Στην σύγχρονη εποχή, οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας, οι έντονοι ήχοι και η συνεχής ψηφιακή διέγερση έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Παράλληλα, έρευνες αποκαλύπτουν ότι η αδιάκοπη περιήγηση στα βίντεο των κοινωνικών δικτύων συμβάλλει στην αύξηση της πλήξης, αντί να την εξαλείφει. Αυτή η πραγματικότητα μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ψυχαγωγία και την εσωτερική μας ηρεμία.
Η ακατάπαυστη ροή πληροφορίας, σε μορφή σύντομων βίντεο, δημιουργεί έναν κύκλο παθητικής κατανάλωσης που δεν επιτρέπει βαθύτερη σύνδεση ή αυτοσυγκέντρωση. Οι ειδικοί εξηγούν ότι αυτή η συνήθεια ενισχύει το αίσθημα της ανησυχίας, καθώς ο εγκέφαλος παραμένει σε μια κατάσταση συνεχούς εγρήγορσης, χωρίς όμως να βιώνει τη χαλάρωση και την αίσθηση ολοκλήρωσης που επιφέρει η ουσιαστική αλληλεπίδραση.
Σύμφωνα με έρευνα απο το Πανεπιστήμιο του Τορόντο που δημοσιεύθηκε στο The Guardian, η συνεχής παρακολούθηση διαδικτυακών βίντεο μπορεί να ενισχύσει τα αισθήματα πλήξης αντί να το κατεβνάσει αφού οι γρήγορες εναλλαγές περιεχομένου δεν επιτρέπουν ουσιαστική ψυχαγωγία. Η απρόσκοπτη πρόσβαση σε ατελείωτα βίντεο ενδέχεται να δημιουργεί την ψευδαίσθηση της απασχόλησης, αλλά το μυαλό παραμένει ανικανοποίητο και ανήσυχο αυξάνοντας έτσι το αίσθημα της βαρεμάρας.
Παράλληλα, η δεύτερη έρευνα, επίσης από την The Guardian, υποστηρίζει ότι οι ήχοι της σύγχρονης ζωής έχουν μετατραπεί σε ένα είδος διαρκούς θορύβου που μας αποσπά από το να ζούμε στο παρόν. Οι φωνές, τα αυτοκίνητα, οι συσκευές και τα κοινωνικά μέσα έχουν καταστεί πηγές πίεσης και άγχους, δυσκολεύοντάς μας να βρούμε γαλήνη και ηρεμία. Αντί να βυθιστούμε στη σιωπή και στη σκέψη, πολλές φορές επιλέγουμε να παραμένουμε εκτεθειμένοι σε αδιάκοπη ακουστική διέγερση.
Για να επανέλθουμε σε μια κατάσταση εσωτερικής ηρεμίας, οι ειδικοί προτείνουν να αποστασιοποιηθούμε από τον ψηφιακό κόσμο και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να υπάρξει στη σιωπή. Η άρνηση της θορυβώδους πραγματικότητας και η αποδοχή της στιγμής είναι κλειδιά για να ανακτήσουμε την πνευματική και ψυχική μας ισορροπία. Πολλοί αναζητούν διέξοδο από την αέναη ηχητική και οπτική διέγερση μέσα από την πρακτική της διαλογιστικής σιωπής ή την απομάκρυνση από την ψηφιακή πραγματικότητα, προκειμένου να επανασυνδεθούν με τον εαυτό τους.
Ένας τρόπος να αντιμετωπιστεί αυτή η πρόκληση είναι μέσω της “ψηφιακής αποτοξίνωσης”, δηλαδή της συνειδητής αποχής από τα κοινωνικά δίκτυα και τις οθόνες για συγκεκριμένα διαστήματα. Η πρακτική αυτή έχει φανεί ότι βοηθά σημαντικά στη μείωση του άγχους και στη βελτίωση της συγκέντρωσης και της ψυχικής ισορροπίας. Ο χρόνος που αφιερώνεται σε δραστηριότητες όπως το διάβασμα, η τέχνη, η φύση και η άσκηση μπορεί να επαναφέρει ένα αίσθημα ηρεμίας και σύνδεσης με τον πραγματικό κόσμο.
Ταυτόχρονα, ο περιορισμός της έκθεσης στον θόρυβο είναι εξίσου σημαντικός. Οι ήχοι της πόλης και της τεχνολογίας μας αποσπούν από την εσωτερική μας σκέψη και δημιουργούν ένα περιβάλλον συνεχούς διέγερσης, το οποίο επηρεάζει την ψυχική μας κατάσταση. Στρατηγικές όπως η εξάσκηση της σιωπής και η αναζήτηση ήσυχων χώρων μπορούν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση της πνευματικής ηρεμίας.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η τεχνολογία, αν και αναπόφευκτο κομμάτι της καθημερινότητας, πρέπει να χρησιμοποιείται με τρόπο που να ευνοεί την ευεξία μας, επιτρέποντάς μας να βρίσκουμε την ισορροπία ανάμεσα στην πρόοδο και στην ψυχική υγεία. Ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης μας με τον ψηφιακό κόσμο και η συνειδητή επιλογή της ηρεμίας και της εσωτερικής γαλήνης αποτελούν βασικά βήματα προς μια πιο ισορροπημένη ζωή.
Πηγές:
Ονομάζομαι Αμαλία Παπανικολάου, είμαι Ψυχολόγος απόφοιτη του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος. Επιπρόσθετα, κατέχω ένα πτυχίο Κοινωνιολογίας στην διάρκεια του οποίου επικεντρωθήκαμε στις εγκληματικές ενέργειες και την αλληλεπίδραση της κοινωνίας με τον άνθρωπο. Την περίοδο αυτή συνεργάζομαι με το Διεθνές Ινστιτούτο για την Κυβερνοασφάλεια (CSII) σε εθελοντικά πλαίσια συμμετέχοντας στη συγγραφή άρθρων, την τηλεφωνική υποστήριξη πολιτών και την δημιουργία οδηγών.