Γράφει η Μέγα Β. – Φοιτήτρια Εγκληματολογικής Ψυχολογίας
Η τεχνητή νοημοσύνη απασχολεί ιδιαίτερα την επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια και ορίζεται ως η χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών για ζητήματα που μέχρι σήμερα επιλύονταν από την ανθρώπινη νοημοσύνη. Η ανάπτυξη της, καθώς και η ευρεία διανομή της στο κοινό, δίνει στους χρήστες τη δυνατότητα δημιουργίας πλαστών εικόνων με ρεαλιστικά αποτελέσματα και ποικίλων θεματικών.
Μια θεματική που προβληματίζει τους επιστήμονες είναι η παραγωγή ψεύτικων εικόνων με θέμα την σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων. Μπορεί αυτή η πρακτική να αποτελέσει έναν ανασταλτικό παράγοντα, μειώνοντας τον κίνδυνο της κακοποίησης και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των παιδιών ή είναι ένα ακόμη πλήγμα στη μάχη κατά της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης;
Η παιδοφιλία θεωρείται μια παραφιλική διαταραχή που είναι δύσκολο να διαγνωσθεί. Σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM-5), η παρακολούθηση παιδικής πορνογραφίας δεν μπορεί να θεωρηθεί, από μόνη της, σαφές κριτήριο για τη διάγνωση της διαταραχής. Οι διανομείς καθώς και οι καταναλωτές εικόνων τέτοιου περιεχομένου έχουν συνήθως, ηδονοβλεπτικές τάσεις και θεωρείται πως μόνο μερίδα τους ασκεί κάποιου τύπου σωματική ή σεξουαλική βία κατά ανηλίκων. Ωστόσο, η παρακολούθηση και η αναδιανομή αυτού του υλικού διαιωνίζει τη θυματοποίηση των παιδιών, που έχουν ήδη καταστεί θύματα και δημιουργεί ένα κύκλωμα ατόμων με κοινά ενδιαφέροντα, που δρα, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις επιπτώσεις της παραβατικής συμπεριφοράς τους.
Υπάρχει η πεποίθηση πως οι χρήστες εικόνων παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης που έχουν δημιουργηθεί μέσω τεχνητής νοημοσύνης δε συμβάλουν στη θυματοποίηση των παιδιών, ωστόσο αυτό είναι αμφισβητήσιμο, καθώς ο τρόπος δημιουργίας του περιεχομένου είναι σύνθετος. Για να δημιουργηθεί αυτό το περιεχόμενο γίνεται χρήση πραγματικού περιεχομένου, το οποίο τίθεται σε επεξεργασία για να μπορέσει στη συνέχεια να αναπαραχθεί σε διαφορετικές εκδοχές. Αυτό σημαίνει πως ακόμη και εικόνες που έχουν δημιουργηθεί μέσω τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να έχουν βασιστεί σε πραγματικές εικόνες και βίντεο θυμάτων. Οι αρχές αντιμετωπίζουν ήδη προβλήματα στην ανίχνευση πραγματικών περιστατικών, καθώς και στον εντοπισμό παιδιών που κινδυνεύουν άμεσα, καθώς γίνεται δύσκολα αντιληπτό αν το παιδί που παρουσιάζεται σε μια εικόνα είναι πραγματικό κι έχει τοποθετηθεί σε μια πλασματική κατάσταση ή εάν πρόκειται για προϊόν τεχνητής νοημοσύνης.
Κλινικοί ιατροί και επιστήμονες έχουν προτείνει τη χρήση τέτοιων εικόνων ως εργαλείο αναμόρφωσης. Με αυτή τη χρήση θεωρείται πως οι εικόνες αυτές μπορούν να συμβάλλουν στον έλεγχο των παρορμήσεων καθώς και στη μείωση του στίγματος βοηθώντας έτσι περισσότερους να αναζητήσουν βοήθεια. Ωστόσο, αυτή η πρακτική μπορεί να έχει και αρνητικά αποτελέσματα, καθώς η έκθεση σε τέτοιο περιεχόμενο μπορεί να λειτουργήσει ως έναυσμα για τις παρορμήσεις του δράστη αναιρώντας τον σκοπό και τον τρόπο χρήσης του περιεχομένου.
Η τεχνολογία και ειδικότερα η τεχνητή νοημοσύνη έχουν συμβάλλει σε πολλούς κλάδους με θετικά αποτελέσματα. Σε κάθε περίπτωση η δημιουργία και η αναπαραγωγή αυτών των εικόνων πλαστών και μη δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί θεμιτή και τα αποτελέσματα είναι αμφίβολα, καθώς ο κίνδυνος για τα παιδιά δεν παύει να υπάρχει και απλά διαχέεται σε πλαστές εικόνες με παρόμοια θεματική, που καταλήγουν να δυσχεραίνουν καταστάσεις που είναι ήδη δύσκολες και απαιτούν σωστή και ταχεία αντιμετώπιση. Τέλος, δεδομένου ότι το φαινόμενο είναι αρκετά πρόσφατο η νομοθεσία είναι ακόμη σαθρή και δεν έχει οριστεί ξεκάθαρα ένα πλαίσιο και μια κοινή πολιτική για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
Πηγές:
https://www.wired.com/story/artificial-intelligence-csam-pedophilia/
https://www.mdpi.com/2673-2688/4/3/34
Η εθελοντική ομάδα του CSI Institute, αποτελούμενη από εξειδικευμένους επιστήμονες όπως, ψυχολόγους, εγκληματολόγους, κοινωνιολόγους καθώς και τεχνικούς δικτύων & πληροφορικής, είναι κοντά σας παρέχοντας πληροφορία, ενημέρωση και γνώση μέσα από ποικίλα θέματα αρθρογραφίας.