30 Μάι
Social Media, Διαδίκτυο

Η ανάγκη του να κάνεις check in

Από την Χαρά Σώτα,

Γιατί άραγε έχουμε τόση ανάγκη να δείχνουμε την τοποθεσία μας; Γιατί θέλουμε όπου κι αν βρισκόμαστε να το γνωστοποιούμε; Ποια είναι αυτή η ανάγκη που μας οδηγεί σε αυτό;

Η σύγχρονη ζωή και η ζωή στα social media ως επί το πλείστον συνδέονται πια. Ό,τι κάνουμε στη ζωή μας το γνωστοποιούμε μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί όμως, συγκεκριμένα, θέλουμε να δείχνουμε τη τοποθεσία μας; Πέρα από τους προφανείς κινδύνους μιας τέτοιας κίνησης, τι είναι αυτό που μας παρακινεί στο να πέφτουμε σε αυτήν την παγίδα; Είναι η ανάγκη να αισθάνεσαι ότι σε θαυμάζουν; Ότι σε ζηλεύουν; Ότι δεν είσαι μόνος; Τι από όλα αυτά;

Οι σημαντικοί άλλοι, οι άνθρωποι γύρω μας που μέσα από εκείνους γνωρίζουμε και οι ίδιοι τον εαυτό μας, θέλουμε να έχουν πρόσβαση στη ζωή μας. Θέλουμε να μας θαυμάζουν και να μας επαινούν, όπως θα θέλαμε να κάνουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας, αλλά δεν μας αγαπάμε αρκετά για να το καταφέρουμε. Δεν μας αγαπάμε αρκετά αν δεν έχουμε τη δυνατότητα να πάμε διακοπές σε ακριβό ξενοδοχείο, δεν μας αγαπάμε αρκετά αν δεν μπορούμε να κάνουμε τους εχθρούς μας να σκάσουν που εμείς περνάμε καλά στη τάδε τοποθεσία ενώ αυτοί κάθονται μίζερα στο σπίτι τους. Ή τουλάχιστον αυτό θέλουμε να πιστεύουμε ότι συμβαίνει.

Η δήλωση της τοποθεσίας δεν είναι μόνο για να δείξεις που είσαι, αλλά και για να δείξεις ποιος είσαι. Κάνεις το check in για να μη νιώθεις μόνος, για να ξέρουν όλοι ότι περνάς καλά, για να δείξεις ότι έχεις φίλους, για να δείξεις ότι δεν είσαι όσο κακομοίρης νιώθεις μέσα σου. Όλοι έχουμε σκεφτεί έστω και μια φορά, σε κάποια φάση της ζωής μας που δεν ήμασταν καλά, ας κάνω ένα check in να δουν ότι δε με έχει πάρει από κάτω. Να δει ο πρώην ότι καθόλου δε στενοχωριέμαι. Να δει η φίλη που δεν βγήκε μαζί μου ότι δε την έχω ανάγκη, κοκ.

Βγάζουμε προς τα έξω ένα ψέμα. Μια εικόνα που δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε, γιατί τελικά οι άλλοι ίσως να βλέπουν πιο βαθιά από ότι εμείς τον εαυτό μας. Κουκουλώνουμε την κακομοιριά μας με ένα check in, μια selfie και ένα ψεύτικο χαμόγελο. Θαυμάστε με όλοι τώρα που περνάω τόσο ωραία στη τοποθεσία «ερημιά της ψυχής» και νιώθω «πιο χάλια από ποτέ». Όλο αυτό γιατί νιώθεις μόνος ακόμα και όταν περιτριγυρίζεσαι από άλλους, κι ας μην θέλεις να το παραδεχτείς.

Η ανάγκη του να ζήσεις τις ζωές άλλων, επειδή σου φαίνονται καλύτερες ή πιο φανταχτερές σε σπρώχνει όλο και πιο βαθιά στον φαύλο κύκλο που μπήκες. Η ανάγκη να νιώθεις σημαντικός, ότι αξίζεις, ότι δεν περνάς άσχημα, όλα αυτά είναι ανάγκες που εσύ θέλεις να δεις μέσα από την οθόνη σου ότι εκπλήρωσες. Είναι τα αποδεικτικά σου στοιχεία για να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν είσαι τελικά τόσο μόνος όσο νιώθεις. Δεν είσαι ο κακομοίρης που αισθάνεσαι. Να κοίτα εδώ έχω βγει με φίλους και περνάω καλά! Έχω φίλους, δεν είμαι μόνος, να και η απόδειξη. Περνάω καλά εκεί, άρα δεν έχω κατάθλιψη. Αποδείξεις για αυτοδιάγνωση.

Τελικά όμως χάνεις το πιο ουσιώδες. Η ζωή είναι εκεί έξω και δεν μετράει με το πόσα check in έκανες. Μάθε να εκτιμάς τα μικρά και τα λίγα. Μάθε να σε αγαπάς για αυτό που είσαι και όσα έχεις. Μάθε να είσαι ο εαυτός σου.