Ενδοοικογενειακή Βία | Επέζησες και τώρα τι;

Γράφει η Αικατερίνη Άσλεη, φοιτήτρια Ψυχολογίας

Έζησες σε μία φυλακή, που δεν επέλεξες, βασανίστηκες για πράγματα που δεν έκανες, έφτασες κοντά στο θάνατο και φοβόσουν για την ζωή σου καθημερινά. Διάβασες για την Κάρολαϊν, την Γαρυφαλλιά, την Δώρα και ένιωσες πως είσαι η επόμενη. Για καλή σου τύχη δεν ήσουν, και όσες φορές ακούσεις  την ερώτηση “γιατί δεν έφευγες;”, μην μείνεις σιωπηλή. Η ενδοοικογενειακή βία είναι μάστιγα και μάλιστα ραγδαία αυξανόμενη, πολύ λίγοι επιζούν, οι περισσότεροι θύτες μένουν ατιμώρητοι και η ελληνική κοινωνία, αν δεν καταφέρει ο βασανιστής σου να ολοκληρώσει το σκοπό του, δείχνει απρόθυμη να σε ακούσει. Πολλοί γνωρίζουν, λίγοι όμως θα μιλήσουν.

Ο κύκλος της βίας

Στην αρχή, τον γνώρισες και φάνταζε ιδανικός. Ένιωθες ότι βρήκες επιτέλους τον άνθρωπο σου και ήσουν έτοιμη να δώσεις τα πάντα για εκείνον, όπως και εκείνος για εσένα. Σταδιακά άρχισαν τα πρώτα σημάδια, τσακωμοί που καταστέλλονταν με φωνές, και σταδιακά με βία. Εσύ μετέφραζες το χαστούκι του σε θυμό και νεύρα, δεν ήθελες να πιστέψεις πως ήταν βίαιος. Ώσπου, οι τσακωμοί, οι περιορισμοί και η καταπίεση πολλαπλασιάστηκαν. Εντάσεις, καθημερινή βία, εξευτελισμοί και εσύ στην αρχή φοβόσουν, μετά συνήθισες. Κάποια στιγμή, έφτασε στα άκρα σε χτύπησε πολύ άσχημα και σου φέρθηκε απάνθρωπα, είπες τέλος. Αυτός όμως όχι. Ήρθε και απολογήθηκε, ζήτησε συγγνώμη, σε διαβεβαίωσε πως σε αγαπάει και πως όλα τα κάνει από την αγάπη του. Ήσουν μόνη, θύμα και δεν είχες υποστήριξη. Λύγισες, πίστεψες ότι θα αλλάξει. Τον πρώτο καιρό, σου φερόταν όπως παλιά, θυμήθηκες όλες τις στιγμές που επέλεξες να ήσουν μαζί του. Αυτό όμως δεν κράτησε για πολύ, το τέρας επέστρεψε και εσύ γεμάτη από ενοχές δεν είχες τίποτα να κάνεις. «Ήξερες και γύρισες. Δεν μίλησες σε κανέναν. Επιλογή σου ήταν. Να τα βγάλεις πέρα μόνη σου αφού δεν έκανες κάτι νωρίτερα».

Οι άλλοι απέναντι στο θύμα

Σου φάνηκαν οικεία όλα αυτά; Μόλις σου περιέγραψα τον κανόνα. Οι πρωταγωνιστές αλλάζουν, το σενάριο είναι πάντα ίδιο. Αυτό οφείλουμε σαν κοινωνία να καταλάβουμε, ο θύτης ακολουθεί ένα μοτίβο ενοχοποιώντας το θύμα, το οποίο στο τέλος στέκεται ανήμπορο απέναντι στο βασανιστή του καθώς έχει κατακλυστεί από ενοχές. Το θύμα δεν μίλησε και για αυτό δεν φταίει το ίδιο. Τις περισσότερες φορές δεν θα ήμασταν και ψυχικά έτοιμοι να το ακούσουμε να μιλάει. Σε κάθε υπόθεση που έχει έρθει στο φως της δημοσιότητας, οι οικείοι είχαν δείγματα και οι γείτονες γνώριζαν αλλά ήταν πλέον αργά για να μιλήσουν. Εκεί που πρέπει να στοχεύσουμε είναι στο γιατί σαν κοινωνία δεν είμαστε πρόθυμοι να επέμβουμε καθοριστικά και να βοηθήσουμε να σταματήσει αυτή η μάστιγα;

Η επόμενη μέρα

Επέζησες, κατάφερες να ξεφύγεις, βρήκες την δύναμη να κόψεις τα δεσμά της φυλακής σου. Τα τραύματα σου όμως είναι βαθιά,  θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην φοβάσαι να τα αντιμετωπίσεις, να επουλώσεις τις πληγές σου. Πολλές γραμμές υποστήριξης είναι εκεί για να σε ακούσουν και να σε βοηθήσουν. Και η κοινωνία μας, θα αλλάξει, θα μάθει να ακούει και να μην κρίνει χωρίς να ξέρει. Οφείλουμε στη μνήμη όλων όσων χάθηκαν και όλων όσων επέζησαν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Να αποδώσουμε δικαιοσύνη, να προστατεύσουμε και να μεριμνήσουμε ώσπου να μην υπάρξει καμία άλλη. Μπορεί να χρειάστηκε να θρηνήσουμε πολλές, η αρχή όμως φαίνεται να έγινε, οι νέες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα δεν αφήνουν περιθώρια, αυστηροποιώντας τις ποινές για τους θύτες ενδοοικογενειακής βίας. Ελπίζω αυτό να σταθεί αρκετό ώστε να μειωθούν τα ποσοστά και να μπορέσουν οι γυναίκες να αισθανθούν πλέον ασφαλείς σε ένα κόσμο που φαίνεται να τις πνίγει έως τώρα. Η Γραμμή Στήριξης κατά της Βίας των Γυναικών στην Ελλάδα είναι το 15900.