Γράφει η Ιωάννα Σκλιάμη, απόφοιτη του τμήματος Ψυχολογίας
Τι ποιο ωραίο συναίσθημα όταν ολοκληρώνεις μία δουλειά, μία εργασία για τη σχολή σου, μία υποχρέωση ή κάτι που εκκρεμεί και πατάς «delete» στη λίστα σου.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί αναβάλεις κάποια κατάσταση; Τι είναι αυτό που σε ωθεί να μην κάνεις κάτι εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο; Οι συνθήκες, οι σκέψεις σου, οι υποχρεώσεις σου;… Ή μήπως τίποτε από όλα αυτά και απλά η αναβλητικότητα έχει ‘‘εισβάλλει’’ για τα καλά στη ζωή σου, δίχως να το καταλάβεις;
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η αναβλητικότητα μπορεί να θεωρηθεί ως μία αποτυχία την οποία προσπαθούμε να διαχειριστούμε και να αυτό-ρυθμίσουμε, τονίζοντας παράλληλα την αναβολή πραγματοποίησης διάφορων υποχρεώσεων, γιατί ίσως να κυριαρχεί ο φόβος της επιτυχίας από την αποτυχία. Η χρόνια αναβλητικότητα σχετίζεται με μια υποσυνείδητη αυτοπροστασία, με τα χαμηλά επίπεδα αυτοεκτίμησης καθώς και με τη δυσκολία αυτοελέγχου.
Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους ένα άτομο επιλέγει το «μονοπάτι της αναβλητικότητας». Ένας από αυτούς είναι γιατί δεν θέλεις να κάνεις πράγματα που είτε δεν σου αρέσουν ή σε αναστατώνουν. Επίσης, ο στόχος που έχεις θέσει ίσως να μην είναι τόσο δυνατός για να σε παρακινήσει, με αποτέλεσμα να πηγαίνεις πίσω-μπρος και μπρος-πίσω, κάτι το οποίο δεν το συνιστώ και θα δεις ότι δεν οδηγεί πουθενά. Ακόμη και αρκετά βασικό είναι ότι φοβάσαι εύκολα, με το καινούριο και το απρόβλεπτο, δεν σου αρέσει να ρισκάρεις και δεν παίρνεις πρωτοβουλίες, παράγοντες που δεν βοηθάνε στο να εξελιχθείς. Μέσα σε όλα αυτά, καθοριστικό ρόλο έχει και η αυτοεξαπάτηση, το να λες δηλαδή ψέματα στον εαυτό σου, σαν δικαιολογία για να αποφύγεις καταστάσεις, τις οποίες θεωρείς ότι δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις.
Επομένως, όλα ξεκινάνε από τον σωστό προγραμματισμό και τον τρόπο διαχείρισης των καταστάσεων. Αν δεν έχεις βάλει πρόγραμμα για το πότε θα γίνει τι δεν μπορείς να ξεκινήσεις, με αποτέλεσμα να πηγαίνεις από αναβολή σε αναβολή. Είναι σημαντικό να υπάρχει η αίσθηση του χρόνου, ένα ρεαλιστικό πλάνο σε παροντικό χρόνο και απλά… ξεκινάς. Αναγνώρισε την πρόκληση και κατέγραψέ την, ώστε να σε βοηθήσει στον προγραμματισμό και στην ολοκλήρωση της υποχρέωσής σου. Ύστερα, καλό θα ήταν να εντοπίσεις και να ασχοληθείς με τα συναισθήματά σου, αν είναι θυμός, φόβος, θλίψη, και γενικά τι είναι αυτό που εμποδίζει το να περάσεις στην πράξη. Εντόπισε την «ρίζα του προβλήματος».
Καθάρισε το μυαλό σου, έχε αυτοπεποίθηση, βάλε στόχους, στόχευε στο αποτέλεσμα και την επιτυχία, μόνο. Μην ξεκινάς με το «Δεν θα τα καταφέρω», «Δεν είμαι ικανός /ή γι’ αυτό»… και απλά μπορείς να πεις «Θα το κάνω τώρα, μπορώ»! Φρόντισε μόνο ό,τι κάνεις να το κάνεις καλά, αλλιώς δεν θα έχεις και τα επιθυμητά αποτελέσματα, κάτι φυσικά που θα σου δημιουργήσει ανασφάλεια, φόβο και άγχος. Οι περισσότεροι άνθρωποι, δυστυχώς, επικεντρώνονται στο να διαχειρίζονται τα αρνητικά συναισθήματα και όχι στο πώς να διεκπεραιώνουν μία κατάσταση ή ένα γεγονός, κάτι που επηρεάζει τόσο την ψυχική όσο και την σωματική τους υγεία.
Ό,τι δεν αρχίζει σήμερα, ποτέ δεν τελειώνει αύριο, όπως λέει ο ποιητής και φιλόσοφος Βόλφγκανγκ Γκαίτε
Δράσε άμεσα, μην αναβάλεις πράγματα που μπορείς να κάνεις τώρα. Ίσως μετά… δεν θα πω ότι θα είναι αργά, γιατί ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγές, αλλά ίσως να μην μπορείς, να ‘‘μην υπάρχει’’ στην ίδια κατάσταση που ήταν εκείνη τη χρονική περίοδο και ίσως να μην προκύψει το επιθυμητό αποτέλεσμα που θα μπορούσε να υπήρχε αν δεν είχες επιλέξει να το αναβάλλεις. Θυμήσου…, η αναβλητικότητα συνδέεται άμεσα με τον φόβο της ευθύνης, της απώλειας παραγωγικότητας και της μη τήρησης των δεσμεύσεων. Άδραξε τη στιγμή, λοιπόν! Ίσως η ζωή σου βελτιωθεί ή αλλάξει τελείως, αν πάψεις να αναβάλλεις και ξεκινήσεις επιτέλους να προγραμματίζεις και να Μην υπεραναλύεις…
Σταμάτα να βάζεις τη ζωή σου στην «αναμονή» και στον «αυτόματο πιλότο».
Φρόντισε Εσύ να ορίσεις το περιεχόμενο της ζωής σου!
Ονομάζομαι Ιωάννα Σκλιάμη, είμαι πτυχιούχος του Τμήματος Θεολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είμαι απόφοιτη του τμήματος Ψυχολογίας του Μητροπολιτικού Κολλεγίου και μεταπτυχιακή φοιτήτρια (MSc) εγκληματολογίας στο University of Nicosia. Είμαι κάτοχος εξειδικευμένων προγραμμάτων πάνω στην Εγκληματολογία, Ανακριτική και Δικαστική Ψυχολογία. Συνεργάζομαι με το CSI Institute, συμμετέχοντας στην συγγραφή άρθρων, βοηθώντας σε διάφορες δράσεις κατακτώντας, παράλληλα, και μια θέση στο Hr του Ινστιτούτου.