Bullycide: Ένα άκρως ανησυχητικά φαινόμενο και τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς γι΄αυτό

Από την Χρύση Τσαμούρη, 

Τα μέσα κοινωνικης δικτύωσης, ειναι ενας απο τους μεγαλυτερους παραγοντες που επηρεαζουν την ψυχολογικη και σωματικη κατασταση ενος εφηβου

Λόγω της διασποράς είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε. Η καλύτερη λύση είναι η συζήτηση για το πως αισθάνεται ο έφηβος και για πιθανά σημάδια κατάθλιψης ή ακόμα και αυτο-τραυματισμού.

Το καλύτερο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να μιλήσετε στα παιδιά για το πώς αισθάνονται και να αναζητήσετε σημάδια κατάθλιψης ή αυτοτραυματισμών.

Το Instagram, το Facebook, το Snapchat και άλλες εφαρμογές που σχετίζονται με τα “κοινωνικά μέσα” έγιναν ένα μεγάλο μέρος της ζωής, ιδιαίτερα της ζωή ενός εφήβου.

Παρόλο που αυτά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δημιουργήθηκαν με θετικές ιδέες, δυστυχώς είναι εύκολο για τους εφήβους να τους δημιουργούνται αισθήματα σύγχυσης με την ύπαρξη του ηλεκτρονικού εκφοβισμού και να επιδίδονται σε κακή συμπεριφορά όταν βρίσκονται πίσω από μια οθόνη.

Είναι πολύ πιο εύκολο να στείλετε σε κάποιον ένα μήνυμα μισους ενώ κάθεστε στο σπίτι σας , στο δωμάτιό σας από το να το εκφράσετε κατά πρόσωπο. Κοιτάζοντας κάποιον στα ματια ενώ τον πληγώνετε είναι ενας σοβαρος λογος για να το αποφυγετε , αλλά με την τεχνολογία εξαλείψαμε τελείως την ανάγκη να το κανουμε αυτο, καθιστώντας το έτσι ευκολότερο για τους ανθρώπους να είναι απρεπείς ο ένας στον άλλο.Είναι ειρωνικό ότι ο σκοπός των κοινωνικών μέσων είναι να φέρει κοντά τους ανθρώπους, αλλά μπορεί να είναι ο μοναδικός λόγος για κάποιον να αισθάνεται εντελώς μόνος.

Ο καθένας έχει στιγμές στη ζωή του όπου αισθάνεται μόνος του, αλλά οι έφηβοι δεν έχουν αρκετή εμπειρία ακόμα για να γνωρίζουν ότι θα είναι εντάξει, και εδώ είναι που μπορούν να παίξουν αυτοτραυματισμοί και αυτοκτονίες. Ένα τεράστιο μείγμα λόγων μπορεί να οδηγήσει σε κάποιον να αισθάνεται κατάθλιψη. Είναι μια ασθένεια που μπορεί να επηρεάσει ανθρώπους από όλα τα διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και δεν είναι ζήτημα επιλογής.

Μερικές φορές τα παιδιά δεν γνωρίζουν καν ότι υποφέρουν από κατάθλιψη, καθώς υπάρχει έλλειψη κοινωνικών υποδομών που να αναγνωρίζουν τέτοια φαινόμενα.

Προειδοποιητικά σημάδια κατάθλιψης

 Μερικά από τα μεγαλύτερα σημάδια ότι ένα παιδί μπορεί να είχει κατάθλιψη είναι:

–Θλίψη ή απελπισία

-Ευερεθιστότητα, θυμός ή εχθρότητα

-Κούραση ή συχνό κλάμα

-Απόσυρση από φίλους και οικογένεια

-Απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες

-Κακή σχολική απόδοση

-Αλλαγές στις συνήθειες φαγητού και ύπνου

-Ανησυχία και ταραχή

-Αισθήματα αναξιολόγησης και ενοχής

-Έλλειψη ενθουσιασμού και κινήτρων

-Κόπωση ή έλλειψη ενέργειας

-Δυσκολία συγκέντρωσης

-Ανεξήγητοι πόνοι

Πώς μπορείτε να αποτρέψετε την αυτοκτονία των εφήβων

Εάν οι έφηβοι παρουσιάσουν οποιοδήποτε από τα παραπάνω συμπτώματα το επόμενο βήμα θα ήταν να τους μιλήσουμε για τα πράγματα που έχουμε παρατηρήσει. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι άνθρωποι θέλουν να αισθάνονται ότι νοιάζεται κάποιος και μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο να ακούσουμε κάποιον.

