Αν φωνάξω βοήθεια, θα έρθεις να με σώσεις;

Γράφει η Λαμπρινή Ντουντούμη, επί πτυχίω MSc Investigative Psychology στο Πανεπιστήμιο του Χάντερσφιλντ

Αυτό το άρθρο αφορά μία προσωπική εμπειρία που αντικατοπτρίζει ωστόσο την σημερινή κοινωνία. Πριν από λίγες ημέρες, στις 2.20 τα ξημερώματα ενώ βρισκόμουν στο σαλόνι του σπιτιού με τις φίλες μου, ακούσαμε μία κοπέλα να φωνάζει στο δρόμο βοηθήστε με στα αγγλικά (help me! Help me!), ενώ έκλαιγαν τα σκυλιά της γειτονιάς. Σε μία απόμακρη γειτονιά του Αμαρουσίου, δεν είναι φυσιολογικό να ακούσεις μία κοπέλα να φωνάζει για βοήθεια στα αγγλικά, καθώς τουρίστρια δεν ήταν σίγουρα. Αμέσως ανοίξαμε το παράθυρο να δούμε τι συμβαίνει και καθώς δεν είχαμε καλή ορατότητα στο δρόμο βγήκαμε έξω. Εγώ και η φίλη μου ήμασταν οι μόνες που βγήκαμε να δούμε τι συμβαίνει, ήμασταν οι μόνες που δώσαμε σημασία.

Πολλοί μας είπαν «ήταν πολύ επικίνδυνο αυτό που κάνατε» «και αν σας σκότωναν;» «γιατί ασχολείστε;» «καλό είναι όταν ακούτε κάτι τέτοιο να κάθεστε στα αυγά σας» και πολλά άλλα, καθώς σε όλους φάνηκε παράλογο το ότι ενδιαφερθήκαμε να βοηθήσουμε μία κοπέλα που ενδεχομένως χρειαζόταν βοήθεια και δε σκεφτήκαμε τον κίνδυνο για μας. Δυστυχώς, αυτό είναι ένα συχνό φαινόμενο στις μεγαλουπόλεις, ο κόσμος ακούει τι συμβαίνει αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται να βοηθήσει. Για το λόγο αυτό, οι αρχές συμβουλεύουν τους πολίτες σε καταστάσεις κινδύνου να φωνάζουν φωτιά αντί για βοήθεια. Τη στιγμή που ακούτε κάποιον να φωνάζει βοήθεια, σκεφτείτε πώς θα ήταν αν το παιδί, η αδερφή σας, ο αδερφός σας να βρισκόταν σε κάποιο κίνδυνο, αν κάποιος προσπαθούσε να βιάσει την κόρη σας, θα σας άρεσε να μη βγει κανείς;

Όταν καλέσαμε την αστυνομία για την κοπέλα που φώναξε έφτασαν δύο μηχανές ΔΙΑΣ μετά από 20 λεπτά αλλά δεν βρήκαν κάτι. Ίσως και να ήταν αργά. Προς αποφυγή παρόμοιων περιστατικών, στις ΗΠΑ ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970 η κοινοτική αστυνόμευση, ως μέσο αντεγκληματικής πολιτικής. Μία εναλλακτική μορφή αστυνόμευσης, όπου αστυνομικοί και κάτοικοι κάνουν περιπολίες στους δρόμους για την εξάλειψη του εγκλήματος σε τοπικό επίπεδο. Σαφέστατα δεν μπορεί το ίδιο μοντέλο να εφαρμοστεί σε κάθε κοινωνία, σε κάθε εποχή, όμως και μόνο η κοινωνική αλληλεγγύη και το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο θα ήταν μία καλή αρχή, ώστε να μειωθούν τα εγκλήματα ή έστω η επαναθυματοποίηση.

Πηγή: https://www.patrisnews.com/apoxenosi-arnitiko-ke-epikindyno-fenomeno/