Εφηβεία…μια δύσκολη περίοδος αλλαγών τόσο για τους ίδιους τους έφηβους όσο και για τους γονείς. Είναι μια πειραματική περίοδος αλλαγών, αναζήτηση ταυτότητας και ανάγκης αποδοχής. Όμως όταν τα γεγονότα δεν εξελίσσονται έτσι όπως επιθυμούν, οι έφηβοι κατακλύζονται από θλίψη, ματαίωση και άλλα παρόμοια συναισθήματα, που αυτά με τη σειρά τους, όταν κρατούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, οδηγούν σε αυτοβλαπτικές συμπεριφορές.
Το να οδηγηθεί ένας έφηβος σε αυτοκτονία θα συμβεί επειδή σκέφτεται ότι δεν αξίζει, ότι η εμφάνιση του δεν μετράει, ότι κάνεις δεν τον αποδέχεται, αυτές οι σκέψεις τον κάνουν να αποσύρεται κοινωνικά, η απομόνωση είναι λύτρωση για τον ίδιο. Σε αυτή τη φάση επειδή το συναίσθημα του είναι τόσο έντονο και ο ψυχικό πόνος δεν αντέχεται, προτιμά να μεταφέρει τον ψυχικό πόνο στο σώμα, ώστε να σταματήσει να πονάει η ψυχή, προτιμά να μουδιάσει τον ψυχικό πόνο, μεταφερόμενο στο σώμα. Αυτή η έλλειψη συναισθήματος οδηγεί σε αυτοτραυματικές συμπεριφορές όπου παροδικά ανακουφίζεται ο έφηβος ψυχικά. Αυτές οι “προσπάθειες” που κάνουν ώστε να νιώσουν καλύτερα εάν δεν λειτουργήσουν έτσι όπως είχαν σκεφτεί, τότε απελπίζονται και άλλο και κάνουν σκέψεις καταστροφής.
Ενώ ο πόνος ο ψυχικός όντως είναι πραγματικός αυτό που δε μπορούν να σκεφτούν είναι ότι είναι μια κατάσταση παροδική όπου μελλοντικά θα αλλάξει, ότι η ζωή δεν είναι ρεαλιστικό να βιώνεται για χρόνια μέσα στη θλίψη και στη ματαίωση αλλά και από την άλλη πάλι δεν είναι ρεαλιστικό να βιώνεται συνεχώς η ζωή με χαρές και υπέρμετρη επιτυχία, η ζωή έχει διακυμάνσεις και απρόβλεπτες καταστάσεις και ο άνθρωπος αντέχει και είναι σε θέση να μπορέσει να διαχειριστεί το καθετί είτε μόνος με τη δική του προσπάθεια, είτε με τη βοήθεια της οικογένειας και φίλων είτε με τη συμβολή των ειδικών ψυχικής υγείας.
Οι έφηβοι που βιώνουν τέτοιες καταστάσεις είναι σημαντικό να κατανοήσουν ότι τους αποδέχονται και μπορούν οι γονείς, οι φίλοι να καταλάβουν το τι νιώθουν, η αποδοχή είναι σημαντική σε τέτοιες περιπτώσεις. Επίσης πολύ σημαντικό να μπορέσουν να απελευθερωθούν από αυτά τα συναισθήματα και να κατανοήσουν ότι ο τρόπος που βιώνεται οτιδήποτε στο εδώ και τώρα δεν θα ισχύει για πάντα. Είναι ένα 10% από τη ζωή αυτό που τους συμβαίνει, επίσης πολύ χρήσιμο εάν είστε γονιός ενός παιδιού με τέτοιες σκέψεις και συμπεριφορές απλά κατανοήστε την ευάλωτη πλευρά του παιδιού, ακούστε προσεχτικά τι σας επικοινωνεί και συμβουλευτείτε ειδικούς για τρόπους διαχείρισης τέτοιων κρίσιμων καταστάσεων.
Ονομάζομαι Κέλλυ Ιωάννου. Είμαι Υπ. Διδάκτωρ Ψηφιακής Εγκληματολογίας και Τrauma Coach. Ως Διευθύντρια του CSI Institute, υποστηρίζω θερμά το όραμα του Ινστιτούτου που προάγει εκπαιδευτικούς και κοινωφελείς σκοπούς όπως την πρόληψη και την αντιμετώπιση θεμάτων ασφαλείας στο διαδίκτυο. Διαθέτω κλινική εμπειρία στον τομέα του Hλεκτρονικού Τραύματος (εξαρτήσεις από διαδίκτυο/ διαδικτυακούς εκβιασμούς, εκφοβισμούς, παρενοχλήσεις κ.ο.κ) και είμαι ιδρύτρια του Traumahelp, του μοναδικού κέντρου στην Ελλάδα για τη θεραπεία και την αποκατάσταση του ηλεκτρονικού τραύματος.