Η τεχνολογία είναι ένας μεγάλος παράγοντας στη ζωή των εφήβων και παρεμπιπτόντως συμβάλλει σημαντικά στα παιδιά που πάσχουν απο κατάθλιψη.

Η αυτοκτονία είναι η τρίτη μεγαλύτερη αιτία εφηβικού θανάτου στη χώρα και δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Αρκετές αυτοκτονίες εφήβων έχουν συνδεθεί με τον ηλεκτρονικό εκφοβισμο, αλλά η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη. Το cyberbullying είναι σπάνια ο μοναδικός παράγοντας που συμβάλλει στην αυτοκτονία, ωστόσο τα παιδιά που εκφοβίζονται – ή που εκφοβίζουν άλλους – διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας. Σε περιπτώσεις όπου η αυτοκτονία συνδέεται με την παρενόχληση στον κυβερνοχώρο, υπάρχουν άλλοι παράγοντες, όπως ο εκφοβισμός εκτός σύνδεσης και τα προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως η κατάθλιψη.

Ο εκφοβισμός γενικά έχει αρνητικές επιπτώσεις, ειδικά για τα παιδιά που αντιμετωπίζουν διάφορα θέματα. Και, δυστυχώς, τόσο ο σεξουαλικός και ο σε απευθείας σύνδεση εκφοβισμός είναι αρκετά διαδεδομένος, οι απόπειρες αυτοκτονίας είναι πιο σπάνιες. Ορισμένα είδη κοινωνικών μέσων – όπως ιστότοποι ερωτήσεων που επιτρέπουν στα παιδιά να θέτουν ερωτήματα ανώνυμα – φαίνεται να προσελκύουν καταστροφική συμπεριφορά. Τι πρέπει να κάνετε εάν ανησυχείτε για το παιδί σας; Ψάξτε για προειδοποιητικά σήματα. Προσέξτε τις στάσεις, τις συμπεριφορές και τις διαθέσεις του παιδιού σας. . Συζητήστε με το παιδί σας για τις εμπειρίες των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης, βοηθήστε το να θέσει όρια στο πόσο χρόνο ξοδεύει online και ποιοι είναι οι φίλοι του στο διαδίκτυο και που μπορει να το εμπλέκουν σε δραστηριότητες εκτός σύνδεσης. Κρατηστε το μακριά από χώρους που δεν είναι θετικοί και παραγωγικοί.

Είναι σημαντικό να εντοπιστεί και να λυθεί το πρόβλημα από τη ρίζα του. «Εάν δείξουμε στους νέους ανθρώπους την  συναισθηματική ζημιά που προκαλείται από τον διαδικτυακό εκφοβισμό  μπορούμε να αλλάξουμε την συμπεριφορά των παιδιών μας στο διαδίκτυο».

Αυτό που καθίσταται υψίστης σημασίας είναι να γίνει κατανοητό στα παιδιά πως εάν έχουν τέτοια εμπειρία πρέπει να το αναφέρουν αμέσως σε ενήλικα ή άτομα της εμπιστοσύνης τους.

Οι γονείς πρέπει να συμμετέχουν σε αυτό που κάνουν τα παιδιά τους. Θα πρέπει να γνωρίζουν τι εφαρμογές κοινωνικών μέσων και τις ιστοσελίδες που επισκέπτονται. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να αποτρέψουν τυχόν κινδύνους. Όσο και αν θέλουν οι γονείς να εμπιστεύονται τα παιδιά τους, είναι ακόμα παιδιά και πρέπει να προστατεύονται. Αν δεν αισθάνονται άνετα με αυτό, οι γονείς μπορούν να ζητούν φίλους ή αξιόπιστα άτομα να είναι φίλοι μαζί τους στα κοινωνικά μέσα. Συζητήστε με τα παιδιά σας για το τι είναι ασφαλές και τι δεν είναι. Ακόμα κι αν νομίζετε ότι θα πρέπει να είναι προφανείς συμβουλές, όπως να μην προσθέσετε κάποιον που δεν γνωρίζουν στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης. Δεν πρέπει ποτέ να δημοσιεύουν τίποτα στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης που μπορεί να είναι κακό ή να προσβαλλει τους άλλους .Θέλετε να καταστεί σαφές σε αυτούς ότι υπάρχουν προσδοκίες για τα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης και στο Διαδίκτυο.