Η Νάρκισσιστικη διαταραχή προσωπικότητας εκτιμάται ότι είναι πιο συχνή στους άντρες, η ρίζα του προβλήματος, για έναν ενήλικα με τη διαταραχή αυτή, τρέχει πίσω στις πρωινές παιδικές εμπειρίες.
Τα μικρά παιδιά όπως και οι έφηβοι, είναι εγωκεντρικά καθώς επιθυμούν να ικανοποιηθούν οι δικές τους ανάγκες χωρίς να έχει καλλιεργηθεί το στοιχείο της ενσυναίσθηση, ώστε να μπορούν να σκεφτούν και τις ανάγκες των τριγύρω τους. Αυτό ως ένα βαθμό είναι απόλυτα φυσιολογικό για την ανάπτυξη τους, τι γίνεται όμως όταν αυτά τα στοιχεία ακολουθούν κάποιον και στην ενήλικη ζωή;
Αυτά τα στάδια εγωκεντρισμού και ανάγκης να καλύπτονται μόνο οι ανάγκες του ατόμου, σταδιακά μειώνονται καθώς μία υγιή δομή προσωπικότητας πρέπει να μπορεί να φροντίσει τον εαυτό της, να νοιάζεται για τις ανάγκες του άλλου σε βαθμό που να μπορεί να βοηθήσει και να μπορεί να αξιολογεί επικίνδυνες καταστάσεις. Αυτά τα υγιή επίπεδα χτίζουν την αυτοεκτίμηση του ατόμου, μαθαίνει να αγαπά και να νιώθει ότι αξίζει ως άτομο και έχει υγιείς σχέσεις με τους σημαντικούς άλλους της ζωής του. Η αυτοεκτίμηση, βρίσκεται στον αντίποδα του εγωκεντρισμού, αφού το άτομο με αυτοεκτίμηση σέβεται τις ανάγκες και τα όρια του άλλου.
Έτσι η έλλειψη ενσυναίσθησης, πολλές φορές σε συνδυασμό με άλλες καταστάσεις που πηγάζουν στην παιδική ηλικία, οδηγεί σε διαταραχή προσωπικότητας.
Τα άτομα που πάσχουν από Νάρκισσιστικη διαταραχή προσωπικότητας εκτός από την έλλειψη ενσυναίσθησης, έχουν την ανάγκη να καλύπτονται μόνο οι δικές τους ανάγκες, οι πράξεις τους υποδηλώνουν και γίνονται με σκοπό να ικανοποιηθούν οι μεγαλειώδες ανάγκες τους και να πάρουν από όλο αυτό θαυμασμό και λατρεία. Επίσης, τα περισσότερα άτομα με τη διαταραχή αυτή, γίνονται εύκολα αντιληπτά από την αλαζονεία που έχουν, στη σκέψη τους υπάρχει μόνο η δόξα και η επιτυχία, θέλουν συνεχώς να μιλούν για τα επιτεύγματα τους, τα οποία πρέπει πάντα να γίνονται με απόλυτη επιτυχία και να εισπράττουν θαυμασμό από τους άλλους.
Σε ακραίες μορφές αυτής της διαταραχής, τα άτομα αυτά μειώνουν και χειραγωγούν πολύ εύκολα τους ανθρώπους στη δουλειά, στις συντροφικές σχέση είτε με έμμεσο είτε με άμεσο τρόπο.
Όμως, το άτομο που θα τον υποστηρίξει, θα τον θαυμάσει, θα νοιαστεί για εκείνον, θα βρίσκεται στον περίγυρο του, και θα έχει το ρόλο του γονιού ώστε να παίρνει και να κατακτά πράγματα, αφού βαθιά μέσα του εξαιτίας παιδικών τραυμάτων νιώθει ότι δεν αξίζει και για να μπορέσει να διαχειριστεί όλες αυτές τις πεποιθήσεις μάχεται για να είναι μια ζωή πρώτος (στην πλειοψηφία τους, άτομα με Νάρκισσιστικη διαταραχή πετυχαίνουν επαγγελματικά).
Ο Νάρκισσος λοιπόν, μέσα από το τραύμα και την παραποιημένη εικόνα που κατά βάθος έχει για τον εαυτό του προσπαθεί με αυτούς τους τρόπους και συμπεριφορές να οδηγηθεί στον ιδανικό εαυτό. Έχουμε λοιπόν δύο σχήματα τον υπερόπτη ενήλικα και από την άλλη το ευάλωτο παιδί που ποτέ δεν έζησε την ανεμελιά των παιδικών χρόνων και δεν ακούστηκαν ποτέ οι ανάγκες του οι συναισθηματικές, το μόνο που άκουγε και βαδίζει με αυτόν τον γνώμονα μέχρι σήμερα είναι “αν αποτύχω είμαι ανάξιος”
Ονομάζομαι Κέλλυ Ιωάννου. Είμαι Υπ. Διδάκτωρ Ψηφιακής Εγκληματολογίας και Τrauma Coach. Ως Διευθύντρια του CSI Institute, υποστηρίζω θερμά το όραμα του Ινστιτούτου που προάγει εκπαιδευτικούς και κοινωφελείς σκοπούς όπως την πρόληψη και την αντιμετώπιση θεμάτων ασφαλείας στο διαδίκτυο. Διαθέτω κλινική εμπειρία στον τομέα του Hλεκτρονικού Τραύματος (εξαρτήσεις από διαδίκτυο/ διαδικτυακούς εκβιασμούς, εκφοβισμούς, παρενοχλήσεις κ.ο.κ) και είμαι ιδρύτρια του Traumahelp, του μοναδικού κέντρου στην Ελλάδα για τη θεραπεία και την αποκατάσταση του ηλεκτρονικού τραύματος.