Ας αναλογιστούμε πόσες φορές έχουμε “αφήσει” τα ψηφιακά μας ίχνη στο διαδίκτυο και τι ακριβώς έχουμε μοιραστεί στον κυβερνοχώρο. Πόσες φωτογραφίες, αναρτήσεις και σημαντικές στιγμές έχουμε εκθέσει σε άτομα εκτός του στενού μας κύκλου, ακόμα και δημόσια; Σίγουρα αρκετές, ενώ μια τέτοια συνειδητοποίηση φαντάζει ανησυχητική έως και τρομακτική. Είναι εύκολο άραγε να διαγραφούν τα ίχνη μας; Και αν ναι, πώς μπορεί να γίνει αυτό; Η Google εφάρμοσε το άρθρο 17 περί Προστασίας Δεδομένων για Δικαίωμα Διαγραφής που ισχύει για τους κατοίκους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για αυτόν τον λόγο οι ειδικοί της εταιρείας ESET για την κυβερνοασφάλεια προτείνουν:
- Αρχικά κάνουμε μια αναζήτηση στην Google. Έτσι αποκτούμε μια γενική εικόνα για το ποια στοιχεία μας υπάρχουν δημοσιευμένα στο διαδίκτυο.
- Ελέγχουμε τις ρυθμίσεις απορρήτου των εφαρμογών που κάνουμε χρήση. Κάποιες εφαρμογές διαθέτουν μια επιλογή στις ρυθμίσεις απορρήτου, όπου μπορούμε να επιλέξουμε να μην εμφανίζεται το περιεχόμενό μας στις μηχανές αναζήτησης.
- Μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τον κάτοχο του website, αν επιθυμούμε να σβηστεί κάποια αναφορά μας σε αυτό. Πολλές ιστοσελίδες διαθέτουν δυνατότητα επικοινωνίας με το κοινό, με τα στοιχεία τους να αναγράφονται προς το τέλος της σελίδας.
- Διαγράφουμε οτιδήποτε δεν χρειαζόμαστε. Ακόμα και αν είναι μια ξεχασμένη φωτογραφία από κάποιο πάρτι του 2012, ή η τελετή αποφοίτησής μας από το Λύκειο. Εάν πιστεύουμε ότι είναι “too much information” για το διαδίκτυο, μπορούμε κάλλιστα να εκτυπώσουμε αυτές τις φωτογραφίες, ή γενικότερα να τις αποθηκεύσουμε με έναν άλλον τρόπο που δεν θα εμπλέκεται το διαδίκτυο.
- Μπορούμε να ζητήσουμε από δημοφιλείς μηχανές αναζήτησης να διαγράψουν προσωπικές μας πληροφορίες. Προς το παρόν αυτό μπορεί να γίνει μέσω Google, μέσω εργαλείου που διαθέτει όπου μπορούν να σβηστούν πληροφορίες από τα αποτελέσματα αναζήτησης. Επίσης, μέσω της Bing μπορούν να διαγραφούν αρχεία μη συναινετικού τύπου, ή παλαιού περιεχομένου.
- Χρησιμοποιούμε VPN δίκτυο. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να εμποδίσει τους επίδοξους χάκερς να έχουν πρόσβαση στις προσωπικές μας πληροφορίες. Εκτός αυτού, με αυτόν τον τρόπο προστατεύεται η τοποθεσία μας και κρυπτογραφείται η σύνδεσή μας.
- Τέλος, εάν παρόλα αυτά επιθυμούμε να χρησιμοποιούμε κάποιο προφίλ στο διαδίκτυο πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα συγκρατημένοι στο μέλλον με το περιεχόμενο που κοινοποιούμε. Για παράδειγμα, μπορούμε να προσέχουμε σε ποιους κοινοποιούμε πληροφορίες μας (ρυθμίσεις απορρήτου), την ποιότητα του περιεχομένου που δημοσιεύουμε (πολύ προσωπικές πληροφορίες) και γενικότερα το ποιος μπορεί να αναζητήσει τον λογαριασμό μας.
Αξίζει ωστόσο να τονιστεί ότι με τα παραπάνω βήματα δεν εξασφαλίζεται η απόλυτη διαγραφή του διαδικτυακού μας αποτυπώματος. Ειδικότερα εάν σκεφτούμε πόσες φωτογραφίες έχουν ανεβάσει οι φίλοι μας με εμάς, ή πόσες φορές έχουμε καταχωρήσει το e-mail μας και το κινητό μας τηλέφωνο σε διάφορες πλατφόρμες. Με τους τρόπους που αναφέρθηκαν, απλώς εξαφανίζουμε το μεγαλύτερο μέρος των ψηφιακών μας ιχνών. Το διαδίκτυο δικαίως μπορεί να παρουσιαστεί και ως “ιστοχώρος”, καθώς μοιάζει με ιστό αράχνης όπου όλα τα στοιχεία συγκεντρώνονται και συνδέονται μεταξύ τους.
πηγή: www.newsit.gr
Ονομάζομαι Ειρήνη – Παναγιώτα Ραμαντάνη και είμαι τελειόφοιτη φοιτήτρια ψυχολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αυτό το διάστημα πραγματοποιώ την πρακτική μου άσκηση στο Διεθνές Ινστιτούτο Κυβερνοασφάλειας (CSI Institute). Παράλληλα είμαι εθελόντρια αρθρογράφος στο psychoedu.gr καθώς με ενδιαφέρουν θέματα ψυχοπαθολογίας. Επιπλέον έχω συμμετάσχει σε ορισμένα σεμινάρια της Α΄ Ψυχιατρικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ.