Αγαπητέ stalker,
Δε θα χαραμίσω το χρόνο σου, ούτε λίγα ψίχουλα αγάπης θα σου γυρέψω. Είμαστε ξεκάθαρα απέναντι. Ακριβώς γι’ αυτό θα είμαι λιτή για να συνεχίσεις εσύ τη «δουλειά» σου, όπως κι εγώ τη δική μου.
Αγαπητέ stalker, ο επιμένων δε νικά πάντα. Υπήρξαμε ευγενικοί και μια και δυο και πάντα όμορφα και κομψά σου περάσαμε ότι «δεν ενδιαφερόμαστε». Δεν το κατάλαβες. Επέμεινες. Στη συνέχεια, ξεκίνησες σχεδόν εμμονικά να στέλνεις άσχετα πράγματα για να μας τραβήξεις την προσοχή, ή να «ζητήσεις τη βοήθειά μας». Εκεί τσιμπήσαμε και σου τη δώσαμε. Και φυσικά ήταν η καλύτερή σου γιατί ασχοληθήκαμε, άρα σου δώσαμε κίνητρο να ξαναστείλεις.
Και ξανάστειλες. Μεταξύ άλλων ασχέτων επέμενες για έναν καφέ, ή μια συνάντηση και με έναν αριστουργηματικό χειρισμό προσπάθησες να μας «βάλεις στο παιχνίδι σου». Δε σου βγήκε. Εκεί είναι που έλαβες ξεκάθαρο μήνυμα (διπλής σημασίας) του στιλ: «Μη μου ξαναστείλεις, μου δημιουργείς πρόβλημα και μπλα μπλα μπλα…» και φυσικά ήταν πάλι η καλύτερή σου γιατί για ακόμα μια φορά ασχοληθήκαμε, άρα «κόλλησες» περισσότερο για να «αλλάξουμε γνώμη». Ενδεχομένως να ερεθίστηκες κιόλας. You know.
The thing that I know, is that… ο επιμένων δε νικά πάντα. Και επίσης, έχε στο μυαλό σου πως όλα καταγράφονται. Και επίσης έχε και κάτι ακόμα, πως όσα πιο πολλά μαζεύονται, τόσο περισσότερη δύναμη μας δίνεις προκειμένου να απευθυνθούμε για την «υπόθεσή» σου στους σχετικά αρμόδιους. Νομίζω καταλαβαίνεις ποιους εννοώ.
Στους πάσης φύσεως stalkers που δεν έχουν ζωή και επιλέγουν να στήνονται πίσω από μια οθόνη τάμπλετ, υπολογιστή και κινητών, φορώντας μάσκες με άμεσο στόχο να κάνουν επίδειξη «αντρίλας», να εκφοβίσουν, να απειλήσουν, να τρυπώσουν στη ζωή μας μπας και αποκτήσουν ζωή, θα πω μόνο ένα: Λυπάμαι. Σας.
Σε μιαν άλλη ζωή, ένα παράλληλο σύμπαν, έναν διαφορετικό πλανήτη, ίσως ήσασταν βαμπίρ. Μπορεί και να γίνετε! Βρίσκετε γοητευτικό και άκρως ερεθιστικό να παίρνετε ζωή μέσα από την καθημερινότητα των άλλων «ρουφώντας» τη σα ζεστό και φρέσκο αίμα, σπέρνοντας φόβο, ανησυχία και πανικό. Συγχαρητήρια! Αλήθεια, μέχρι εκεί φτάνετε;
Αγαπημένοι μου φίλες και φίλοι, το να σας πω «μην ασχολείστε» είναι απλό και εύκολο για μένα, μα από προσωπική εμπειρία, ξέρω δεν πιάνει. Είναι πολύ δύσκολο να απεμπλακείς από βαμπίρ, stalkers και γενικότερα τοξικούς ανθρώπους. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι… αγνοείστε. Την πρώτη φορά θα μοιάζει βουνό, τη δεύτερη λοφάκι και την τρίτη θα σας είναι πιο βατό. Αλήθεια. Κάντε μια προσπάθεια. Δοκιμάστε το.
Είστε πολύ πιο σημαντικοί από ανθρώπους που επιλέγουν για χ,ψ λόγους τέτοιες συμπεριφορές. Αξίζει να αντιλαμβάνεστε ότι ενδεχομένως είναι και αυτά μέσα στο πρόγραμμα, όμως βάλτε όρια. Όρια για εσάς και την ψυχική σας υγεία. Η ζωή είναι η πραγματικότητα που ζούμε και συμβαίνει τώρα κι ας τη ζούμε πλέον αρκετές ώρες πίσω από μια οθόνη. Ας επιλέξουμε σε αυτή να περνάμε το χρόνο μας όσο πιο ευχάριστα, δημιουργικά, παραγωγικά. Χωρίς φόβο ειδοποίησης στο messenger από έναν stalker, ή κάτι αντίστοιχο.
Βάλτε όρια. Και πιστέψτε με, αν μπουν σωστά δε θα έχετε κανένα θέμα. Αν πάλι το φαινόμενο συνεχίσει μπορείτε να απευθυνθείτε στους ειδικούς και να γίνουν συγκεκριμένου τύπου παρεμβάσεις. Μη φοβάστε! Κάποιοι ίσως τις χρειάζονται.
ΥΓ: Dear stalkers, get a life!
Ένας από τους σκοπούς του CSI Institute είναι η άμεση, έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση όλων των πολιτών. Πάντα κοντά σας για ενημέρωση και επαγρύπνηση.