Η μόλυνση του περιβάλλοντος αποτελεί πρόβλημα που ξεχωρίζει για το μέγεθος και την πολυπλοκότητά του. Η ανάγκη για την προστασία του περιβάλλοντος είναι πλέον αδήριτη και όμως η επιδίωξη της οικονομικής ανάπτυξης βρίσκεται συχνά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος με αποτέλεσμα το μείζον αυτό ζήτημα να παραμελείται. Δυστυχώς, οι τρόποι με τους οποίους προκαλούμε ανεπανόρθωτα πλήγματα στη φύση ποικίλουν. Μολύνεται η ατμόσφαιρα λόγω των καυσαερίων, ρυπαίνεται το έδαφος εξαιτίας των αστικών και βιομηχανικών απορριμάτων, ενώ τα δάση καταστρέφονται από τις πυρκαγιές και την υπερβολική υλοτόμηση. Επομένως, η επίλυση του προβλήματος συναντά πλήθος δυσκολιών. Παρόλα ταύτα είναι απαραίτητη η συνειδητοποίηση εκ μέρους μας ότι ο πλανήτης τείνει να καταστραφεί ολοσχερώς. Άλλωστε, όσο καταρρέει το περιβάλλον η ποιότητα ζωής του ανθρώπου υποβαθμίζεται και τίθεται σε κίνδυνο η ύπαρξή μας.
Το γεγονός ότι έχουμε απολέσει τον στοιχειώδη σεβασμό προς τη φύση έχει καταστροφικές συνέπειες. Εκτός των άλλων καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τη λειψυδρία, την εξαφάνιση πολλών βιολογικών ειδών, τη σταδιακή έκλειψη της ποικιλομορφίας. Αλλά και ως προς την υγεία μας, σωματική και ψυχική, ο αντίκτυπος είναι τεράστιος. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αναπνευστικά προβλήματα λόγω της μολυσμένης ατμόσφαιρας, ενώ η ηχορύπανση προσβάλλει ως επί το πλείστον το νευρικό μας σύστημα. Για να μη μιλήσουμε φυσικά για την πανδημία και τις αλόγιστες συνέπειές της. Επίσης, όταν περιορίζεται η επαφή με το φυσικό περιβάλλον και επέρχεται η αλλοτρίωση από τη Μητέρα-Φύση, είναι λογικό να κατακλυζόμαστε από συνεχές άγχος και εξάρσεις επιθετικότητας, ενώ το μέλλον των επερχόμενων γενιών υποθηκεύεται.
Προκειμένου να αποκατασταθεί η προβληματική σχέση που έχουμε με το περιβάλλον, είναι απαραίτητο να επέλθουν αλλαγές και διαφοροποιήσεις στη νοοτροπία μας. Η παιδεία, πρωτίστως, δύναται να αποτελέσει το όπλο με το οποίο θα υπερασπιστούμε το φυσικό μας περιβάλλον. Συγκεκριμένα, πρέπει να γαλουχήσουμε τη νέα γενιά, τόσο στο πλαίσιο της οικογένειας, όσο και στο πλαίσιο της εκπαίδευσης, να μάθει να σέβεται τη φύση.
Η ολοκληρωτική αντιμετώπιση του προβλήματος έγκειται στον κάθε έναν από εμάς. Απαιτείται διαρκής προβληματισμός γύρω από το οικολογικό ζήτημα και επαναπροσδιορισμός των αξιών και των αναγκών. Χρειάζεται να αποδεσμευτούμε από την καταναλωτική μανία που πλήττει το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού και να εστιάσουμε στο τι τελικά είναι σημαντικό. Να συμμετέχουμε σε εθελοντικές δράσεις, να στηρίξουμε τις οικολογικές οργανώσεις και να ασκήσουμε πίεση στους κυβερνώντες και του Διεθνείς Οργανισμούς να λάβουν δραστικά μέτρα. Να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο της ιστορίας καθώς θα κληθούμε να κάνουμε επιλογές οι οποίες θα επηρεάσουν καθοριστικά το μέλλον. Το δίλημμα στο οποίο έχουμε περιέλθει, το οποίο μας εξαναγκάζει να επιλέξουμε ανάμεσα στο περιβάλλον και τα οικονομικά συμφέροντα, είναι απόρροια της απληστίας που χαρακτηρίζει το ανθρώπινο είδος εν γένει. Αν τελικά παραδοθούμε σε αυτή, καταστρέφουμε τον πολιτισμό μας ολοκληρωτικά. Αντίθετα, είμαστε ικανοί να αξιοποιήσουμε τις γνώσεις μας και τα τεχνολογικά επιτεύγματα για να νοηματοδοτήσουμε τη ζωή κάθε έμβιου όντος του πλανήτη μας.
Ονομάζομαι Βουρλιωτάκη Αγγελική και είμαι τελειόφοιτη του τμήματος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη διάρκεια των σπουδών μου έχω παρακολουθήσει σεμινάρια πάνω στην εγκληματολογία, ενώ τη συγκεκριμένη περίοδο παρακολουθώ διαδικτυακό σεμινάριο με θέμα την Ψυχολογία της Ποινικής Δικαιοσύνης από το Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ της Αυστραλίας. Ασχολούμαι ενεργά με την αρθρογραφία και κάνω την πρακτική μου άσκηση στο Διεθνές Ινστιτούτο για την Κυβερνοασφάλεια, συμμετέχοντας στη συγγραφή άρθρων και στη γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης.