Social media και Ασφάλεια: Πρόκειται για ένα εξασφαλισμένο δικαίωμα των χρηστών ή όχι; Παράδειγμα από το Αμερικανικό Κογκρέσο

Γράφει η Βαρβάρα Παναρίτη

Στις 31 Ιανουαρίου έγινε ακρόαση στο Αμερικανικό Κογκρέσο της Επιτροπής Δικαιοσύνης της Γερουσίας, κατά την οποία διενεργήθηκε η εξέταση των διευθυνόντων συμβούλων των μεγαλύτερων πλατφορμών κοινωνικής δικτύωσης. Η ακρόαση επικεντρώθηκε γύρω από την αποτυχία των εταιρειών να προστατεύσουν τα παιδιά στο διαδίκτυο. Παρά ταύτα, πέρα από την ακρόαση των διευθυνόντων συμβούλων και την επίρριψη ευθυνών σε εκείνους για το προαναφερθέν ζήτημα, παρατηρήθηκε ότι αναδύεται ένα εξίσου σημαντικό θέμα, το οποίο αφορά την -εδώ και χρόνια- αποτυχία του Κογκρέσου να περάσει νομοθεσία, η οποία περιορίζει αποτελεσματικά τις τεχνολογικές πλατφόρμες. Πιο συγκεκριμένα, το Αμερικανικό Κογκρέσο, παρά την συγκέντρωση στοιχείων που παρουσιάζουν οι καταγγέλλοντες χρήστες, οι συνήγοροι των καταναλωτών και οι εισαγγελείς κάθε πολιτείας και φανερώνουν ότι οι χρήστες του διαδικτύου μπορεί να τίθενται σε κίνδυνο, διατηρεί μια νωχελική και αμέτοχη στάση απέναντι στην ουσιαστική εφαρμογή νομοθεσίας που να περιορίζει τις τεχνολογικές εταιρείες που θεωρούνται «κολοσσοί».

Η παραπάνω αμέτοχη στάση και η αδυναμία που παρουσιάζει το Κογκρέσο οφείλεται σε τρεις παράγοντες. Ο πρώτος παράγοντας αφορά την άσκηση πίεσης και τον κομματισμό, ο δεύτερος παράγοντας τις διαφωνίες που προκύπτουν σε σχέση με το μέλλον της ιδιωτικής ζωής των χρηστών του διαδικτύου, καθώς και της ελευθερίας του λόγου και ο τρίτος παράγοντας το ποιον ή ποια άτομα εξυπηρετεί κατά βάση η τεχνολογία.

Όσον αφορά τον πρώτο παράγοντα, οι τεχνολογικές εταιρείες για να εξασφαλίσουν την επιρροή στους πολιτικούς θεσμούς, προβαίνουν στην χρηματοδότηση προεκλογικών εκστρατειών μελών του Κογκρέσου και στην πρόσληψη ατόμων που «κινούν τα πολιτικά νήματα παρασκηνιακά» (τους κοινά λεγόμενους λομπίστες) για να έχουν άμεση πρόσβαση στους νομοθέτες.

Έπειτα, ο δεύτερος παράγοντας σχετίζεται με τις διαφωνίες που προκύπτουν ανάμεσα στα πολιτικά πρόσωπα του Κογκρέσου για το αν θα προχωρήσουν στην εφαρμογή νομοθεσίας ή όχι. Στη Βουλή των Αντιπροσώπων, μάλιστα, έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο ότι οι Ρεπουμπλικάνοι κωλυσιεργούν σε επίπεδο εφαρμογής νομοθεσίας που αφορά την προστασία των ανηλίκων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πολλές φορές, υπάρχει καθυστέρηση στην εφαρμογή νομοθεσιών είτε στην Βουλή των Αντιπροσώπων είτε στο Κογκρέσο, διότι αρκετοί νομοθέτες θέλουν το δικό τους κόμμα να λάβει τα «εύσημα» της εφαρμογής των νομοθεσιών υπέρ της ασφάλειας στο διαδίκτυο.

Στη συνέχεια, ο τρίτος παράγοντας εξετάζει το ποιον ή ποια άτομο ή άτομα θεωρούν οι αντιπρόσωποι του αμερικανικού λαού στο Κογκρέσο ότι εκπροσωπούν τα τεχνολογικά μέσα. Ειδικότερα, υφίσταται στις Η.Π.Α. ο ομοσπονδιακός νόμος 230, ο οποίος παρέχει ασυλία σε τεχνολογικές εταιρείες από καταγγελίες των χρηστών ή κατηγορίες για το περιεχόμενο που παρουσιάζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το εν λόγω άρθρο έχει κατηγορηθεί τόσο από τους Ρεπουμπλικάνους, όσο και από τους Δημοκρατικούς, οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους ενώ από την μια πλευρά επιθυμούν να καταργηθεί, από την άλλη πλευρά, δεν προχωρούν σε ουσιαστικές κινήσεις, για να συναποφασίσουν στον περιορισμό της «περιόδου χάριτος» που συναντούσαν οι τεχνολογικές εταιρείες.

Συνοψίζοντας τα παραπάνω δεδομένα και παραθέτοντας τα νέα δεδομένα που προέκυψαν από την ακρόαση των διευθυνόντων συμβούλων των τεχνολογικών εταιρειών, διατυπώθηκε η άποψη τόσο από τους εκπροσώπους των εταιρειών, όσο και από ομάδες καταναλωτών της αναγκαιότητας ψήφισης από το Κογκρέσο εθνικού νόμου που θα προστατεύει τον τρόπο που θα συλλέγονται, μοιράζονται και χρησιμοποιούνται τα δεδομένα των καταναλωτών στο διαδίκτυο. Ωστόσο, αν και αυτή η πρόταση θεωρείται ένα σημαντικό βήμα, καθώς βρίσκονται στην ουσία σε συμφωνία τα δύο «αντίπαλα» μέρη, δηλαδή οι καταναλωτές, που επηρεάζονται και οι τεχνολογικές εταιρείες που επηρεάζουν, για να τεθεί σε εφαρμογή ένας τέτοιος νόμος απαιτούνται περισσότερα πράγματα, όπως είναι η αμεσότητα των αντιπροσώπων στην Βουλή και το Κογκρέσο, η αναζήτηση κοινών σημείων που συμφωνούν τα κόμματα αλλά και η συνεργασία με τους νομοθέτες.

Μένει, λοιπόν, να διαπιστωθεί στο μέλλον κατά πόσο θα είναι εφικτή η εφαρμογή νομοθεσίας που θα προστατεύει την ασφάλεια των χρηστών και θα περιορίζει τις εταιρείες στις Η.Π.Α. που αποτελούν «πυξίδα» για το τι μπορεί να συμβεί και στις υπόλοιπες χώρες του πλανήτη και αν θα ακολουθήσουν άλλες χώρες ένα αντίστοιχο παράδειγμα προστασίας των χρηστών και διεύρυνσης της νομοθεσίας τους πάνω σε αυτά τα καινούρια ψηφιακά ζητήματα.

Πηγή:

https://edition.cnn.com/2024/02/01/tech/social-media-regulation-bipartisan-support/index.html