Social Media και Δημιουργία “Εικόνας Εαυτού”

Επηρεάζουν τελικά τα social media τα συναισθήματα μας αλλά και το πώς νιώθουμε για τον εαυτό μας; Η χρήση τους αλλά και η επιρροή τους έχουν αυξηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια, καθώς σε καθημερινό επίπεδο βλέπουμε να αναδύονται στις οθόνες μας εικόνες από ταξίδια, εξόδους, εικόνες γεμάτες συναισθήματα και ευτυχισμένες στιγμές, και φωτογραφίες από άτομα της δημοσιότητας ή γνωστά μας πρόσωπα. Σε γενικές γραμμές, δεν υπάρχει τίποτα κακό με αυτά, η αρνητική επιρροή όμως που μπορεί να έχουν στην δημιουργία μιας εικόνας για τον εαυτό μας, έρχεται αναπόφευκτα και ασυνείδητα.

Έχει τύχει σε όλους μας πολλές φορές να δούμε μια εικόνα από ένα ωραίο μέρος και να σκεφτούμε ότι θέλαμε να είμαστε και εμείς εκεί, ή να δούμε μια φωτογραφία από κάποιον άνθρωπο που θεωρούμε εμφανίσιμο και να σκεφτούμε ότι θέλουμε να του μοιάσουμε, να αποκτήσουμε ένα σώμα σαν το δικό του, κ.α. Βλέπουμε πολύ συχνά φωτογραφίες ρετουσαρισμένες που δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα και δημιουργούμε μια εσφαλμένη εικόνα στο μυαλό μας για το πως θα έπρεπε να είναι το σώμα μας και το πρόσωπό μας. Μπαίνουμε σε μια διαδικασία σύγκρισης του εαυτού μας, με τη ζωή, την ευτυχία και την εξωτερική εμφάνιση άλλων ανθρώπων που διαφέρουν από εμάς. Καθώς βυθιζόμαστε στις σκέψεις που δημιουργούνται από την σύγκριση μας με τους άλλους, πέφτουμε θύματα της ζήλειας, του άγχους, της κατάθλιψης, του ναρκισσισμού και των μειωμένων κοινωνικών δεξιοτήτων. Νιώθουμε συχνά ότι δεν είμαστε τόσο πετυχημένοι, ευτυχισμένοι ή τυχεροί σε σχέση με άλλους ανθρώπους, βλέποντας τη ζωή που επιλέγουν να δείχνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και αυτό μας οδηγεί στη ματαίωση και την απαισιοδοξία. Μπορεί να σκεφτόμαστε ότι δεν θα πετύχουμε ποτέ αυτά που έχουν πετύχει κάποιοι άλλοι, ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ταξιδέψουμε σε τόσα μέρη, και δεν θα έχουμε ποτέ όσα έχουν εκείνοι αφού δεν έχουμε τόσα χρήματα για να το κάνουμε. 

Όπως προαναφέραμε, το άγχος και η κατάθλιψη είναι από τις πιο σημαντικές και συχνές επιπτώσεις που εμφανίζονται στη ψυχική υγεία. Μπορεί να νιώσουμε άγχος και θλίψη σκεπτόμενοι ότι οι άλλοι διασκεδάζουν, περνάνε ωραία και είναι πιο επιτυχημένοι και ευτυχισμένοι από εμάς. Επίσης, έχουμε αρκεστεί πλέον στην επικοινωνία μέσω μηνυμάτων και το να παραμελούμε να δούμε τους αγαπημένους μας ανθρώπους από κοντά, το οποίο μπορεί να οδηγήσει στην απομόνωση και την κατάθλιψη. Μπορεί να επιτυγχάνεται ένα είδος επικοινωνίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά χάνεται το νόημα της διαπροσωπικής, δια ζώσης, επικοινωνίας που οδηγεί σε ψυχική ευφορία και ευχαρίστηση. Προβλήματα μπορεί να δημιουργηθούν ακόμα και στην υγεία. Είναι ενδεικτικό, ότι η ανορεξία πλήττει περίπου το 1% έως 4% του πληθυσμού, με μέσο όρο ηλικία έναρξης τα 15 έτη. Από την άλλη, η νευρική βουλιμία πλήττει το 2% του πληθυσμού με μέσο όρο τα 17 έτη, ενώ η αδηφαγική διαταραχή το 3% έως 4% με μέσο όρο τα 20 έτη. Νούμερα άκρως ανησυχητικά που συνδέονται άμεσα με το Ιnstagram, το Facebook κι όλες τις υπόλοιπες πλατφόρμες.

Για να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα αυτά ανήκουν μόνο στο μυαλό μας και δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα, πρέπει να σκεφτούμε ότι όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουμε τις ίδιες δυσκολίες, τα ίδια συναισθήματα, όλοι μπορεί να έχουμε κάποιες κακές στιγμές αλλά και τις χαρούμενες μας στιγμές. Η ζωή κανενός ανθρώπου δεν είναι όπως φαίνεται στο διαδίκτυο. Επίσης, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι εφικτό να γίνουμε σαν κάποιον άλλον και να του μοιάσουμε απόλυτα, αλλά μπορούμε να εστιάσουμε στα στοιχεία της δικής μας προσωπικότητας, έτσι ώστε να βελτιώσουμε τα ελαττώματα μας και να αναδείξουμε τα προτερήματα μας. Το να αποδέχεσαι τον εαυτό σου σημαίνει ότι αποδέχεσαι και τις ατέλειές σου. Είναι φυσιολογικό να διαφέρουμε όλοι, και δεν υπάρχει κάποιο πρότυπο που να υποδεικνύει τι είναι το ιδανικό. Είναι καλύτερο να είσαι η πρώτη εκδοχή του εαυτού σου, παρά η δεύτερη εκδοχή κάποιου άλλου.