Γονείς, Οικογένεια, Ψυχική υγεία

Τι σημαίνει τελικά «καλός γονιός»; Μια προσωπική ιστορία

Από την Μάρη Γαργαλιάνου,

Να είσαι πάντα δίπλα μου, αλλά να μη μου κρατάς το χέρι σφιχτά. Να σε νιώθω κοντά μου, αλλά να μη με «πνίγεις». Στα δύσκολα να είμαστε γροθιά και στα ωραία να γιορτάζουμε, μα να μη ξεχνάμε ποτέ πως δεν είναι όλα άσπρο μαύρο. Να μη ξεχνάμε να απολαμβάνουμε πραγματικά  το γεγονός ότι είμαστε υγιείς και γεροί και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη.

Μου χάρισες το δώρο της ζωής και γι’ αυτό σε ευχαριστώ. Γεννήθηκα από αγάπη, για να ζήσω στην αγάπη, να λαμβάνω αγάπη, να προσφέρω αγάπη. Να μου τα υπενθυμίζεις με τον τρόπο σου αυτά που και που σε παρακαλώ.

Να με ακούς, να με θαυμάζεις και να μου χαμογελάς. Να αισθάνομαι ασφάλεια και σιγουριά. Σε κάθε μου νίκη «ψήλωνέ» με λίγο παραπάνω, σε όποια μου «αποτυχία» μάθε μου πως αν δεν το ζήσω κι αυτό, δε θα μάθω ποτέ το πόσο όμορφο είναι να κοπιάζω σκληρά για ό,τι αγαπάω.

Όταν με βλέπεις μπερδεμένη-ο, ανήσυχη-ο, στις σκέψεις μου βουτηγμένη-ο, δώσε μου χώρο και χρόνο. Είναι δικαίωμά μου. Κάνε αισθητή την παρουσία σου, αλλά αθόρυβα. Ξέρω πως ίσως φοβάσαι για μένα, μα… το να μου γεννάς περισσότερο «φόβο», ή ανασφάλεια εξαιτίας αυτού μόνο σε καλό δε βγαίνει.

Μάθε μου να βρίσκω μόνη-ος μου τα πατήματά μου. Μάθε μου πως όσες φορές και αν «πέσω» οφείλω σε μένα πάνω απ’ όλα να μάθω να σηκώνομαι και να προχωρώ. Η ζωή είναι σκληρή πολλές φορές και συνάμα υπέροχη. Είναι σημαντικό για εμένα να μην «εξαρτώμαι» από κάποιον. Η λέξη «εξάρτηση» από μόνη της είναι τοξική.

Να πιστεύω σε μένα. Αυτό θέλω. Για να είμαι και να νιώθω υγιής. Για να είσαι και να νιώθεις υγιής και εσύ και περήφανος γονιός. Όχι για τα πτυχία, ούτε για τις 2-3 ξένες γλώσσες που ξέρω πλέον να μιλάω, αλλά γιατί πιστεύω σε κάθε μου βήμα και εσύ ήμουν ο πρώτος που με έμαθες πώς να το κάνω αυτό.

Κανείς δε γεννιέται με δίπλωμα γονέα ανά χείρας. Η ιστορία συνήθως λέει πως αναπαράγουμε τα πρότυπα των γονέων μας και κάπως έτσι αναπαράγεται και η όποια τοξικότητα στις σχέσεις μας με τα παιδιά μας. Είναι αυτό το μοτίβο του «αυτά ξέρω, αυτά κάνω».

Φιλική συμβουλή: Ξε- μάθετε και ξανά- μάθετε. Αγαπάτε ολόψυχα, δείξτε έμπρακτα και ουσιαστικά την αγάπη αυτή στα παιδιά σας με ενσυναίσθηση, κατανόηση και ειλικρίνεια. Πρώτα απ’ όλα αγαπημένοι γονείς να είστε ειλικρινείς με εσάς. Ξέρω, πολλές φορές δεν είναι απλό αυτό, μα… αξίζει  και σε εσάς και στα παιδιά σας μια σχέση ουσίας και αμοιβαίας αλήθειας. Ότι εκπέμπεις, λαμβάνεις άλλωστε…

Και το πιο σημαντικό… Στηρίξτε το δικαίωμά τους να ανοίξουν τα φτερά τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Με ό,τι εκείνα επιλέξουν. Χρειάζονται άνθρωποι ελεύθεροι σε αυτήν την κοινωνία, άνθρωποι με αξίες, ισορροπημένοι, αυτάρκεις. Ό,τι αξίζει δηλαδή στον κάθε ένα από εμάς.

ΥΓ: Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς μου. Ξέρουν αυτοί!