΜΕ απευθύνονται σε κοινωνικές ομάδες και περιέχουν γλωσσικά και μη γλωσσικά νοήματα, οικεία στους πολίτες ώστε να αναπαραστήσουν μια πραγματικότητα που θα είναι προσιτή και θα παρακινήσει το ενδιαφέρον του δέκτη. Ο ρόλος των Μέσων δεν περιορίζεται μόνο στην μετάδοση πληροφοριών και γεγονότων σχετιζόμενων με το έγκλημα αλλά και στη αναδόμηση μιας νέας πραγματικότητας, μιας «κατασκευής».

Τα κοινωνικά ζητήματα και πιο συγκεκριμένα αυτό που μελετάμε, το έγκλημα, αναπαρίσταται μέσω εικόνων της ίδιας της κοινωνίας και έτσι «κατασκευάζεται» η εικόνα και άποψη που έχει ο πολίτης για την εγκληματικότητα. Στα πλαίσια αυτής της «κατασκευής», τα συναισθήματα και οι αντιλήψεις των πολιτών δεν είναι πάντα αρνητικά φορτισμένα. Γίνεται λόγος για τον τρόπο με τον οποίο ένα άτομο παρατηρεί την «κατασκευή» του εγκλήματος και πως αυτή η αναπαράσταση λειτουργεί στην κατανόηση του κόσμου. Ένα ζήτημα που προβληματίζει το κοινό είναι αν τα ΜΜΕ αποτελούν ένα αξιόπιστο μέσο μετάδοσης και ερμηνείας της εγκληματικής ενέργειας ή αν χαρακτηρίζονται από παραμορφώσεις και παραποιήσεις της πραγματικότητας (στο κυνήγι της ακροαματικότητας και στην προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων και χειραγώγησης της κοινής γνώμης).

Πολλές φορές η διαδικασία αναπαράστασης περιλαμβάνει μέσα πειθούς, προσέλκυσης ενδιαφέροντος και πρόκλησης συγκίνησης. Ιδιαίτερα στην τηλεόραση πολύ συχνά γίνεται χρήση της δραματοποίησης μέσω των εικόνων , των δραματικών αφηγήσεων των δημοσιογράφων, της μουσικής παραγωγής, της επανάληψης της προβολής των γεγονότων και της αναδρομής σε παρόμοια συμβάντα. Ως αποτέλεσμα αυτής της συνθήκης διαπιστώνεται συχνά η δημιουργία στερεοτύπων, τόσο όσον αφορά τους δράστες όσο και τα θύματα που εμπλέκονται σε ένα εγκληματικό φαινόμενο. Έτσι, προκαλείται κι ένα κατασκευασμένο κλίμα πανικού και καλλιεργείται κι ένα αίσθημα φόβου στον πολίτη ότι θα υπάρξει και ο ίδιος, ή ένα άτομο από την οικογένεια του, ως θύμα ανάλογου εγκληματικού φαινομένου. Τις περισσότερες φορές όμως, αυτό δεν ανταποκρίνεται σε  πραγματικό ή και ρεαλιστικό κίνδυνο.

Τα  ΜΜΕ  λοιπόν ,μπορούν να  χαρακτηριστούν ως καθρέφτης της κοινωνίας, όπου μέσα από αυτόν αντανακλώνται κοινωνικά ζητήματα, εικόνες και αναπαραστάσεις. Κάποιες φορές λειτουργούν «κατασκευάζοντας» την εικόνα του δέκτη σχετικά με το έγκλημα προκαλώντας αντιδράσεις τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Η εικόνα που διαμορφώνει όμως κάθε άτομο διαφέρει, γεγονός που οφείλεται και σε άλλους παράγοντες όπως η ιδιοσυγκρασία του, η ψυχοσύνθεση του, τα βιώματα και οι εμπειρίες που διαθέτει.