To ακούμε καθημερινά. Πολλοί από τους σημερινούς γονείς είναι ή γίνονται ολοένα και περισσότερο υπερπροστατευτικοί. Οι εκπαιδευτικοί παραπονιούνται ότι οι γονείς κάνουν τις ασκήσεις των παιδιών τους. Τα παιδιά διαμαρτύρονται ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα μόνα χωρίς να βρίσκονται υπό τη διαρκή επίβλεψη και επιτήρηση του μπαμπά και της μαμάς. Ο,τι και αν κάνουν τα παιδιά, οπουδήποτε και αν βρίσκονται οι γονείς τους βρίσκονται κάπου εκεί κοντά.
Οι περισσότεροι γονείς έχουν αγνές προσθέσεις. Θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Είναι σαφές και αυτονόητο ότι οι γονείς πρέπει να εμπλέκονται στις ζωές των παιδιών τους θέτοντας όρια κανόνες και αποτελώντας θετικά πρότυπα για εκείνα. Ως κοινωνία, απαιτούμε από τους γονείς να νοιάζονται περισσότερο για τα συναισθήματα των παιδιών τους, τις επιτυχίες τους και τους στόχους τους από ό,τι για τους ίδιους τους εαυτούς τους. Αλλά μερικές φορές οι μαμάδες και οι μπαμπάδες ίσως το παρακάνουν με την υπερφροντίδα. Aυτό πολλές φορές στερεί στα παιδιά την ικανότητα να μάθουν πώς πρέπει να δουλεύουν, να διαβάζουν και να παίζουν ανεξάρτητα.
Ο γονέας- «ελικόπτερο», είναι εκείνος που κρέμεται από το παιδί του προκειμένου να αποτρέψει κάθε είδους δυσφορίας ή πρόκλησης με την οποία μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπο. Αυτός ο τύπος γονέας θεωρείται ο πλέον υπερπροστατευτικός.
Οι γονείς μπορούν να είναι υπερπροστατευτικοί για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, όπως:
- Ανάγκη ελέγχου: Οι μητέρες και οι μπαμπάδες δεν μπορούν να ελέγξουν τον κάθε κακοποιό. Δεν έχουν τον έλεγχο των παιδεραστών ή των απαγωγέων. Μπορούν, ωστόσο, να ελέγξουν πώς τα παιδιά τους ξοδεύουν το χρόνο τους και φυσικά, με ποιον.
- Φόβος αποτυχίας: Αυτές οι μητέρες και οι μπαμπάδες δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι το παιδί τους μπορεί να αισθάνεται ανεπαρκές, απροετοίμαστο ή δυστυχισμένο με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι πάρα πολύ δυσάρεστο. Πιστεύουν ότι είναι δουλειά τους να προστατεύουν το παιδί τους από όλα τα αρνητικά συναισθήματα.
- Επιθυμία να ζήσουν όσα εκείνοι στερήθηκαν: Αυτές οι μαμάδες και οι μπαμπάδες ξοδεύουν το χρόνο τους κάνοντας ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του παιδιού τους και ψάχνοντας για αποδοχή και έγκριση για τις δικές τους επιδόσεις. Έχουν προσωπικά επενδύσει σε κάθε πτυχή κάθε δραστηριότητας που ασχολείται το παιδί τους και το παίρνουν κατάκαρδα όταν το παιδί τους αποτύχει.
- Σύνδρομο άδειας φωλιάς: Ορισμένες μητέρες και μπαμπάδες στεναχωριούνται στην ιδέα ότι τα παιδιά τους ωριμάζουν και τους χρειάζονται λιγότερο. Όταν τα παιδιά εξαρτώνται από τους γονείς τους, οι γονείς αισθάνονται απαραίτητοι και επιθυμητοί.
Χρειάζεται ιδιαίτερη υπομονή, επιμονή και εγκαθίδρυση μίας γερής σχέσης εμπιστοσύνης ούτως ώστε να μεγαλώσεις ένα παιδί με αυτοπεποίθηση.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να θυμάστε το εξής: Τα παιδιά που είναι αυτοδύναμα, νιώθουν σιγουριά για τις δεξιότητες τους και ως εκ τούτου είναι πιο ικανά να κυνηγήσουν τα όνειρά τους.
Ένας από τους σκοπούς του CSI Institute είναι η άμεση, έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση όλων των πολιτών. Πάντα κοντά σας για ενημέρωση και επαγρύπνηση.