Social Media, Ψυχική υγεία

Ευχή ή κατάρα τα ΜΜΕ

Με αφορμή το γεγονός που συνέβη στις 4 Οκτώβρη, όταν “Έπεσαν” το Instagram και το Facebook, αποφάσισα να ρωτήσω γνωστούς και φίλους μου πως αντέδρασαν με το γεγονός. Η πλειοψηφία σοκαρίστηκε. Θυμάμαι μία συγκεκριμένη φράση φίλης μου το ίδιο βράδυ. “ Είμαι εδώ και πέντε ώρες στο tiktok, γιατί δεν δουλεύει το ινστα.” Εγώ παρ’ όλα αυτά προσωπικά δεν είχα τόσο μεγάλη απώλεια όσο γνωστοί μου. Φίλοι μου δήλωσαν ότι δεν είχαν τι να κάνουν τις πέντε ώρες που είχαν “πέσει” οι δύο αυτές εφαρμογές. Εκεί σοκαρίστηκα εγώ.

Η ηλεκτρονική ηρωίνη μάς ξυπνά το πρωί και μας αφήνει ξύπνιους το βράδυ. Με το που ξυπνήσεις το πρωί, πριν καν σηκωθείς από το κρεβάτι, ανοίγεις το κινητό για να δεις τις ειδοποιήσεις από την προηγούμενη βραδιά. Δεν προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα, αλλά βρίσκεις χρόνο να ανοίξεις μηνύματα που δεν είναι καν σημαντικά, ούτε απαιτούν άμεση απάντηση.

Από την μία πλευρά, η εξέλιξη της τεχνολογίας μας έχει βοηθήσει να αναπτυχθούμε και εμείς σαν κοινωνία. Μας έχει βοηθήσει να γίνουμε ένα. Πλέον μπορούμε να συνδεθούμε και να δούμε τα πάντα άμεσα. Μπορούμε να ανταλλάξουμε απόψεις και να μιλήσουμε εύκολα σε δευτερόλεπτα. Όλα “κινούνται” πολύ γρήγορα και μέσα σε πολύ λίγο χρόνο σου δίνεται η δυνατότητα να κάνεις πολλά και διαφορετικά πράγματα. Υπάρχουν λοιπόν αμέτρητες θετικές συνέπειες.

Από την άλλη πλευρά, η τεχνολογία μπορεί να μας χειραγωγήσει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.  Δεν διαφωνώ, υπάρχουν πάρα πολλά θετικά αλλά υπάρχουν και αρνητικά. Ο εθισμός είναι μία επίπτωση της τεχνολογίας. Υπάρχει μια μόνιμη στάση απομόνωσης. Λόγω των συνθηκών έχει δημιουργηθεί δυσκολία ουσιαστικής επικοινωνίας, καθώς και η συνεχής χρήση δημιουργεί  ένα αβάσταχτο άγχος. Δεν υπάρχει λόγος να απευθυνθώ σε παραπάνω παραδείγματα αφού όλοι γνωρίζουμε πόσα αρνητικά έχει η τεχνολογία και η συνεχής χρήση της.

Υπάρχουν λοιπόν, πολλά διαφορετικά ήδη εθισμού, όμως ο εθισμός στην περίπτωση μας, είναι η συμπεριφορά ενός ανθρώπου που χαρακτηρίζεται από την εξάρτηση του από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κάποιος που έχει εθιστεί στο διαδίκτυο έχει την ανάγκη να το χρησιμοποιήσει. Για να συμβεί αυτό όμως έχει επίσης την ανάγκη να αφοσιωθεί σε αυτό και για να το κάνει αυτό χρειάζεται να μην υπάρχει μείωση ή διακοπή των μέσων, δηλαδή να υπάρχει ρεύμα, Ίντερνετ κλπ. Τέλος, το δύσκολο κομμάτι δεν είναι να εθιστείς αλλά να απεξαρτηθείς από την δραστηριότητα που έχεις εξαρτηθεί, είτε είναι είτε δεν είναι το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής ενημέρωσης.

Δυστυχώς δεν έχει υπάρξει μόνο ένα περιστατικό όπως εκείνο της 4 Οκτώβρη. Πολύ συχνά συνεχίζουν να υπάρχουν “βλάβες” των εφαρμογών μέρα νύχτα. Με αποτέλεσμα να υπάρχουν εθισμένοι άνθρωποι, με αυτές τις εφαρμογές, να “πνίγονται” στα συναισθήματα τους και να “κλείνονται” στον εαυτό τους.

Έτσι λοιπόν μπορώ, ελπίζω και εσείς, να καταλάβετε ότι η τεχνολογία μάς έχει προσφέρει λίγα και μας έχει πάρει πολλά. Δεν μπορώ όμως να απαντήσω στην ρητορική μου ερώτηση, αλλά θα μου άρεσε να προσπαθήσετε εσείς.