Μη κατηγοριοποιημένο

Σοσιαλμιντιακός διχασμός

Από την Αλίκη Τσίκα, 

Με αφορμή την καραντίνα δυστυχώς βρήκαμε έναν ακόμη λόγο να διχαστούμε αντί να ενωθούμε. Πληθαίνουν τα ποστ όπου ο ένας κατηγορεί και κυνηγάει τον άλλον για το αν βγήκε από το σπιτι ή αν είναι στο μπαλόνι ή στον κήπο ή αν κάνει περισσότερο χιούμορ από ότι θεωρούμε ότι θα έπρεπε.

Υποτίθεται ότι ο στόχος ήταν να μείνουμε ενωμένοι, ψύχραιμοι, αλληλέγγυοι και να προσπαθήσουμε να προστατευτούμε αλλά και να προστατεύσουμε. Κι όμως βρήκαμε ακόμη έναν λόγο για να τσακωθούμε και να δείχνουμε με το δάχτυλο ο ένας τον άλλον.

Ειδικότερα στην συγκεκριμένη περίπτωση που αναγκαζόμαστε να παραμείνουμε στο σπίτι και να απομακρυνθούμε από κοινωνικές δραστηριότητες και επαφές, τα σόσιαλ μίντια λογικά θα έπρεπε να επιτελέσουν το έργο για το οποίο δημιουργήθηκαν, δηλαδή να μας φέρουν πιο κοντά, να διευκολύνουν την επικοινωνία, την εργασία, την εκπαίδευση και τη διάδραση μας. Είναι λυπηρό να χρησιμοποιούνται για ρουφιανισμό και «κατασκοπεία» του τύπου ποιος τόλμησε και βγήκε έξω ή έκανε πλάκα, κάτσε να βρω μια αφορμή να τσακωθώ.

Πρώτον το μένουμε σπίτι δεν είναι μια πρωτοβουλία που μας προτρέπει να ξεμαλλιαστούμε με τους φίλους, τους γνωστούς, τους συνεργάτες και τους οικείους μας, αν τολμήσουν και πουν ότι πήγαν σε ένα πάρκο ή βγήκαν μια βόλτα μόνοι τους να περπατήσουν. Είναι μια πρωτοβουλία για να μας προστατεύσει και ακρογωνιαίος λίθος της προστασίας είναι η συνείδηση αλλά και η ενότητα.

Δεύτερον οι δύσκολες στιγμές που περνάμε δεν είναι αφορμή για να ξεσπάσουμε τις ανησυχίες, τους φόβους, τις ανασφάλειες αλλά και τα προβλήματα που προκύπτουν από την συγκεκριμένη κατάσταση, κατά του οπουδήποτε εντός ή εκτός σοσιαλμιντιακού χώρου.

Το κυριότερο όλων είναι να επιδείξουμε εκτός από ατομική και κοινωνική συνείδηση και κατανόηση αλλά και λογική και κρίση. Το ότι μια μητέρα έβγαλε έξω το μωράκι της με το καρότσι για να πάρει λίγο αέρα, δε σημαίνει ότι είναι ανεύθυνη και δε νοιάζεται για τους συμπολίτες της. Το ότι κάποιος βγήκε να περπατήσει ή να τρέξει στο δρόμο, επίσης δεν τον καθιστά αυτομάτως κατηγορούμενο. Ούτε το να δούμε κάποιον να κάθεται σε ένα παγκάκι και να πίνει καφέ μας δίνει το δικαίωμα να τον στολίσουμε με διαφορά κοσμητικά.

Επίσης το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να εκφράζεται με χιούμορ ή με έναν διαφορετικό τρόπο από εμάς, πάλι δε μας δίνει το δικαίωμα να το θέσουμε στη θέση του κατηγορουμένου. Οπως σε ολες μα ολες τις περιπτωσεις, έτσι και τώρα πρέπει να μάθουμε να κατανοούμε το ακραίο από το αναγκαίο, την ενότητα από το διχασμό, την ευθύνη και την ελευθερία. Η προστασία είναι μια έννοια που εμπεριέχει και την κατανόηση. Μην ξεχνάμε ότι ο καθένας είναι διαφορετικός και αυτό πάντα μέσα στο πλαίσιο της ευθύνης (που σημειωτέον θα πρέπει να την έχουμε κάθε μέρα και όχι μόνο όταν είμαστε σε καραντίνα) του δίνει το δικαίωμα να εκφράζεται και να πράττει με βάσει την προσωπικότητα, τις πεποιθήσεις και την άποψη του.