Από την Αλίκη Τσίκα,
Το ακούμε όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια, το βλέπουμε να εξαπλώνεται σαν ιός, το ζούμε καθημερινά και δεν είναι άλλο από το φαινόμενο «επάγγελμα Influencer». Όλο αυτή η μανία ξεκίνησε και πάει χέρι χέρι με τις εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης και επί της ουσίας δεν είναι τίποτα άλλο από την «μετατροπή» των likes σε χρήματα. Όσο περισσότερα τα likes και οι ακόλουθοι, τόσο περισσότερες και οι πιθανότητες να εισπράξεις.
Η θετική πλευρά του όλο ζητήματος είναι, ότι με την εξάπλωση του εν λόγω «επαγγέλματος» έχει αναπτυχθεί μία νέα οικονομική βιομηχανία που προσφέρει επαγγελματικές ευκαιρίες και θέσεις εργασίας. Σε πολλές περιπτώσεις, κυρίως εκτός και όχι εντός συνόρων, ο εκάστοτε Influencer έχει από πίσω του μία ολόκληρη ομάδα καταρτισμένων επαγγελματιών και μία ολοκληρωμένη επιχείρηση στην οποία απασχολούνται άτομα.
Επιπλέον οι εκάστοτε θεματικοί Influencers (ταξίδι, φαγητό, μόδα κ.ο.κ.), μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν ως τα new age περιοδικά μιας και έτσι κι αλλιώς οι πάλλαι ποτέ εκδόσεις έχουν δώσει από καιρού τη θέση τους, στις ψηφιακές μορφές τους. Όπως λοιπόν κάποτε αγοράζαμε περιοδικά για φαγητό ή ταξιδιωτικούς οδηγούς, έτσι τώρα μπορούμε εύκολα να ενημερωθούμε για τα εν λόγω ζητήματα με έναν διαφορετικό τρόπο. Πολύ περισσότερο όταν ο Influencer έχει στήσει μία αντικειμενική, ολοκληρωμένη και καλά ενημερωμένη σελίδα, αυτή η πληροφόρηση μια χαρά μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα new age περιοδικό.
Στον αντίποδα όμως βρίσκονται όλοι όσοι ουδεμία σχέση έχουν με όλα τα παραπάνω, όσοι δεν βλέπουν την έννοια Influencer ως μια καλοστημένη επιχείρηση και μια σοβαρή απασχόληση, αλλά ως ένα μέσο αυτοπροβολής, ως κουλτούρα του «ότι αρπάξει ο πισινός μας» και ως μία εύκολη διέξοδο του «δεν έχω καταβάλλει κανένα κόπο στη ζωή μου για να αποκτήσω μία γνώση και προσπαθώ να πουλήσω μούρη ότι κάποιος/α είμαι».
Είναι όλες αυτές οι απεγνωσμένες φυσιογνωμίες που αντικρίζουμε καθημερινά στα social media και κυριολεκτικά ξεφτιλίζονται για ένα like παραπάνω, μπας και βγει κανένα ευρουλάκι. Από την απόγνωση και την ξεφτίλα, μέχρι την ακατάπαυστη προσπάθεια για πρόκληση γέλιου, λύπησης, ψήγματος ενδιαφέροντος, όλοι οι λεγόμενοι «ανεπάγγελτοι» προσπαθούν να πλασαριστούν ως Influencers. Διότι η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται και καμία ιδιαίτερη ικανότητα ή μόρφωση για να πλασάρεις το γιαουρτάκι, την μπάρα δημητριακών ή το μπλουζάκι, και άρα ουδόλως δύσκολο δεν είναι το κάνουν, δυστυχώς για αυτούς δεν ανακάλυψαν την πυρίτιδα.
Το ουσιαστικό πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι αυτοπροωθούνται ως σοβαροί επαγγελματίες, πουλάνε προς τα έξω – ή τουλάχιστον έτσι θέλουν να πιστεύουν – ότι αυτό που κάνουν είναι όντως επάγγελμα και μάλιστα βαρύνουσας σημασίας για την κοινωνία και προσπαθούν να πείσουν εαυτούς και αλλήλους ότι είναι σημαντικές προσωπικότητες που αν τις μιμηθούμε, έχουμε και εμείς την ελπίδα βρε αδερφέ να γίνουμε σημαντικοί.
Σημείο των καιρών και αυτό, παράδειγμα προς αποφυγή στην κακή του εκδοχή, οπότε καλό είναι πριν «επηρεαστούν» όσοι και όπως επηρεάζονται, να προσέχουν από ποιον «αγοράζουν» πρότυπα και κυρίως τι πρεσβεύουν αυτά και από προέρχονται.
Κέλλυ Ιωάννου