Η Κλινική Κατάθλιψη ή Μείζων Καταθλιπτική Διαταραχή αποτελεί μια ιδιαίτερα συνήθη και σοβαρή διαταραχή της διάθεσης. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο επιπολασμός της κατάθλιψης αγγίζει το 3,8%, γεγονός που σημαίνει ότι υπάρχουν περίπου 280 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως που πάσχουν από κατάθλιψη. Τι συμβαίνει όμως όταν ένα από αυτά τα άτομα τυχαίνει να είναι κάποιο κοντινό μας πρόσωπο; Πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα σημάδια;
Ένα από τα συμπτώματα που απαραίτητα παρουσιάζει ένα άτομο με κατάθλιψη είναι η καταθλιπτική διάθεση ή η ανηδονία, μια κατάσταση στην οποία το άτομο δυσκολεύεται να αισθανθεί ευχαρίστηση ή να αντλήσει ενδιαφέρον. Επομένως, αν αντιληφθούμε ότι κάποιο συγγενικό ή φιλικό μας πρόσωπο φαίνεται συνέχεια λυπημένο ή μελαγχολικό το τελευταίο διάστημα, ότι δεν χαίρεται με πράγματα που παλαιότερα το “γέμιζαν” ή ότι έχει χάσει το ενδιαφέρον του για δραστηριότητες που απολάμβανε, πρέπει να θορυβηθούμε και να το ρωτήσουμε τι του συμβαίνει. H αλλαγή στη διάθεσή του δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πάσχει από κατάθλιψη, καθώς, προκειμένου να διαγνωστεί κανείς με Κλινική Κατάθλιψη, πρέπει η διάθεση αυτή να διαρκεί για περισσότερο από δύο εβδομάδες και να συνοδεύεται κι από άλλα συμπτώματα.
Ένα ακόμη σημάδι, που οφείλουμε να μην αφήσουμε να περάσει απαρατήρητο, είναι η απομάκρυνση ή η απομόνωση. Αν έχουμε καιρό να δούμε κάποιον φίλο μας, γιατί συνεχώς αναβάλλει ή ακυρώνει τις εξόδους που έχουμε κανονίσει, οφείλουμε να διερευνήσουμε αν συμβαίνει κάτι πριν βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα και να θυμώσουμε μαζί του. Ένα από τα πρώτα σημάδια της κατάθλιψης είναι η έλλειψη επιθυμίας για επικοινωνία με πρόσωπα που το άτομο επιθυμούσε να περνάει χρόνο παλιότερα. Ο φίλος μας είναι πιθανόν να αποφεύγει ακόμα και να απαντήσει στις κλήσεις μας ή στα μηνύματά μας. Στην περίπτωση αυτή, οφείλουμε να προσπαθήσουμε να τον πλησιάσουμε, λέγοντας του ότι μπορεί να βασιστεί πάνω μας και να μας μιλήσει για τα προβλήματα και τις σκέψεις του. Σημαντικό είναι να μην τον κατακρίνουμε, αν δεν επιθυμεί να μας μιλήσει ή αποφεύγει να βρεθεί μαζί μας, γιατί τότε μπορεί να τον απομακρύνουμε ακόμα περισσότερο.
Αν και τα παραπάνω σημάδια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως εμφανή, υπάρχουν κι άλλα λιγότερο εμφανή σημάδια που μπορεί να υποδηλώνουν κατάθλιψη. Προκειμένου να τα εντοπίσουμε πρέπει να ακούμε με ιδιαίτερη προσοχή αυτά που μας λέει ο φίλος μας. Για παράδειγμα, αν κάποιος φίλος μας εκφράζει την επιθυμία του να αυτοκτονήσει ή να βλάψει τον εαυτό του και μετά δικαιολογεί αυτή του την επιθυμία λέγοντας ότι “είναι απλά ένα αστείο”, πρέπει να γνωρίζουμε ότι υπάρχει πιθανότητα αυτό το αστείο να είναι μια κραυγή για βοήθεια. Ακόμη, μπορεί να παρατηρήσουμε μικρές ή μεγάλες αλλαγές στις συνήθειες και την εμφάνισή του. Η απότομη αύξηση ή μείωση του βάρους ενδέχεται να κρύβει κάτι περισσότερο από μια αλλαγή στην εμφάνιση, καθώς ένα από τα συμπτώματα της κατάθλιψης είναι η υπερβολική ή η ελλιπής κατανάλωση φαγητού. Επίσης, ένα άτομο με κατάθλιψη είναι πιθανόν να παραμελεί την σωματική υγιεινή ή την εμφάνισή του, αν και παλιότερα περιποιούταν τον εαυτό του.
Το πιο σημαντικό που έχουμε να κάνουμε ως φίλοι, συγγενείς ή σύντροφοι ενός ατόμου με κατάθλιψη είναι να μη μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Αν αντιληφθούμε ότι κάποιο κοντινό μας (ή μη) πρόσωπο μπορεί να πάσχει από κατάθλιψη ή μπορεί να βλάψει τον εαυτό του πρέπει να ζητήσουμε άμεσα βοήθεια.
Για περισσότερες συμβουλές και παροχή βοήθειας μπορείτε να καλέσετε στο Help Desk του CSIi στο 215 215 1011.
Πηγή: World Health Organization
Ονομάζομαι Μπεκιάρη Μαρίνα, είμαι επί πτυχίω φοιτήτρια του τμήματος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κι έχω το ρόλο του ασκούμενου ψυχολόγου στο CSIi. Ασχολούμαι με την συγγραφή και τη μετάφραση άρθρων, τη δημιουργία και προσαρμογή του υλικού για τις ακαδημίες των γονέων και μαθητών, καθώς και με την ενημέρωση κι υποστήριξη μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας.