Τα ναρκωτικά αποτελούν φυσικές ή τεχνητές ουσίες που δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλούν την εξάρτηση του ατόμου. Είναι ένα από τα πιο επιτακτικά ζητήματα της εποχής μας καθώς οδηγεί τους χρήστες στην εξαθλίωση και το θάνατο. Όλο και περισσότεροι καταφεύγουν στις εξαρτησιογόνες ουσίες με αποτέλεσμα σε ορισμένες περιπτώσεις να πεθαίνουν αργά και βασανιστικά. Αρχικά, επηρεάζεται η ψυχή και οι λειτουργίες της, έπειτα ο εγκέφαλος με αποτέλεσμα να ελαττωθούν οι διανοητικές ικανότητές του. Τέλος επέρχεται η σωματική φθορά και ο θάνατος.
Οι διακινητές ναρκωτικών λοιπόν, εκμεταλλεύονται την εξάρτηση των ατόμων προς το οικονομικό τους όφελος και είναι κατά κάποιο τρόπο οι ηθικοί αυτουργοί στο θάνατο εκατομμυρίων ατόμων σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με την έκθεση για το 2000 του Προγράμματος Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά (UNDCP), ο ετήσιος τζίρος από την πώληση κοκαΐνης και ηρωίνης ξεπερνά τα 59 δισεκατομμύρια ευρώ. Η Ελλάδα είναι υπεύθυνη για το 1.5 δισεκατομμύριο του τζίρου αυτού.
Η διακίνηση ναρκωτικών είναι ένα έγκλημα που λαμβάνει χώρα παντού, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους δρόμους, στις φυλακές, σε εμπορικά κέντρα, καταστήματα αλλά και μέσω του dark web. Σύμφωνα με το άρθρο 20 του νόμου Ν. 4139/2013, ως έγκλημα διακίνησης ναρκωτικών νοείται κάθε πράξη, εκτός των αναφερόμενων στο άρθρο 29 (δηλαδή η προμήθεια και κατοχή ουσιών για προσωπική χρήση), με την οποία συντελείται η κυκλοφορία ναρκωτικών ουσιών ή πρόδρομων ουσιών και ιδίως η εισαγωγή. Όπως επίσης, η εξαγωγή, η διαμετακόμιση, η πώληση, η αγορά, η προσφορά, η διανομή, η διάθεση, η αποστολή, η παράδοση, η αποθήκευση, η παρακατάθεση, η παρασκευή, η καλλιέργεια, η συγκομιδή, η κατοχή, η μεταφορά και η νόθευση. Ακόμη, η πώληση νοθευμένων ειδών μονοπωλίου, η παραγωγή και η εκχύλιση ναρκωτικών ουσιών, η χορήγηση ουσιών για υποκατάσταση της εξάρτησης κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων, η διεύθυνση καταστήματος στο οποίο γίνεται εν γνώσει του δράστη συστηματική διακίνηση ναρκωτικών, η χρηματοδότηση, η οργάνωση ή η διεύθυνση δραστηριοτήτων διακίνησης, η νόθευση ή η κατάρτιση ή η χρησιμοποίηση πλαστής ιατρικής συνταγής για την χορήγηση ναρκωτικών με σκοπό τη διακίνησή τους, καθώς και η καθοριστική μεσολάβηση σε κάποια από τις πράξεις αυτές.
Ουσιαστικά, πρόκειται για τέσσερις βασικές κατηγορίες αξιόποινων πράξεων σύμφωνα με το νόμο:
- Πράξεις διακίνησης ναρκωτικών από μη εξαρτημένους
- Πράξεις χρήσης ή εξυπηρέτησης της χρήσης από μη εξαρτημένους
- Πράξεις διακίνησης ναρκωτικών από εξαρτημένους
- Πράξεις χρήσης ή εξυπηρετικές αυτής από εξαρτημένους
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί πως για να θεωρηθεί μία από τις παραπάνω πράξεις ως αξιόποινη ο διακινητής θα πρέπει να την έχει διαπράξει με δόλο και όχι εν αγνοία του. Τέλος, ένας απ’ τους λόγους για τους οποίους το έγκλημα της διακίνησης δεν ανάγεται σε ανθρωποκτονία και οι διακινητές ως ηθικοί αυτουργοί οφείλεται στην ελεύθερη βούληση των ατόμων για τη χρήση των ναρκωτικών. Τα άτομα κατά κύριο λόγο κάνουν χρήση ναρκωτικών με τη δική τους θέληση εξαιτίας διαφόρων παραγόντων, αλλά ακόμα και αν δεν είναι πάντα με τη δική τους βούληση, για να φτάσουν στο σημείο της εξαθλίωσης και του θανάτου σημαίνει ότι στην πορεία εξελίχθηκε σε επιλογή τους.
Πηγές: provataslaw.gr, opengov.gr, kodiko.gr
Ονομάζομαι Λαμπρινή Ντουντούμη, πτυχιούχος του τομέα Εγκληματολογίας του τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Είμαι απόφοιτη του MSc Investigative Psychology του Πανεπιστημίου του Χάντερσφιλντ και κάτοχος πιστοποιητικών στην Εγκληματολογική Ψυχολογία, Δικαστική Ψυχολογία, την Ψυχιατροδικαστική και την Προστασία των Δικαιωμάτων των παιδιών. Συνεργάζομαι με το CSI Institute, συμμετέχοντας εθελοντικά στην συγγραφή άρθρων.