Γράφει η Ελένη Κυπρίδη, φοιτήτρια ψυχολογίας
Στην εποχή που ζούμε εκλείπει ,κατά μεγάλο ποσοστό, η προσπάθεια των φορέων κοινωνικοποίησης , και κατά βάση της οικογένειας, να αποτρέψουν την δημιουργία «κτηνών» μέσα από τα παιδιά τους.
Βέβαια αρκετοί,προκειμένου να αποτρέψουν τους ψιθύρους της κοινωνίας, καταβάλλουν υπέρογκες προσπάθειες να αποδείξουν την αξία τους ,ως γονείς, πράγμα που ακράδαντα αποδεικνύει την «ενοχή» τους. Οι νεαροί εγκληματίες δεν είναι φυτά που ξεφύτρωσαν στην γη χωρίς λίγο πότισμα και λίπασμα.
Η ψυχοσύνθεση όλων των ανθρώπων οικοδομείται πρωταρχικά μέσα από τις συζητήσεις και τα πρότυπα των γονέων, την συμπεριφορά που επιδεικνύουν και την προσπάθεια τους να τα πλησιάσουν και να τα αποδεχτούν πάντα διαλλακτικά.
Όταν, λοιπόν, όλα τα προαναφερθέντα παραδείγματα απουσιάζουν από την ζωή των παιδιών ,από όταν ακόμη είναι βρέφη, δεν χρειάζεται να απορούμε για την δημιουργία νεαρών κτηνών. Όταν τα συναισθήματα και οι διέξοδοι των παιδιών είναι μόνο οι παρέες συνομηλίκων και ίσως διάφορες συμμορίες, η χρήση ουσιών και όχι η αγκαλιά και η ομιλία των γονιών, τότε «εγκληματίες» δεν είναι οι νέοι αλλά οι γονείς. Μόνο που σε αυτές τις περιπτώσεις το «έγκλημα» των γονέων είναι σοφότερο να θεωρείται μεγαλύτερης κλίμακας μιας και το πρόβλημα εξελίσσεται και διπλασιάζεται μέσα από την ανικανότητα και την έλλειψη ενδιαφέροντος για να διαπλάσουν ανθρώπους.
Και επειδή σε αυτήν την ζωή κανένας δεν επιλέγει τους γονείς του, όμως εκείνοι επιλέγουν ,εκτός από εξαιρέσεις, να φέρουν στον κόσμο αυτά τα ,στην αρχή, αθώα πλάσματα, θα ήταν άδικο τα παιδιά να επωμίζονται όλο το κόστος των ενεργειών τους.
Πώς, λοιπόν, μπορούμε να θεωρούμε τους δευτερογενείς φορείς κοινωνικοποίησης ,όπως τους ονομάζει η επιστήμη της κοινωνιολογίας και κατ’ επέκταση της εγκληματολογίας ,π.χ το σχολείο, υπεύθυνους για την υπεράνθιση της εγκληματικότητας, όταν ο σπόρος αυτής έχει θρέψει από τους ίδιους του γονείς; Όταν μάλιστα η ιδιοσυγκρασία των παιδιών αυτών έχει ως επί το πλείστον ολοκληρωθεί με τέτοιου είδους βιώματα, οι δευτερογενείς φορείς δεν μπορούν να κάνουν «θαύματα» ,παρά μόνο να χαμηλώσουν την εγκληματική αυτή τάση τους.
Ονομάζομαι Κέλλυ Ιωάννου. Είμαι Υπ. Διδάκτωρ Ψηφιακής Εγκληματολογίας και Τrauma Coach. Ως Διευθύντρια του CSI Institute, υποστηρίζω θερμά το όραμα του Ινστιτούτου που προάγει εκπαιδευτικούς και κοινωφελείς σκοπούς όπως την πρόληψη και την αντιμετώπιση θεμάτων ασφαλείας στο διαδίκτυο. Διαθέτω κλινική εμπειρία στον τομέα του Hλεκτρονικού Τραύματος (εξαρτήσεις από διαδίκτυο/ διαδικτυακούς εκβιασμούς, εκφοβισμούς, παρενοχλήσεις κ.ο.κ) και είμαι ιδρύτρια του Traumahelp, του μοναδικού κέντρου στην Ελλάδα για τη θεραπεία και την αποκατάσταση του ηλεκτρονικού τραύματος.