Γράφει η Σταματία Καραγιάννη, φοιτήτρια Ψυχολογίας
Φαίνεται, πως σήμερα το στρες αποτελεί μία βασική συνθήκη στη ζωή όλων μας –μία συνήθεια-, με την πανδημία, και για μία ακόμα φορά, να πρωταγωνιστεί στη ζωή μας και να ανθίζει. Όλες οι έγνοιες της καθημερινότητας, τόσο σε επίπεδο δουλειάς και οικονομίας, όσο και κοινωνικής ζωής, ήρθαν να διαφοροποιηθούν λίγο παραπάνω με τον Covid19, με το άγχος να αυξάνεται δραματικά και η ανάγκη για βοήθεια να καθίσταται απαραίτητη.
Φυσικά και κάποιες καταστάσεις είναι περισσότερο διαχειρίσιμες, όμως τι γίνεται με εκείνες που σταδιακά μας “πνίγουν”; Πολλές φορές υπάρχει το αίσθημα ότι μία κατάσταση δεν έχει τέλος, και για το λόγο αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τρόπους, ώστε να αλλάξουμε τα πράγματα μόνοι μας, καθώς κανείς δεν μας γνωρίζει καλύτερα από τον εαυτό μας. Ας ξεκινήσουμε, μαθαίνοντας πώς το στρες μπορεί να γίνει…ο καλύτερός μας φίλος(!)
Αρχικά, αντιμετώπισε το στρες σοβαρά. Αν και υπάρχει και η παραγωγική όψη του θέματος, το λεγόμενο δημιουργικό άγχος, η τοξική πλευρά, από την άλλη, μπορεί να είναι επιβλαβής για την ίδια την υγεία. Ειδικότερα, δύναται να εμφανιστούν προβλήματα πίεσης, καρδιακά νοσήματα, ακόμα και ανακοπή καρδιάς. Ακριβώς, λοιπόν, επειδή ελλοχεύουν ζωτικοί κίνδυνοι και τα όρια, η ουδός, του καθενός είναι διαφορετικά, μην υποτιμάς αυτό που νιώθεις.
Παράλληλα, εστίασε στην ευρύτερη εικόνα του θέματος. Το στρες μπορεί να αναπτυχθεί από διαφορετικούς παράγοντες και να διατηρηθεί από άλλους, όπως η εφηβεία και η οικονομική δυνατότητα, ενώ η απουσία κοινωνικής υποστήριξης, επίσης, αποτελεί παράγοντα επιδείνωσης του χρόνιου στρες.
Για το λόγο αυτό, βρες τη λύση που ταιριάζει σε εσένα. Από γενετικής άποψης και μόνο, φαίνεται ότι οι άνθρωποι δεν ανταποκρινόμαστε το ίδιο στις καταστάσεις, αλλά ούτε αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες με τον ίδιο τρόπο. Διαφορετικό πρόβλημα, άρα διαφορετική λύση. Επομένως, διερεύνησε το άγχος σου και αναρωτήσου “τι το πυροδοτεί και τι το ηρεμεί;”. Θα εκπλαγείς με τις απαντήσεις!
Και μέσα σε όλα αυτά, μην ξεχνάς τα απλά και καθημερινά, τα βασικά. Ένα καλό πρόγραμμα ύπνου, μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο για την ψυχική υγεία, ενώ, το ίδιο το στρες είναι, εν μέρη, θέμα φυσιολογίας, οπότε η φυσική υγεία και διατροφή, ακόμα και η αναπνοή, συμβάλουν στη διαχείρισή του, προσφέροντας παράλληλα μία αίσθηση ελέγχου και προγράμματος.
Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, κρίσιμος είναι και ο παράγοντας της δουλειάς, με επόμενο την εξερεύνηση των εργασιακών επιλογών μας. Αν και δεν είναι όλοι οι στρεσογόνοι παράγοντες συνδεδεμένοι με τις τελευταίες, υπάρχει η πιθανότητα αλλαγές στην εργασία να εξυπηρετήσουν στη μείωση της πίεσης που προέρχεται από άλλες πλευρές, όπως η οικογένεια ή η υγεία.
Η μοναξιά, από την άλλη, ποτέ δεν ωφέλησε κανέναν, με επόμενο η υποστήριξη που λαμβάνουμε από τους γύρω μας να είναι κρίσιμη. Το αίσθημα ότι οι άλλοι νοιάζονται για εμάς και μας φροντίζουν φαίνεται να ενεργοποιεί το “καταπραϋντικό σύστημα” του εγκεφάλου, διαχειρίζοντας το στρες και το άγχος, με την αίσθηση της κοινωνικής ασφάλειας.
Με τον τρόπο αυτό, και σε συνέχεια του παραπάνω, οφείλουμε να διαχειριστούμε και να ελέγξουμε τον “εσωτερικό εγκλωβισμό”. Διαφορετικά, αναφερόμαστε στην κατάσταση που όλα είναι αρνητικά και που για όλα ευθυνόμαστε εμείς, σε αυτή την κατάσταση που δεν υπάρχει διέξοδος…Η αλήθεια είναι πως υπάρχει και ότι πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως “ό,τι εμφανίζεται σαν στρεσογόνος παράγοντας, δεν είναι πάντα!”, καθώς στην πραγματικότητα βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι στις ίδιες μας τις σκέψεις.
Ταυτόχρονα, χρειάζεται να αποδεχτούμε τα συναισθήματά μας, χωρίς όμως να αυτοκατηγορούμαστε για αυτά. Η τριπλέτα άγχος, θυμός και λύπη μπορεί, και πρέπει, να γίνει οικεία, καθώς η αποφυγή του συναισθήματος πιθανά θα οδηγήσει σε κακή ψυχική κατάσταση.
Βέβαια, στο τέλος της ημέρας, ο καθένας επιλέγει και κάνει τα πιο βοηθητικά για εκείνον πράγματα. Όπως, αναφέρθηκε και παραπάνω ο καθένας είναι μια ξεχωριστή οντότητα που αντιμετωπίζει τις καταστάσεις, όπως εξυπηρετούν εκείνον. Απλώς έχουμε την υποχρέωση να βρούμε και να παραδεχτούμε τι χρειαζόμαστε.
Συνοψίζοντας, τρόποι υπάρχουν για να φέρουμε ισορροπία στη ζωή μας. Το θέμα είναι να αποδεχτούμε και να θελήσουμε την αλλαγή. Τίποτα δεν έρχεται μόνο του και χωρίς τη συμβολή μας. Οπότε, την επόμενη φορά που θα νιώσεις αυτόν τον κόμπο, το μούδιασμα και την αυτοκριτική, πάρε μία ανάσα και αναρωτήσου: “αξίζει;”.
Η εθελοντική ομάδα του CSI Institute, αποτελούμενη από εξειδικευμένους επιστήμονες όπως, ψυχολόγους, εγκληματολόγους, κοινωνιολόγους καθώς και τεχνικούς δικτύων & πληροφορικής, είναι κοντά σας παρέχοντας πληροφορία, ενημέρωση και γνώση μέσα από ποικίλα θέματα αρθρογραφίας.