Θέμα συζήτησης και προβληματισμού έχει γίνει εδώ και αρκετό καιρό η ηλεκτρονική πλατφόρμα video κλήσεων ZOOM καθώς εκατομμύρια παιδιά από την Αμερική αλλά και όλο τον κόσμο πραγματοποιούν τα σχολικά τους μαθήματα μέσω αυτής. Ένα σενάριο, που εν μέσω πανδημίας μοιάζει πιθανό να συνεχίσει και για την επόμενη σχολική χρονιά. Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα όμως καθώς ολοένα και περισσότερα παιδιά μοιάζουν να έχουν χάσει την αίγλη τους προς τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες επικοινωνίας.
Όντως τα παιδιά έχασαν το ενδιαφέρον τους; Παρακάτω θα δούμε τρόπους διαχείρισης και αντιμετώπισης.
Πρώτα, πρέπει να κατανοήσουμε τη ψυχολογία τους.
Μπορεί φαινομενικά η ρουτίνα της καθημερινότητας που έχουμε φτιάξει για την παραμονή των παιδιών μας στο σπίτι αυτή τη δύσκολη περίοδο να μοιάζει ομαλή και τακτοποιημένη όμως πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας πως η επαφή που έχουν με τους φίλους και τους δασκάλους τους πραγματοποιείται εικονικά. Οι video κλήσεις λοιπόν είναι ένας τρόπος υπενθύμισης στα παιδία ότι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν πρόσωπο με πρόσωπο ,όποτε το θελήσουν καταλαβαίνοντας πόσο μεγάλη είναι η αλλαγή που υφιστάμεθα αυτή την περίοδο. Ο αυθορμητισμός ενός απλού «Γεια, τι κάνεις» σε μια τυχαία συνάντηση έχει αντικατασταθεί από την προγραμματισμένη ώρα video κλήσης μέσω zoom, το παιδί αυτόματα θυμάται την αλλαγή που βιώνει και επειδή είναι δύσκολο να τη διαχειριστεί έχει τακτές μεταπτώσεις στη ψυχολογία του.
Δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να διορθώσουμε την κατάσταση.
Ο Καθηγητής Nermeen Dashoush του Πανεπιστημίου της Βοστόνης τονίζει, πως τα παιδιά βιώνουν μια απώλεια και έτσι είναι δύσκολο για αυτά να μπορούν να διαχειριστούν τα συναισθήματα τους ορθά. Σα γονείς λοιπόν θα είναι προτιμότερο αντί να προσπαθούμε να καλύψουμε τη θλίψη τους με περισσότερες εικονικές συναντήσεις , να τους δώσουμε χρόνο και χώρο για να μας επικοινωνήσουν τα συναισθήματα τους και την κατάσταση που περνούν. Το να βοηθάμε τα παιδιά μας να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα τους είναι αυτό που μας φέρνει πιο κοντά στο να ανακαλύπτουμε τι τους προκαλεί ανησυχία και θλίψη.
Δώστε τους, το διάλλειμα που χρειάζονται και δημιουργικές ιδέες για διασκέδαση.
Κάθε εκπαιδευτικός , κάθε σχολείο αλλά και γονιός έχουν διαφορετική άποψη για το πώς θα έπρεπε να γίνεται το μάθημα από το σπίτι. Όμως αν το παιδί έχει στραφεί εναντίον του zoom ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή για ένα διάλλειμα. Ακυρώστε τις εικονικές συναντήσεις με φίλους και συγγενικά πρόσωπα για λίγες μέρες και απευθυνθείτε στον εκπαιδευτικό για να οργανώσετε από κοινού ένα πλάνο που θα τους δώσει την ελευθερία που χρειάζονται χωρίς παράλληλα να παραμελούν τα μαθητικά τους καθήκοντα. Έχοντας γνώση των αγαπημένων τους ασχολιών μπορείτε να προγραμματίσετε το παιχνίδι ενός αγαπημένου του παιχνιδιού με κάποιον φίλο, την προβολή μιας ταινίας, ένα μάθημα μαγειρικής που θα εντείνει την δημιουργικότητα τους ακόμα και εικονικό πάρτυ με φίλους.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι πως οι αλλαγές που βιώνουν τα παιδιά είναι μεγαλύτερες από τους ενήλικους καθώς ιδίως οι μικρότερες ηλικίες δεν είχαν το χρόνο να συνειδητοποιήσουν την κατάσταση. Η σχέση που έχουν μεταξύ τους στο σχολείο δεν μπορεί να συγκριθεί με κλήσεις στο zoom, αφού το σχολείο εκτός από την κριτική σκέψη και την μόρφωση προάγει την αλληλεπίδραση και το πνεύμα συνεργασίας. Η επιστροφή στην κανονικότητα δεν θα αργήσει να έρθει. Μέχρι τότε πρέπει να είμαστε υπομονετικοί και κοντά στα παιδιά μας.
Μετάφραση- Απόδοση
Ευσταθίου Χριστιάνα
Mε πληροφορίες από:
Ονομάζομαι Κέλλυ Ιωάννου. Είμαι Υπ. Διδάκτωρ Ψηφιακής Εγκληματολογίας και Τrauma Coach. Ως Διευθύντρια του CSI Institute, υποστηρίζω θερμά το όραμα του Ινστιτούτου που προάγει εκπαιδευτικούς και κοινωφελείς σκοπούς όπως την πρόληψη και την αντιμετώπιση θεμάτων ασφαλείας στο διαδίκτυο. Διαθέτω κλινική εμπειρία στον τομέα του Hλεκτρονικού Τραύματος (εξαρτήσεις από διαδίκτυο/ διαδικτυακούς εκβιασμούς, εκφοβισμούς, παρενοχλήσεις κ.ο.κ) και είμαι ιδρύτρια του Traumahelp, του μοναδικού κέντρου στην Ελλάδα για τη θεραπεία και την αποκατάσταση του ηλεκτρονικού τραύματος.