Τέλη της δεκαετίας του ‘60 κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου εμφανίζεται ένα πανίσχυρο εργαλείο, που έμελλε με το πέρασμα του χρόνου να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας, σε προσωπικό, κοινωνικό και εργασιακό επίπεδο. Ο λόγος για το πασίγνωστο σε όλους Ιnternet ή ελληνιστί κυβερνοχώρο. Κοινωνικές πλατφόρμες, μέσα μαζικής ενημέρωσης, εκπαίδευση, υγεία, κυβερνητικά εργαλεία και πόσοι άλλοι αμέτρητοι πυλώνες έθεσαν τα θεμέλια της εγκαθίδρυσης του ψηφιακού μετασχηματισμού της σύγχρονης κοινωνίας και το κατέστησαν απαραίτητο στο διηνεκές του χρόνου.
Όπως όλα όμως τα «όπλα» της τεχνολογικής εξέλιξης, έχει και αυτό τη διττή του υπόσταση, την καθ’ ομολογίαν σκοτεινή. Άπατες, εκβιασμοί, πρόσβαση μέσω «μαύρων» αγορών σε κάθε είδους «αγαθό». Πόσο επισφαλές όμως είναι άραγε το τελευταίο; Πως η άμετρη και ανεξέλεγκτη αυτή πρόσβαση μπορεί να σταθεί αρωγός στην αρρωστημένη σκέψη ενός εγκληματικού μυαλού και τελικά στην πραγματοποίηση ενός εγκλήματος; Αυτές ακριβώς οι παράμετροι το καθιστούν τόσο επικίνδυνο. Όπως ακριβώς είναι εύκολο για έναν ενσυνείδητο παραβάτη του νόμου να προβεί στην αγορά ενός παράνομου προϊόντος, έτσι και οι ηλεκτρονικές αγορές, που παρέχουν τις υπηρεσίες τους ταχυδρομικώς μέσω τραπεζικών συναλλαγών είναι δύσκολο να ανιχνευτούν. Παράνομη εμπορία όπλων, ναρκωτικών, ουσιών που μπορούν να αποτελέσουν άμεση απειλή για την ίδια τη ζωή, γίνονται εύκολη λεία στα χέρια κάθε είδους εγκληματία.
Όπως, όμως προαναφέραμε, τα εργαλεία αυτά έχουν διττή υπόσταση. Πόσες φορές μέσω ελέγχων στις συσκευές ανιχνεύτηκαν αποδείξεις ή και ενδείξεις που αποτέλεσαν το κλειδί για να αποκαλυφθούν ειδεχθή εγκλήματα; Πολλές είναι οι φορές που το τεχνολογικό αυτό επίτευγμα αποτέλεσε τροχοπέδη στη συγκάλυψη ενός «τέλειου» εγκλήματος. Ένα «ένοχο» ιστορικό αναζήτησης, μια διαδικτυακή συναλλαγή ή ένα ποινικά κολάσιμο υλικό σε ηλεκτρονικές συσκευές. Τα παραδείγματα πολλά και πρόσφατα…
Ως εκ τούτου, συμπεραίνουμε πως ήρθε η ώρα για τον εξορθολογισμό της χρήσης του. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω εξονυχιστικών ελέγχων, ενδελεχών ερευνών και συμπόρευση της ψηφιοποίησης του εγκλήματος με το νομικό πλαίσιο, που αποτελούν κάποια από τα βέλη στη φαρέτρα της δικαιοσύνης για έναν ασφαλέστερο κυβερνοχώρο.
Ονομάζομαι Μαρία-Αγγελική Καλαμαρά και είμαι τελειόφοιτη του τμήματος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το παρόν χρονικό διάστημα εκπονώ την πρακτική μου άσκηση σε συνεργασία με το Διεθνές Ινστιτούτο Κυβερνοασφάλειας. Το πεδίο της ενασχόλησης μου έγκειται στην ενημερωτική αρθρογραφία κοινωνικού περιεχομένου ,στη ψυχολογική υποστήριξη μέσω τηλεφωνικής γραμμής, καθώς και στη συμβουλευτική δράση του Ινστιτούτου.