Τα τελευταία χρόνια όλο και ακούμε συνεχώς για καταστάσεις ασέλγειας σε ανήλικα παιδιά, υπάρχουν ωστόσο και περιστάσεις όπου κάποια φαινόμενα τέτοιας βίας δεν έχουν καταγγελθεί και έχουν σκεπαστεί, για το τι θα πει ο κόσμος σε μια μικρή κοινωνία, θα είναι δακτυλοδεικτούμενο το παιδί αυτό, με αποτέλεσμα να αφήνονται τραύματα στη ψυχή του κάθε παιδιού, που σε κάθε πρόβλημα στην πορεία της ενήλικης ζωής, ματώνουν. Πολλοί γονείς διδάσκουν στα παιδιά τρόπους καλής συμπεριφοράς, πώς να περνούν το δρόμο, αλλά παραλείπεται να διδαχθεί το παιδί για την ασφάλεια του σώματός του. Αρκετοί που θα διαβάζετε το κείμενο θα σκεφτείτε «σιγά μην συμβεί στο δικό μου παιδί», η κακοποίηση όμως και τα ναρκωτικά δεν επιλέγουν, δεν σε προειδοποιούν καιρό πριν, συμβαίνουν αναπάντεχα, και όλοι τότε λέμε «μα πως συνέβη σε μένα» ή «δε μπορώ να το πιστέψω ήταν καλός άνθρωπος δεν έδινε δικαιώματα», μέχρι να συμβεί το μοιραίο και όλοι να ταρακουνηθούν ρίχνοντας μετά ενοχές στους εαυτούς τους τι λάθος έκανα και δεν προστάτεψα το παιδί μου.
Πολύ σημαντικό είναι τα παιδιά να μας εμπιστεύονται και να μη φοβούνται να μας πουν αυτό που νιώθουν και αυτό που βιώνουν, η εμπιστοσύνη χτίζεται από τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός βρέφος, δηλαδή όταν η μαμά ή το πρόσωπο φροντίδας είναι δίπλα μου και με ικανοποιεί καλύπτοντάς μου τις βιολογικές και συναισθηματικές μου ανάγκες, τότε εγώ μαθαίνω να εμπιστεύομαι τη μαμά και αργότερα θα αναπτύξω μία υγιή δομή προσωπικότητας στην ενήλικη ζωή που θα με ακολουθεί και τις φιλικές και ερωτικές σχέσεις. Όταν όμως το πρόσωπο φροντίδας μου δεν είναι εκεί στα πρώτα χρόνια της ζωής μου εγώ το βρέφος το μικρό παιδί που στηρίζομαι στη φροντίδα των άλλων αποκτώ έναν ανασφαλή δεσμό, πλημμυρίζομαι από άγχος και ανασφάλεια και εφόσον οι γονείς μου δεν μου κάλυπταν τις τότε ανάγκες μου, που για μένα ήταν όλος μου ο κόσμος, γιατί να με προσέξουν οι άνθρωποι που θα αναπτύξω επαφή στην ενήλικη φάση της ζωής μου. Όλα αυτά σχετίζονται με το λεγόμενο δεσμό προσκόλλησης του βρέφους με τη μαμά και τις μετέπειτα ψυχολογικές του ανάγκες, η εμπιστοσύνη λοιπόν καλλιεργείται από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής. Προσπαθήστε να κερδίσετε την εμπιστοσύνη των παιδιών σας και να μην παρουσιάζετε κανείς άλλος ως «καλύτερος» από εσάς με την πρόφαση ότι καταλαβαίνει το παιδί καλύτερα και είναι πιο καλός από τη μαμά και τη μπαμπά.
Μιλήστε στο παιδί σας για τα μέρη του σώματος του και ονομάστε τα. Επίσης πολύ σημαντικό διδάξτε στο παιδί σας για την ιδιωτικότητα στα μέρη του σώματος του και δώστε του να καταλάβει ότι υπάρχουν σημεία στο σώμα του όπου δε μπορεί να τα δει κανείς εκτός από τη μαμά και το μπαμπά, οι άνθρωποι εκτός σπιτιού θα πρέπει να τους βλέπουν με ρούχα, επίσης και ο γιατρός όταν είναι μπροστά η μαμά και ο μπαμπάς μπορεί να τους δει χωρίς ρούχα κάποιες φορές για θέματα όμως μου σχετίζονται με τη υγεία. Πείτε στο παιδί σας ότι κανείς δεν μπορεί να του ζητήσει να αγγίξει τα ιδιωτικά μέρη στο σώμα του, ούτε το ίδιο, δηλαδή να του ζητηθεί να αγγίξει τα ιδιωτικά μέρη του σώματος κάποιου άλλου, θυμηθείτε η παιδική κακοποίηση κάπως έτσι ξεκινάει, ο φερόμενος ως δράστης ζητάει από το παιδί να του αγγίξει δικά του μέρη σώματος. Μιλήστε στο παιδί σας για όλα αυτά, ότι επίσης δεν πρέπει να τραβήξει φωτογραφίες από τα ιδιωτικά μέρη στο σώμα του όταν του ζητηθεί.
Ένα φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια όλο και εξαπλώνεται και η άμεση παρέμβαση και ενημέρωση σώζει ψυχικές ζωές. Όλοι εμείς, η ομάδα του ινστιτούτου κυβερνοασφάλειας είμαστε δίπλα σου και παρέχουμε δωρεάν υπηρεσίες συμβουλευτικής υποστήριξης και ψυχοθεραπείας, μη διστάσεις να μιλήσεις!
Ένας από τους σκοπούς του CSI Institute είναι η άμεση, έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση όλων των πολιτών. Πάντα κοντά σας για ενημέρωση και επαγρύπνηση.