Η ευγένεια δεν «απαιτεί» emoticons

Από την Μαρη Γαργαλιάνου,

Πόσες μα πόσες φορές παρεξηγηθήκαμε με φίλους, γνωστούς, συνεργάτες, wannabe έτερον ήμισυ, ή ήδη υπάρχον έτερον ήμισυ και οικογένεια γιατί αγκαζέ με μια φράση στο messenger τύπου «Καλά είμαι κι εγώ μωρέ, εδώ δουλειά. Τι κάνεις εσύ;» δε μπήκε ένα αντίστοιχου ύφους emoticon…

«Είναι απότομη», «Τελευταία σαν κάτι να τον προβληματίζει», «Σταμάτησε να είναι γλυκιά!», «Κάτι του συμβαίνει, δε μου μιλάει όπως παλιά, που ήταν πιο τρυφερός…», «Είναι πολύ ξερή!». Λόγια, λόγια, λόγια. Κριτική, κριτική, κριτική.

Η αλήθεια είναι πως φαινομενικά το «Τι κάνεις» με ένα κίτρινο φατσάκι να χαμογελά δίπλα μοιάζει λίγο πιο «νιάου», ή μια απάντηση του στιλ «Κι εγώ σε σκέφτομαι…» με μια καρδιά κατακόκκινη είναι λίγο πιο… ερωτική; Τι να σας πω, δε ξέρω, όμως αλήθεια, αυτές οι αυθαίρετες κρίσεις για τη ζωή, τη φεισμπουκική συμπεριφορά, ή τη βαιμπερίστικη ατάκα χωρίς gifάκι σχετικό, κούρασαν.

Η ευγένεια δεν απαιτεί emoticons.

Μιλάς με κάποιον γιατί θες και το αισθάνεσαι και αυτό από μόνο του αποδεικνύει ότι δε χρειάζεται να «μπουστάρεις» το λόγο σου με αστεράκια, ζωάκια, καρδούλες και τα σχετικά.

Έχουν πλάκα, ορισμένα είναι πολύ χαριτωμένα και έρχονται και δένουν ωραία στη ροή ενός «λόγου», όμως ψυχραιμία. Αν κάποια-ος δεν τα χρησιμοποιεί, τα βαριέται, ή δε βρίσκει νόημα σε αυτά, ας μην του βάλουμε και την ταμπέλα του μονόχνοτου. Καλησπέρα!

Μια συνομιλία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν παύει να είναι και να παραμένει μια συνομιλία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έπειτα, υπάρχει το τηλέφωνο, ο καφές, ή μια βόλτα για να σκάσεις όσα χαμόγελα θες, να κατσουφιάσεις, να μουτρώσεις, να εκνευριστείς, να ξεχειλίζεις καρδούλες μπλε, κόκκινες, μοβ, πράσινες και λοιπά αισθανθείς!

Ας μην καταπιεζόμαστε. Η ζωή ξεκινά με το κλείσιμο μιας συνομιλίας στα κοινωνικά δίκτυα και η ευγένεια, η ανοιχτότητα, η καλοσύνη και τα συναφή μετριούνται στην επαφή, στο «δια ζώσης» με τον άλλον, στη στιγμή.

Ένα απλό «Πως είσαι; Έχει ωραία μέρα σήμερα. Σκεφτόμουν μήπως πηγαίναμε καμιά βόλτα στο πάρκο τα σκυλιά…» μπορεί να μετρήσει πολύ περισσότερο από ένα « <3 <3 <3 Γεια σου! J ^_^ Πάμε βόλτα τα σκυλιά στο πάρκο σήμερα; <3 <3 <3».

Δε ξέρω για εσάς. Προτιμώ το πρώτο! Χωρίς περιττά, αλλά με ουσία. Για να καταλαβαινόμαστε κιόλας. Δώστε βάση στο τι σας λέει ο άλλος. Στο νόημα. Όχι στο περιτύλιγμα. Διότι έτσι είναι και οι ανθρώπινες σχέσεις. Περιτύλιγμα και εντός.

Πόσες φορές ένα «δώρο»  είχε ένα αστραφτερό  περιτύλιγμα και εντός ήταν άδειο και άλλες πόσες δε σας πολυγέμιζε το μάτι, αλλά ήταν ακριβώς ότι αληθινά ζητούσατε; Νομίζω καταλαβαίνετε ακριβώς σε τι αναφέρομαι…

ΥΓ: Οι εύκολες και γρήγορες κρίσεις, είναι σχεδόν πάντοτε χαζές κρίσεις <3 J