Social Media, Διαδίκτυο

Το Instagram και η τελειότητα (που δεν υπάρχει)

Από την Αλίκη Τσίκα,

 

Τέλειο πρόσωπο, τέλειο σώμα, τέλεια παρέα, τέλεια σχέση, τέλεια ρούχα, τέλεια ζωή. Όλα μοιάζουν ιδανικά, παραμυθένια και ουτοπικά στον κόσμο του Insta. Μόνο που τίποτα από αυτά που βλέπεις δεν είναι αλήθεια. Είναι όλα ρετουσαρισμένα, ψεύτικα και δανεικά.

Φίλτρα επί φίλτρων έχουν βαλθεί να σε πείσουν ότι όλοι είναι πιο όμορφοι, πιο ευτυχισμένοι και πιο επιτυχημένοι από εσένα. Συχνά οι άνθρωποι που κρύβονται πίσω από αυτήν την ηλεκτρονική τέλεια εικόνα, δεν έχουν ζωή πέρα από το «φιλτράρισμα». Δεν υπάρχουν αν δεν έχουν λάικ. Ανεβαίνουν τα λάικ, είναι καλά, πέφτουν τα λάικ δεν είναι τίποτα. Οι ίδιοι στις περισσότερες περιπτώσεις αρνούνται να παραδεχτούν όλη την ψηφιακή παραποίηση, την οποία έχουν επιβάλλει στον εαυτό τους, με αποτέλεσμα να πείθουν άλλους ότι αυτή είναι η πραγματικότητα.

Χειρότερο όλων είναι ότι προσπαθούν να πείσουν ότι όλο αυτό το παραμύθι είναι και ο ενδεδειγμένος τρόπος ζωής και ύπαρξης όλων των υπόλοιπων φυσιολογικών ανθρώπων που βιώνουν τον εαυτό τους μέσα από τη ζωή και όχι μέσα από το photoshop.

Ο μέσος χρήστης του Instagram, κατακλύζεται καθημερινά από την επιβολή του τέλειου. Από το φαγητό που θα φάει, μέχρι τον προορισμό που θα επιλέξει για το επόμενο ταξίδι του, όλα θα πρέπει να συνάδουν με την ψηφιακή τελειότητα, που δεν υπάρχει. Έτσι όλο και περισσότεροι χρήστες και κυρίως νέα παιδιά, εγκλωβίζονται σε αυτό το κυνήγι της τελειότητας με καταστροφικές επιπτώσεις για την ψυχολογία και την εικόνα τους.

Κορίτσια που φτάνουν στα όρια της νευρικής ανορεξίας για να μοιάσουν στα χιλιορετουσαρισμένα τονίζω μοντέλα, αγόρια που ντοπάρονται για να φτάσουν τα εικονικά μούσκουλα, επαγγελματίες που ξεπουλούν τη δουλειά τους για λίγα λάικ, νοικοκυρές σε απόγνωση που ποστάρουν ανελέητα τα παιδιά τους και κάθε είδους wannabe influencers που τσαλαπατούν καθημερινά την αξιοπρέπειά τους για να γίνουν «κάποια/ος» και ο κατάλογος συνεχίζεται.

Και υπάρχουν και οι «σιωπηλοί» μάρτυρες, αυτοί που παρακολουθούν όλη αυτήν τη φρενίτιδα από την οθόνη και μένουν να αναρωτιούνται γιατί οι ίδιοι είναι τόσο δυστυχισμένοι και άσχημοι και «λίγοι». Αυτοί που χαζεύουν τα βράδια πριν κοιμηθούν αλλά μένουν άυπνοι, γιατί κάτι μέσα τους τους τσιμπάει, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην πλασματική τελειότητα. Τι κάνω λάθος; Αυτή είναι η ερώτηση που συχνά μένει να βασανίζει πολύ κόσμο. Τίποτα είναι η απάντηση. Αυτοί κάνουν, όχι εσύ.

Στην εποχή της ψηφιακής τελειομανίας, το νορμάλ τείνει να ποινικοποιηθεί ως το δυστυχισμένο και το κακόμοιρο, τη στιγμή που οι πραγματικά κακόμοιροι που δεν έχουν ζωή πέρα από την οθόνη, γίνονται ήρωες και πρότυπα γενεών, χωρίς να αναλαμβάνουν την παραμικρή ευθύνη για το κακό που κάνουν και χωρίς να έχουν καν την ευθιξία να ομολογήσουν ότι όλη η ζωή τους είναι ένα καλοσκηνοθετημένο ψέμα.

Χιλιοειπωμένο μεν, δυσνόητο δε, ας μην ταυτιζόμαστε – συγκρινόμαστε με καμία ψηφιακή εικόνα. Με καμία σκέτη εικόνα καλύτερα. Οι άνθρωποι δεν είμαστε εικόνες. Είμαστε εμπειρίες, συναισθήματα, σκέψεις, αξίες, ήθη, συμπεριφορές, κουλτούρα. Τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να αναπαραχθεί ψηφιακά, όχι τουλάχιστον με την τεχνολογική κατάρτιση και εξέλιξη που έχουμε μέχρι σήμερα. Όπως δεν θα επιχειρήσει κανείς μας να «αυτογιατρευτεί» με ψηφιακά γιατροσόφια (θέλω να ελπίζω), έτσι δεν μπορούμε και να αυτοεγκλωβιζόμστε στις ψηφιακές υποδείξεις ζωής.

Καλή η μαζοποίηση με την έννοια της προσφοράς του συναισθήματος του ανήκειν και μόνο, όμως ο καθένας μας πρέπει να αποδεχθεί το ευτυχές γεγονός ότι είναι μοναδικός, ξεχωριστός και αξεπέραστος και άρα δεν είναι υποχρεωμένος να μοιάσει σε κανέναν άλλον. Η συγκεκριμένη διαπίστωση σαφώς χρειάζεται μεγάλα αποθέματα δύναμης, αυτοκυριαρχίας και αποφασιστικότητας, δεδομένης της δυναμικής που κατέχει η εικόνα στις μέρες μας, αδιαμφησβήτητα όμως αξίζει την «προσπάθεια».

Για μία ακόμη φορά θα επιμείνω ότι η ζωή μας, είναι επιλογή μας. Το τι είμαστε και τι όχι, το αποφασίζουμε μόνοι μας και πορευόμαστε μαζί του, αποδεχόμενοι και τις όποιες νίκες και τις όποιες ήττες μας, καθώς όλα είναι μέσα στο παιχνίδι.

Δεν πειράζει αν δεν είσαι τέλειος, πειράζει αν δεν είσαι εσύ!