Το «Insta» είχε τη δική του ιστορία

Από τη Μάρη Γαργαλιάνου,

Δε μπορώ καν να μετρήσω πόσες στιγμές έχω χάσει από την πραγματική μου ζωή προκειμένου να τις κάνω «ιστορίες» στο Instagram. Ιστορίες που θα παραμείνουν εμφανείς στους φίλους μου για 24 ώρες και ύστερα τσαφ θα εξαφανιστούν.

Η στιγμή του επικού «Happy Birthday» στα γενέθλια της κολλητής σου (βίντεο), μια βόλτα στη θάλασσα ένα κάποιο δειλινό με το αμόρε (απανωτά shots και σούπερ ντούπερ φιλτράρισμα για να αποδοθεί τέλεια), το «Καλό καλοκαίρι» στο τσούγκρισμα των σφηνοπότηρων με τους φίλους σου (boomerang), η διαδρομή από την Αθήνα στο χωριό για διακοπές (αντίστροφη προβολή), το θρυλικό γάβγισμα του σκύλου σου (superzoom φυσικά!), η συναυλία του μοναδικού Χ που ήρθε επιτέλους στην Πλατεία Νερού (live αναμετάδοση).

Να ‘τανε μονάχα πέντε έξι τα παραδείγματα θα ήτανε καλά. Μα δεν είναι. Και αν κάτσεις και το σκεφτείς, χάνεις πολλά παραπάνω απ’ όσα κερδίζεις… Γιατί ναι, κερδίζεις «μοιράζειν» πράγμα εξαιρετικά σημαντικό, ιδιαίτερα για τους ανθρώπους που από τη φύση τους έχουν μια α’ κοινωνικότητα, κερδίζεις τζάμπα διαφήμιση αν προωθείς μέσω αυτού τη δουλειά σου και κερδίζεις και… εντυπώσεις! Δεν είναι κακό να παραδεχτείς ότι σου αρέσει. Όλοι έχουμε ανάγκη από έναν καλό λόγο, ή ένα καρδουλένιο reaction. Μαγκιά σου.

Δυστυχώς όμως χάνεις, χάνω(!), χάνουμε πολλά περισσότερα… Και αυτά τα «πολλά περισσότερα» αποτυπώνονται σε τέσσερις λέξεις: Το Συναίσθημα Της Στιγμής. Χάνεις τη χαρά (και τη θλίψη) της κολλητής σου που έβαλε έναν ακόμα χρόνο πάνω της, χάνεις το βαθύ βλέμμα του αμόρε (που τώρα είναι εξοργισμένο γιατί για ακόμα μια φορά είσαι με το κινητό ανά χείρας!), χάνεις την τρέλα της μάζωξης της παρέας σου για να υποδεχτείτε μια εκπληκτική, νέα καλοκαιρινή σεζόν, χάνεις τοπία μαγικά και καταπράσινα μέχρι να φτάσεις στο χωριό σου στην εξωτική Ηλεία, χάνεις το κλάμα (πλέον) του σκύλου σου, καθώς επιμένει να γαβγίζει γιατί απλά πεινάει και εσύ είσαι κολλημένος στο κινητό και νομίζεις ότι χαίρεται, χάνεις την απελευθέρωση της συναυλίας. Χάνεις τη Ροή.

Και η Ροή, είναι η σύνδεσή σου με το πραγματικό Όλον. Με τη στιγμή και το συναίσθημα που σου δημιουργεί. Πάει, το έχασες. Τουλάχιστον το story έγινε… Χάνεις τη Ροή με εσένα, με τους γύρω σου, με τον ουσιαστικό χρόνο που οφείλεις να έχεις με τον εαυτό σου και τους ανθρώπους σου. Τελικά χάνεις, χάνω (!), χάνουμε πολλά…

Συνιστώ ψυχραιμία, εισπνοή- εκπνοή και θέληση για ισορροπία.  Το παν άλλωστε είναι να βρίσκεις τη χρυσή τομή στα πράγματα. Κάνε stories… αλλά με μέτρο! Κάθε φορά που νομίζεις ότι πας να ξεφύγεις σκέψου τι κερδίζεις και ύστερα σκέψου τι χάνεις. Και αν καμιά φορά, χάσεις το «όριο» δεν πειράζει. Προτίμησε όμως τη συναυλία, τους φίλους, το αμόρε και το σκύλο σου τη στιγμή που είστε μαζί να τη ζήσετε μαζί και ολόψυχα, παρά να αποτυπώσεις κάτι για καρδουλένια reaction… Προτίμησε τη Ροή! Όλα χρειάζονται… αλλά να δίνεις προτεραιότητα σε σένα, τους ανθρώπους και το συναίσθημα της ζωής, νομίζω χρειάζεται περισσότερο!