Αφήνοντας πίσω μας μια, κατά κοινή ομολογία, πολύ δύσκολη χρονιά για πολλούς και διάφορους λόγους, βαδίζουμε πλέον στην αρχή ενός νέου έτους. Σχεδόν πάντα οι περισσότεροι άνθρωποι, παρομοιάζουν την αυγή ενός νέου χρόνου με μια αχτίδα φωτός που είναι ικανή να αλλάξει το γκρίζο φόντο που έχει επιφέρει το παρελθόν έτος. Εν μέρει υπάρχει ένα νόημα σε αυτή την σκέψη, καθώς έστω και μια υπέρμετρη και χωρίς μεγάλη βάση φιλοδοξία είναι αρκετή για να δώσει το έναυσμα για μια αλλαγή. Ωστόσο, η υλοποίηση αυτής της αλλαγής επέρχεται εν τέλει μόνο με την υιοθέτηση νέων λογικών και με την οριοθέτηση και υλοποίηση στόχων που θα μπορέσουν να εξελίξουν το κάθε άτομο.
Γιατί λοιπόν το 2022 είναι μια χρονιά ορόσημο για την ανάλυση του συγκεκριμένου θέματος ; Η απάντηση είναι ολοφάνερη και συνοψίζεται στο τι είδους κοινωνία και τι είδους ανθρώπους άφησε πίσω της το 2021. Από τη μία λοιπόν έχουμε την παγκόσμια κοινότητα η οποία μαστίζεται από πάρα πολλά προβλήματα, στα οποία πέραν των γνωστών κατά τα τελευταία έτη όπως για παράδειγμα ο ρατσισμός ή η περιβαλλοντική κρίση, προστέθηκαν νέα όπως οι γυναικοκτονίες και ο Κορωνοϊός, τα οποία μέχρι ώρας παραμένουν και άλυτα. Ενώ από την άλλη, έχουμε τον <<σύγχρονο>> άνθρωπο του 21ου αιώνα, του οποίου ορισμένα από τα μέσα χαρακτηριστικά είναι τα εξής:
- Πλήρης προσκόλληση και ενασχόληση με τα social και μη media και υιοθέτηση προτύπων που προβάλλονται μόνο εκεί.
- Φιλαργυρία συνοδευόμενη από ελάχιστη διάθεση για προσφορά ή εργασία.
- Αμφισβήτηση των πάντων και ισχυρογνωμοσύνη, ακόμα και για θέματα στα οποία δεν είναι ειδήμων.
- Πλήρης απαξίωση των άλλων ανθρώπων και των στόχων τους, παράλληλα με εξύψωση του εγώ τους.
Στεκόμενος λοιπόν στην τελευταία πρόταση, οφείλω να παραθέσω την εξής παρατήρηση: Όλο και περισσότεροι άνθρωποι σταματάνε να κάνουν όνειρα ή ωθούνται από τον περίγυρο τους, στενό ή και μη, στο να ματαιώνουν κάθε τους φιλοδοξία. Συνεπώς ένα ακόμα βασικό επακόλουθο αυτής της κατάστασης, είναι να δημιουργείται μια μίζερη εικόνα και μια διαρκής καχυποψία στον κόσμο. Μίζερη γιατί δεν υπάρχει μια κινητοποίηση των ανθρώπων για κάτι μόλις ξεκινάνε τη μέρα τους και καχυποψία γιατί οι περισσότεροι αντί να επιδιώκουν την αυτοβελτίωσή τους, κοιτάνε πρώτα τις ζωές των άλλων. Όλη αυτή η κατάσταση δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο, ο οποίος περιλαμβάνει ανθρώπους που ζούνε απλά για να ζούνε και η μόνη τους ικανοποίηση είναι η αποτυχία του άλλου, απλά και μόνο για να παραμένουν στο ίδιο επίπεδο με τους ίδιους.
Καταλήγοντας, είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι το μέλλον μας το δημιουργούμε εμείς, κανένας άλλος. Για αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό να νοηματοδοτούμε τη ζωή μας με δραστηριότητες και με στόχους, που θα μας δίνουν κίνητρο να γινόμαστε όχι μόνο κάθε χρόνο αλλά κάθε μέρα καλύτεροι. Ο καθένας μας είναι αδιάσειστο ότι θα ικανοποιείται με διαφορετικά πράγματα από τον άλλον, ωστόσο αυτό δεν είναι κατακριτέο. Απλά έρχεται να μας υπενθυμίσει την μοναδικότητα της ανθρώπινης ζωής. Άρα είτε είσαι νέος είτε είσαι μεγαλύτερος είτε είσαι άνδρας είτε είσαι γυναίκα, μη πάψεις να κυνηγάς τα όνειρα σου, μην γίνεσαι έρμαιο όσων θα επιδιώξουν να σταθούν εμπόδιο σε αυτά που θέλεις. Μην αντλείς ικανοποίηση από την αποτυχία του άλλου, αλλά από την προσωπική σου επιτυχία. Δώσε ουσία στις σκέψεις και τις πράξεις σου και γίνε ο άνθρωπος που οραματίζεσαι!
Ονομάζομαι Διαματαρούλας Αλέξανδρος και είμαι απόφοιτος του τμήματος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης, είμαι τελειόφοιτος, και ανάμεσα στους πρώτους εισαχθέντες, του νεοσύστατου Μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών « Κυβερνοψυχολογία » του Ε.Κ.Π.Α. Παράλληλα, η διπλωματική εργασία την οποία εκπονώ αφορά τον εθισμό στον διαδικτυακό τζόγο σε συνδυασμό με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε νέους και νέους ενήλικες. Επιπλέον, είμαι κάτοχος διπλώματος αναφορικά με ετήσια επιμόρφωση στην Σχολική Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο Πατρών. Στο Διεθνές Ινστιτούτο για την Κυβερνοασφάλεια (C.S.I.I), πραγματοποίησα την πρακτική μου άσκηση και μετά το πέρας της συνεχίζω ακόμα και σήμερα προσφέροντας εθελοντική εργασία μέσω διαφόρων δράσεων. ‘