Γράφει η Αλεξάνδρα Γκνατισίν
Η παιδική πορνογραφία είναι ένα ακόμη στυγερό φαινόμενο που μαστίζει τη κοινωνία και μάλιστα αποτελεί σοβαρό ζήτημα της ελληνικής επικαιρότητας, με επίκεντρο το πρόσφατο αποτρόπαιο περιστατικό στα Σεπόλια με τον 53χρόνο που βίαζε και εξέδιδε 12χρονη κατ’ εξακολούθηση σε ένα κύκλο παιδοβιαστών.
Η παιδική πορνογραφία πρόκειται σε αρχικό στάδιο για την παραγωγή και διακίνηση οπτικοακουστικού υλικού σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων στο διαδίκτυο, με σκοπό το οικονομικό όφελος των πορνογράφων αλλά και της ικανοποίησης των διεστραμμένων ορέξεων κάποιων ανθρώπων, που δεν αποκλείεται σε επόμενο επίπεδο να δραστηριοποιηθούν και οι ίδιοι στη μαστροπεία και σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων.
Πέραν της κερδοσκοπικής έκφανσης της ενασχόλησης με την παιδική πορνογραφία, υπάρχουν και ορισμένα βαθύτερα ψυχολογικά αίτια που ωθούν τους πορνογράφους στο να διαπράττουν αυτό το ειδεχθές έγκλημα κατά της παιδικής αθωότητας. Ένα από αυτά είναι και η παιδοφιλία, που αποτελεί ένα είδος παραφιλίας (σεξουαλικής διαταραχής) και η οποία αφορά μια ειδική κατηγορία ατόμων που μοιράζονται κάποια κοινά χαρακτηριστικά και δη, κακοποιούν σεξουαλικά ανηλίκους, έχοντας επαναλαμβανόμενες και επίμονες σεξουαλικές τάσεις και φαντασιώσεις για παιδιά. Οι παιδόφιλοι δράστες παρουσιάζουν έλλειψη ενσυναίσθησης απέναντι στα θύματά τους. Παράλληλα, είναι πιθανό να αναπτύξουν τάση για παιδοφιλία μοναχικά άτομα που έχουν εξαιρετικά χαμηλή αυτοπεποίθηση και δεν έχουν υγιείς ερωτικές σχέσεις, στοιχεία που με τη σειρά τους προκύπτουν από δυσλειτουργικούς τύπους προσκόλλησης στο πλαίσιο διαταραγμένων οικογενειακών σχέσεων. Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις αυτά τα άτομα μπορεί να έχουν υποστεί και τα ίδια σεξουαλική ή μη κακοποίηση στη παιδική τους ηλικία.
Οι δράστες της παιδικής πορνογραφίας κατηγοριοποιούνται σε εννέα τύπους με βάση το κίνητρο και το περιεχόμενο της πράξης τους, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εγκληματολογίας της Αυστραλίας:
- Τυχαίος περιηγητής: Αυτός που αναζητώντας γενικά πορνογραφικό υλικό τυχαίνει να βρίσκει και υλικό παιδικής πορνογραφίας και αποφασίζει να το κρατήσει.
- Φαντασιώδης: Αυτός που πλάθει σεξουαλικά σενάρια ή έχει εμπειρίες με ανηλίκους τις οποίες βιντεοσκοπεί, χωρίς όμως να τις μοιράζεται.
- Αλιευτής: Αυτός που αναζητά πορνογραφικό υλικό, μεταξύ του οποίου και με ανηλίκους, και το μοιράζεται με άλλους.
- Επισφαλής: Αυτός που συλλέγει απερίσκεπτα υλικό παιδικής πορνογραφίας, χωρίς να προστατεύει την ταυτότητά του και χωρίς να αναλογίζεται τις επιπτώσεις.
- Ασφαλής: Αυτός που προσέχει πάντοτε να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητά του, αναζητώντας πορνογραφικό υλικό ανώνυμα.
