Η σχολική αποτυχία απασχολεί σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη και πολλές φορές, γεννά τον φόβο για πολλούς ανθρώπους ότι η κακή επίδοση του παιδιού στα μαθήματα του σχολείου, θα σηματοδοτήσει και μία γενικότερη αποτυχία στην μετέπειτα ζωή του.
Η σχολική επίδοση αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες των γονέων. Συχνά οι γονείς μπορεί να λένε ότι το παιδί “είναι έξυπνο αλλά δεν διαβάζει” ή ότι “είναι τεμπέλης”, ότι βαριέται και πως το μόνο που το ενδιαφέρει είναι το κομπιούτερ, η τηλεόραση και πως “παρασύρεται από τους φίλους του”. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι γονείς δοκιμάζουν απειλές, τιμωρίες, παρακάλια και στερήσεις ώστε να πείσουν τα παιδιά τους να ασχοληθούν με τα μαθήματά τους.
Έρευνες έχουν δείξει πως στην Ελληνική κοινωνία το άγχος των γονέων για την επιτυχία των παιδιών είναι πολύ μεγάλο. Οι Έλληνες επιθυμούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους με όποιο κόστος και τίμημα. Εξάλλου, η Ελλάδα παραμένει μία από τις χώρες που έχει τους περισσότερους πτυχιούχους πανεπιστημίων.
Ποιος φταίει;
Σε κάποιες περιπτώσεις, ενδέχεται οι μαθητές να δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν είτε λόγω των έμφυτων ικανοτήτων τους, είτε λόγω της νοημοσύνης τους ή λόγω των μαθησιακών δυσκολιών που ίσως αντιμετωπίζουν. Επίσης, τα κίνητρα, η προσωπικότητα και οι συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού παίζουν καθοριστικό ρόλο για το κατά πόσο θα επιτύχει ή όχι στο σχολείο. Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν, όπως το ίδιο το σχολικό περιβάλλον, το κλίμα, οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες που έχει το σχολείο για την αποτελεσματικότητα των μαθητών.
Πολύ συχνά οι γονείς μπορεί να κατηγορούν τον εαυτό τους για τις δυσκολίες των παιδιών τους. Όμως, σε κάθε περίπτωση δεν μπορούμε να προσάπτουμε αυτές τις κατηγορίες στους γονείς, καθώς όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός.
Πως μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς;
Αρχικά, η στάση που έχουν οι γονείς απέναντι στην μάθηση μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που τα παιδιά βλέπουν την μάθηση γενικότερα. Εάν για παράδειγμα, οι γονείς δεν πιστεύουν οι ίδιοι στην εκπαίδευση ως αξία και θεωρούν ότι το σχολείο είναι απλώς ένα μέσο κοινωνικής και επαγγελματικής ανόδου, τότε είναι πολύ πιθανό και τα ίδια τα παιδιά να βλέπουν το σχολείο ως ένα “αναγκαίο κακό”. Αυτό, θα μειώσει το κίνητρο για να διαβάζει και δεν θα αποδίδει. Είναι σημαντικό, οι γονείς να τονίζουν την σημασία του σχολείου για την πολύπλευρη ανάπτυξη των παιδιών.
Σε οικογένειες όπου οι γονείς ασχολούνται με το διάβασμα βιβλίων, έχουν βιβλιοθήκη στο σπίτι ή ασχολούνται και οι ίδιοι με κάποια εργασία αντί να βλέπουν τηλεόραση την ώρα που το παιδί διαβάζει, έχει βρεθεί ότι τα παιδιά με αυτόν τον τρόπο αποδίδουν καλύτερα.
Η καλή σχολική επίδοση σχετίζεται και με το είδος της πειθαρχίας που ακούν οι γονείς. Όταν οι διαφωνίες λύνονται με αυστηρές τιμωρίες και επικρίσεις, τότε τα παιδιά τείνουν να είναι πιο αρνητικά απέναντι στο σχολείο.
Πολλές φορές, ο λόγος που ένα παιδί δεν τα καταφέρνει στο σχολείο είναι η έλλειψη οργάνωσης και μεθοδικότητας. Πιο συγκεκριμένα, ο μαθητής μπορεί να θέλει, να προσπαθεί και να διαβάζει αρκετές ώρες αλλά να μην έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν χρήσιμο να εστιάσουμε στην εκμάθηση δεξιοτήτων που βοηθάνε στην οργάνωση της μελέτης και στην ενθάρρυνση των παιδιών να μάθουν νέους τρόπους να αντιμετωπίζουν της προκλήσεις του σχολείου.
Στην περίοδο της εφηβείας, οι μαθητές μπορεί να δείχνουν αδιαφορία και να παραμελούν τα μαθήματά τους. Συνήθως, αυτό είναι παροδικό και δεν χρειάζεται να ανησυχεί τους γονείς. Είναι σημαντικό, οι γονείς να μην αντιδρούν έντονα κάνοντας κηρύγματα και δίνοντας συμβουλές του τύπου “θα με θυμηθείς που σου τα έλεγα εγώ” ή “διάβασε για το καλό σου”. Ακριβώς επειδή η εφηβεία αποτελεί μια μεταβατική περίοδο, οι γονείς θα ήταν καλό να αλλάξουν τον τρόπο που προσπαθούν να προσεγγίσουν τα παιδιά τους.
Εν τέλει, το σχολείο προσφέρει πολλά στους μαθητές, αρκεί να μπορεί να αναγνωρίζει τον κάθε μαθητή ως μία μονάδα με ξεχωριστή προσωπικότητα και ικανότητες. Κρίνεται όμως απαραίτητο, ο κάθε μαθητής να αντιλαμβάνεται την μάθηση σαν μία δικιά του επιλογή και όχι σαν ένα υποχρεωτικό κατασκεύασμα των γονέων και της κοινωνίας.
Πηγή: daddy-cool
Ονομάζομαι Άννα Λένη και είμαι τελειόφοιτη του τμήματος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνεργάζομαι με το CSI Institute στα πλαίσια της πρακτικής μου άσκησης, συμμετέχοντας στην συγγραφή άρθρων, στην ενημέρωση και υποστήριξη μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας, καθώς και σε διάφορες δράσεις του Ινστιτούτου.