Aπό την Ελένη Ατσάρου,
Οι ώρες περνούν και το παιδί συνεχίζει να ασχολείται μόνο με τον υπολογιστή ή το κινητό, ακόμη κι αν ο γονιός προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί του. Να μάθει πώς πέρασε τη μέρα του, αν στο σχολείο τα πάει καλά με τους φίλους, τους δασκάλους και τα μαθήματα. Το παιδί όμως παραμένει βουβό και σα να μην έφτανε αυτό όταν ο γονιός φτάνει να εκραγεί φωνάζοντας πως τόση ώρα του μιλάει και προσπαθεί να συζητήσει μαζί του το παιδί να τον κοιτάει με ένα απλανές ή απαθές βλέμμα σαν να τον ρωτάει τι θέλει και κάνει τόση φασαρία. Ο γονιός παραιτείται από την προσπάθεια να επικοινωνήσει με το παιδί του κι ο καθένας τελικά καταλήγει στο δικό του κόσμο σαν να είναι δύο ξένοι που απλώς τυχαίνει να συγκατοικούν.
Το παράπονο του γονιού μεγάλο καθώς αναρωτιέται τι έχει κάνει λάθος στην ανατροφή του παιδιού του, δίχως πολλές φορές να σκέφτεται ότι η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται πολλά χρόνια πριν και πως εκείνος άθελά του το έχει δημιουργήσει προσπαθώντας να χαλαρώσει μπροστά από μια οθόνη.
Χαλάρωση το έλεγε τότε κι όμως, τώρα πληρώνει το τίμημα επειδή δε μπόρεσε να περιορίσει τον εαυτό του έχοντας έτσι τη δυνατότητα να παρακολουθήσει την εξέλιξη του παιδιού του, να το γνωρίσει και μαζί να θέσουν κάποιος αμοιβαίους κανόνες που θα τηρούν ώστε να μπορούν και στο μέλλον να επικοινωνούν ουσιαστικά δίχως να έχουν ανάγκη μια οθόνη. Διαφορετικά κινδυνεύουν αν αρχίσουν να δίνουν περισσότερη σημασία και αξία στην τεχνολογία από ότι στις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ τους θεωρώντας πως είναι απαραίτητη η τεχνολογία για να δημιουργήσουν μια πραγματική σχέση γονιού – παιδιού, ενώ την ίδια στιγμή αν ακούσουν έστω για περιορισμό της έκθεσής τους στις οθόνες να μη μπορούν να αντέξουν το ψυχολογικό πλήγμα.
Όσο δύσκολο κι αν ακούγεται στην αρχή η θέσπιση κανόνων που θα περιορίζουν τη χρήση της τεχνολογίας μέσα σε ένα σπίτι μπορεί να έχει εξαιρετικά αποτελέσματα όχι μόνο επειδή τα μέλη της οικογένειας γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά και επειδή μπορούν την ίδια στιγμή να οργανώσουν όλοι μαζί το χρόνο τους και να δημιουργήσουν ευχάριστες αναμνήσεις. Επιπλέον τα παιδιά με αυτό τον τρόπο αρχίζουν να μαθαίνουν τον τρόπο και το νόημα της πραγματικής κοινωνικοποίησης κι όχι της διαμεσολαβημένης που ενώ φαίνεται πιο ασφαλής προσφέρει περιορισμένες εμπειρίες. Γιατί ναι μεν δε θα πληγωθεί τόσο έντονα από την απόρριψη ενός άλλου ανθρώπου μέσω του διαδικτύου, όμως όταν αυτό συμβεί στην πραγματικότητα η αντιμετώπιση της απόρριψης θα είναι πολύ πιο δύσκολη μιας και δεν έχει μάθει να τη διαχειρίζεται.
Συνεπώς η δημιουργία περιορισμών αναφορικά με την τεχνολογία για ένα γονιό είναι δύσκολη καθώς θα πρέπει να επιμείνει στην εφαρμογή τους. Ωστόσο το ίδιο δύσκολο είναι να τηρήσουν αυτούς τους περιορισμούς και οι δύο πλευρές. Αν κατορθώσουν όμως και παραμείνουν σταθεροί στην απόφασή τους να εφαρμόσουν και να σεβαστούν τους περιορισμούς που οι ίδιοι δημιούργησαν στους εαυτούς τους, τότε θα δουν την πραγματική δύναμη της κλειστής οθόνης, την αξία της πραγματικής επικοινωνίας.
Με πληροφορίες από thenextweb.com
Ένας από τους σκοπούς του CSI Institute είναι η άμεση, έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση όλων των πολιτών. Πάντα κοντά σας για ενημέρωση και επαγρύπνηση.