Η τεχνητή νοημοσύνη αρχίζει και εισβάλλει στην καθημερινότητά μας και πλέον χρησιμοποιείται σε αρκετούς τομείς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στο εκπαιδευτικό σύστημα της Κίνας, με την χώρα να έχει επενδύσει πάνω από ένα δισεκατομμύριο δολάρια. Πρόκειται για ένα πιλοτικό πρόγραμμα που εφαρμόζεται σε όλα τα σχολεία της Κινάς, όμως προκύπτουν πολλά ερωτήματα.
Αναλυτικότερα, το πρόγραμμα ονομάζεται Intelligent Education και το συγκεκριμένο σύστημα Class Care System. Οι αίθουσες στα σχολεία είναι εξοπλισμένες με κάμερες τεχνητής νοημοσύνης, ανιχνευτές κύματος εγκεφάλου και συστήματα υπολογιστών που σκανάρουν και αναλύουν τα πρόσωπα των παιδιών. Μέσω ενός αλγόριθμου και το σκανάρισμα των προσώπων των μαθητών, αναγνωρίζονται οι ικανότητες των παιδιών. Οι μαθητές στο τέλος ελέγχονται από ένα κοινό ηλεκτρονικό πίνακα όπου ο καθηγητής ελέγχει online όλα τα γραπτά των μαθητών, τα οποία έχουν ανέβει στο σύστημα από τους μαθητές. Το αποτέλεσμα αυτού του είδους εκπαίδευσης είναι αμφιλεγόμενο καθώς κάποιοι γονείς βλέπουν βελτίωση στα παιδιά τους, ενώ άλλοι υποστηρίζουν το αντίθετο, αφού η βοήθεια του δασκάλου είναι ελάχιστη.
Παρόλα αυτά, η εταιρία που έχει αναπτύξει αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα τεχνητής νοημοσύνης υποστηρίζει πως σε 3 ώρες ξέρουν περισσότερα για τον μαθητή από ότι ο δάσκαλος σε 3 χρόνια. Αυτό επιτυγχάνεται καθώς τα συγκεκριμένα εκπαιδευτικά προγράμματα ξέρουν και αναλύουν τις ανάγκες όλων των μαθητών ξεχωριστά. Ο κάθε αλγόριθμος λειτουργεί και είναι διαφορετικός για τον κάθε μαθητή με βάση τις δεξιότητές του, μέσα από τα προσωπικά τεστ που διεξάγει η εταιρία μέσω του software, τα οποία αποθηκεύονται στο σέρβερ.
Ο μαθητής Ζου Χι αποτελεί παράδειγμα της επιτυχίας του προγράμματος αφού ήταν από πάντα κακός στα μαθηματικά μέχρι που άρχισε να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα με τον υπολογιστή του μέσα στο ίδιο το σχολείο. Αυτό επιτεύχθηκε με έναν αλγόριθμο που φτιάχτηκε στα μέτρα του παιδιού. Ως αποτέλεσμα, στο τέλος του εξαμήνου οι βαθμοί του ανέβηκαν σχεδόν 20%.
Από την άλλη πλευρά, η ιδέα αυτού του προγράμματος μπορεί να είναι λίγο τρομακτική σύμφωνα με μαθητές, επειδή πλέον κανένας μαθητής δεν θα μπορεί να αποκοιμηθεί στη τάξη, να γυρίσει το βλέμμα του αλλού ή ακόμα και να κάνει μια στενάχωρη έκφραση, αφού αυτόματα αυτό θα καταγραφεί ηλεκτρονικά και οι επιδόσεις του στο Class Care System θα πέσουν. Το πρόγραμμα έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις με αρκετούς να θεωρούν πως αυτά τα συστήματα παραβιάζουν τα δικαιώματα και την ιδιωτικότητα των μαθητών. Μάλιστα, πολλοί έδειξαν την ανησυχία τους για το Self Care System στο ίντερνετ με το χάσταγκ #ThankGodIGraduatedAlready, τονίζοντας πως ο μαθητής απομακρύνεται από την ανθρώπινη επαφή.
Συνεπώς, από τη μία τα παιδιά αποκτούν νέες εμπειρίες και χρησιμοποιούν ως μέσο συστήματα γνωστά σε αυτά καθώς ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία η τεχνολογία έχει πρωτεύοντα ρόλο, αλλά από την άλλη τα παιδιά αποκόπτονται από την βασική ιδέα της μάθησης, δηλαδή την βιωματική διδασκαλία.
Πηγή:
Ονομάζομαι Δανάη Αβερκιάδη και είμαι απόφοιτη Εγκληματολογίας του πανεπιστημίου Deakin της Αυστραλίας. Έχω παρακολουθήσει εξάμηνα σεμινάρια σχετικά με την διαχείριση κρίσεων, την Κυβερνοασφάλεια και το κυβερνοέγκλημα και έχω λάβει τα αντίστοιχα πιστοποιητικά παρακολούθησης. Είμαι εθελόντρια στο Διεθνές Ινστιτούτο Κυβερνοασφάλειας, βοηθώντας στην συγγραφή άρθρων καθώς και σε διάφορες δράσεις.