- Αποπλανητής: Πρόκειται για τον πιο ΄πρακτικό’ πορνογράφο που δεν ασχολείται με το πορνογραφικό υλικό, παρά μόνο για να μειώσει όποιες ηθικές αναστολές του παιδιού, αλλά προβαίνει σε σεξουαλικές επαφές με ανήλικα.
- Κύριος αυτουργός: Δραστηριοποιείται τόσο στη συλλογή πορνογραφικού υλικού όσο και στη συμμετοχή στη παραγωγή υλικού παιδικής πορνογραφίας.
- Παραγωγός: Ο πορνογράφος που διακινεί τις σεξουαλικές του εμπειρίες με ανήλικα στο διαδίκτυο και μάλιστα, τα πείθει να δημοσιεύσουν τα ίδια τις φωτογραφίες τους.
- Έμπορος/Διακινητής: Αυτός που αποκομίζει οικονομικό κέρδος από την παιδική πορνογραφία, διανέμοντας υλικό. Μάλιστα, συχνά απωθείται από την πορνογραφία ανηλίκων.
Όποιο κι αν είναι το ποιόν ενός πορνογράφου ανηλίκων, είναι φανερό πως όλοι τους διακατέχονται από έναν διαταραγμένο ψυχισμό με μια διαστρεβλωμένη κοσμοθεωρία, καθότι πολλοί από αυτούς θεωρούν ότι αυτή η παραφιλική τους συμπεριφορά – που συχνά ξεπερνάει τα όρια της εγκληματικής πράξης -, πρόκειται για ένδειξη ‘αγάπης’ τους προς τα παιδιά και δε κατανοούν το λόγο που η κοινωνία τους καταδικάζει για αυτό.
Οι παιδόφιλοι παρά τη γενικότερη εσωστρέφεια που τους χαρακτηρίζει, επιλέγουν να περιστρέφουν τη ζωή τους γύρω από τα παιδιά επιλέγοντας επαγγέλματα λειτουργών όπως δάσκαλοι, νοσηλευτές, αθλητικοί σύμβουλοι, αλλά μπορούν να είναι και πρόσωπα από το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον. Όσοι δραστηριοποιούνται στη παιδική πορνογραφία, αρχικά προσεγγίζουν τα θύματά τους διαδικτυακά, επιδιώκοντας να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους χωρίς παραπλάνηση, αλλά μέσω της διαμόρφωσης μιας φιλικής σχέσης. Έτσι, αποκαλύπτουν προσεκτικά και στοχευμένα στοιχεία της ταυτότητάς τους, όπως την ηλικία τους, και παρουσιάζονται ως προσιτοί και υποστηρικτικοί ώστε το παιδί να πειστεί από το λεγόμενο ‘grooming’ που του ασκείται και να αναζητήσει από μόνο του την επαφή με τον δράστη.
Βέβαια, παρόλο που ποινικά οι δράστες της πορνογραφίας ανηλίκων αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τιμωρητικό τρόπο από τη κοινωνία, υπάρχει διαφορά μεταξύ των ‘παθητικών’ και ‘ενεργών’ πορνογράφων. Αφενός, είναι αυτοί που απλώς συλλέγουν πορνογραφικό υλικό για να τροφοδοτήσουν τις ανώμαλες φαντασιώσεις τους, κι αφετέρου είναι αυτοί που ξεπερνούν το κατώφλι της προσωπικής ικανοποίησης και προβαίνουν σε έμπρακτη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών και διακίνηση πορνογραφικού υλικού για οικονομικό όφελος. Σε κάθε περίπτωση όμως, όλοι αυτά τα άτομα -ανεξάρτητα από το κίνητρό τους- είναι υπαίτια της καταστροφής της παιδικής αθωότητας και οφείλουν να σταθούν αντιμέτωπα με τις συνέπειες που τους αναλογούν.
Πηγές:
Η εθελοντική ομάδα του CSI Institute, αποτελούμενη από εξειδικευμένους επιστήμονες όπως, ψυχολόγους, εγκληματολόγους, κοινωνιολόγους καθώς και τεχνικούς δικτύων & πληροφορικής, είναι κοντά σας παρέχοντας πληροφορία, ενημέρωση και γνώση μέσα από ποικίλα θέματα αρθρογραφίας.