«Καλά Χριστούγεννα», «Ευτυχισμένο το νέο έτος»,«Καλή χρονιά», «Χρόνια πολλά»!. Όσο το τέλος του έτους πλησιάζει, όλοι μας περιτριγυριζόμαστε από κάποιον που μας τονίζει συνέχεια το πόσο χαρούμενοι πρέπει να είμαστε.
Αλλα για εκείνους που χάσαμε πρόσφατα κάποιον που αγαπάμε, οι γιορτές μοιάζουν περισσότερο με ένα οδυνηρό ταξίδι επιβίωσης παρά με κάτι ευχάριστο. Οι παραδόσεις και τα έθιμα που σχετίζονται με τη χάρα της χριστουγεννιάτικης περιόδου έρχονται να φέρουν στην επιφάνεια όλες εκείνες τις επώδυνες αναμνήσεις του ατόμου που αγαπάμε αλλά δεν είναι πλέον εδώ μαζί μας για να μοιραστούμε τις ίδιες στιγμές ευτυχίας. Πολλοί μάλιστα είναι εκείνοι που επιθυμούν να βρουν ένα ήσυχο μέρος για να κρυφτούν μέχρι τις 2 Ιανουαρίου.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει τεράστια πίεση να αποτελέσουν για όλους μας τα Χριστούγεννα την καλύτερη στιγμή του έτους. Την πιο μαγική, την πιο υπέροχη. Αλλά αυτό δεν ισχύει για όλους μας και η πίεση αυτή μοιάζει σαν να μας ρίχνουν αλάτι στην πληγή την ίδια στιγμή που ήδη δίνουμε μία δική μας εσωτερική πάλη.
Με την πάροδο του χρόνου, προσωπικά έχω έρθει πιο κοντά στην αποδοχή ότι τα Χριστούγεννα δεν σηματοδοτούν μόνο ατελείωτες στιγμές ευτυχίας και χαράς. Έχω αποδεχτεί ότι σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής δεν υπάρχει μόνο το λευκό ή το μαύρο αλλά και όλα τα φάσματα του γκρι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν το μαύρο μοιάζει να εξαπλώνεται απειλητικά επισκιάζοντας όλα τα άλλα χρώματα η αυτο-φροντίδα βοηθάει.
Και ακόμα περισσότερο βοηθάει το εξής:
To να πιστέψουμε ότι το πραγματικό καθήκον της ανθρώπινης καρδιάς και του νου είναι να μάθει να κρατά ταυτόχρονα πολύπλοκα συναισθήματα. Να νιώθουμε την ευχαρίστηση για την ζωή μας και τους αγαπημένους μας, ενώ ταυτόχρονα να αισθανόμαστε τον πόνο της θλίψης για εκείνους που δεν είναι πλέον εδώ. Να σταματάμε για να απολαύσουμε την ομορφιά της χριστουγεννιάτικης λάμψης, κρατώντας ταυτόχρονα τον πόνο της απώλειας για όποιον και ό, τι μπορεί να λείπει από τη ζωή μας.
Βοηθάει επίσης να θυμόμαστε ότι οποιοδήποτε συναίσθημα νιώθουμε είναι εντάξει. Είναι εντάξει να βρούμε στιγμές απόλαυσης και ζεστασιάς, ενώ είμαστε θλιμμένοι. Και είναι εντάξει να έχουμε βαθιές στιγμές θλίψης ακόμα κι αν έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την απώλεια που βιώσαμε.
Η προσωπική μου ερμηνεία απέναντι στις γιορτές του χειμώνα είναι ότι επινοήθηκαν γιατί ο Δεκέμβριος είναι ο πιο σκοτεινός μήνας του χρόνου. Τα δέντρα απογυμνώνονται, τα φώτα τρεμοπαίζουν και οι περισσότεροι αν όχι όλοι διακατεχόμαστε από μία εσωστρέφεια. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν οι διακοπές των Χριστουγέννων ήρθαν για να φέρουν φως και ελπίδα στην πιο σκοτεινή εποχή του έτους.
Επομένως, υπάρχει ιδανικότερη περιόδος για να αποδεχθείτε όλα σας τα συναισθήματα είτε είναι όμορφα-άσχημα, ευχάριστα-δυσάρεστα, φωτεινά ή σκοτεινά;
Εγώ από την πλευρά μου σας εύχομαι ολόψυχα να περάσετε αυτές τις γιορτές όπως οι ίδιοι επιθυμείτε και να έχετε το σθένος και το κουράγιο να αναγνωρίσετε τα συναισθήματα σας όποια κι εαν είναι αυτά, να τα αποδεχτείτε και στη συνέχεια να προσπαθήσετε να τα διαχειριστείτε όπως εσείς κρίνετε καλύτερα.
Ονομάζομαι Κέλλυ Ιωάννου. Είμαι Υπ. Διδάκτωρ Ψηφιακής Εγκληματολογίας και Τrauma Coach. Ως Διευθύντρια του CSI Institute, υποστηρίζω θερμά το όραμα του Ινστιτούτου που προάγει εκπαιδευτικούς και κοινωφελείς σκοπούς όπως την πρόληψη και την αντιμετώπιση θεμάτων ασφαλείας στο διαδίκτυο. Διαθέτω κλινική εμπειρία στον τομέα του Hλεκτρονικού Τραύματος (εξαρτήσεις από διαδίκτυο/ διαδικτυακούς εκβιασμούς, εκφοβισμούς, παρενοχλήσεις κ.ο.κ) και είμαι ιδρύτρια του Traumahelp, του μοναδικού κέντρου στην Ελλάδα για τη θεραπεία και την αποκατάσταση του ηλεκτρονικού τραύματος.