31 Ιούλ
Μη κατηγοριοποιημένο

“Oι γείτονες άκουγαν κραυγές ζώων, αλλά κανείς δεν το κατήγγειλε”

Από την Εβίτα Σπυριδάκου,

 

Η κακοποίηση είναι μια μορφή βίας που μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους. Το ίδιο ισχύει και για την κακοποίηση των ζώων. Είναι μια κατάσταση που επικρατεί χρόνια. Συγκριτικά με προηγούμενα χρόνια υπάρχει μεγαλύτερη κινητοποίηση για την καταπολέμηση του συγκεκριμένου φαινομένου. Ωστόσο, πολλές είναι οι περιπτώσεις που δεν καταγγέλλονται άμεσα ή και καθόλου.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση κακοποίησης ζώων στο Μοσχάτο. Πιο συγκεκριμένα εδώ και περίπου δέκα χρόνια πολλά ζώα (σκυλιά και γατιά) υπέστησαν κακοποίηση, τα περισσότερα εκ των οποίων βρέθηκαν νεκρά στο διαμέρισμα του δράστη. Μετά από έντονη δυσοσμία που έβγαινε από το διαμέρισμα μια γειτόνισσα κάλεσε τις Αρχές,  όπου ήρθαν αντιμέτωποι με ένα φρικτό θέαμα- πτώματα και σκελετοί ζώων παντού.

Ένα σημείο που θα έπρεπε να μας προβληματίσει είναι αρχικά η χρονική διάρκεια που επικρατούσε η εν λόγω κατάσταση. Όλο αυτό διάστημα ενώ οι γείτονες άκουγαν κραυγές ζώων, αλλά κανείς δεν το κατήγγειλε. Πιθανότατα λόγω φόβου προς τον δράστη. Ωστόσο, με αυτή τη συμπεριφορά του επέτρεπαν ακούσια να συνεχίζει ανενόχλητος να βασανίζει αυτά τα πλάσματα.

Δυστυχώς αυτό ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις κακοποίησης. Δεν είναι λίγες οι φορές που πολλοί έχουν γίνει μάρτυρες κακοποίησης, αλλά προτιμούν να σιωπήσουν είτε επειδή φοβούνται είτε επειδή απλά δε θέλουν να αναμειχθούν σε ένα τέτοιο περιστατικό. Με αυτό τον τρόπο αντί να κατασταλεί το εν λόγω φαινόμενο, ενισχύεται.

Άλλο ένα σημείο στο οποίο αξίζει να σταθούμε είναι η εκδήλωση και εξέλιξη μιας τέτοιας συμπεριφοράς. Ειδικότερα, η άσκηση οποιουδήποτε είδους σε ζώα δε σημαίνει ότι περιορίζεται εκεί. Ένας άνθρωπος ο οποίος κακοποιεί ένα ζώο μπορεί πολύ εύκολα να εκδηλώσει ανάλογη συμπεριφορά και σε έναν άνθρωπο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κακοποίηση ζώων δεν αποτελεί εξίσου καταδικαστέο φαινόμενο. Συχνά αν συγκριθούν καταστάσεις κακοποίησης ζώων με κακοποίησης ανθρώπων δε δίνεται η δέουσα σημασία στην πρώτη κατάσταση. Ίσως μάλιστα να τείνει να υποβαθμίζεται κάπως το θέμα.

Αυτό που θα πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι οι περιπτώσεις κακοποίησης χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης ανεξάρτητα από το ποιος μπορεί να είναι το  θύμα κάθε φορά.

Η κακοποίηση έχει σαν άμεσο στόχο την πλήρη επιβολή και κυριαρχία του θύτη στο θύμα. Ο θύτης αντλεί ευχαρίστηση και ικανοποίηση μέσω της κυριαρχίας του στο θύμα, και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μεταξύ άλλων με την πρόκληση σωματικού πόνου που μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό ή ακόμα και στο θάνατο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο δράστης βασάνιζε ένα μεγάλο αριθμό ζώων μέχρι θανάτου. Πιθανότατα αυτός ο άνθρωπος πάσχει από κάποιου τύπου ψυχική διαταραχή, κάτι το οποίο θα μπορούσε να εξηγήσει και όλη αυτή την κατ’ εξακολούθηση παρανοϊκή ίσως συμπεριφορά.

Επομένως, με αφορμή αυτή την υπόθεση, αλλά και άλλες υποθέσεις κακοποίησης ζώων, θα πρέπει να προβληματιστούμε όχι μόνο για τη βιαιότητα της κατάστασης, αλλά και για το τι κάνουμε εμείς σαν κοινωνία για την καταπολέμηση του φαινομένου, ξεκινώντας από την καταγγελία μέχρι και την οριστική αντιμετώπισή του.