Το 1965, καθιερώθηκε η 20 Μαρτίου ως η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου για τα παιδιά και τους νέους. Έτσι, έγινε πραγματικότητα η επιθυμία να τιμάται ετησίως η προσπάθεια που γίνεται πίσω από κάθε θεατρική δουλειά και να δίνεται η απαραίτητη βαρύτητα σε κάθε έκφραση που παίρνει σάρκα και οστά πάνω στο σανίδι.
Στην χώρα μας, η οποία γέννησε το δράμα και έδωσε ζωή στο θέατρο, μια τέτοια ημέρα έχει πολύ μεγάλη σημασία. Όχι απλά γιατί τιμά την τέχνη του θεάτρου, υπενθυμίζοντάς μας τις ρίζες μας, αλλά και γιατί τη συνδέει με τα παιδιά. Μια παιδεία που συμπεριλαμβάνει και θεατρικά βιώματα, έχει ευγένεια, χαρίζει ήθος και καλλιέργεια. Είναι για όλους μας χρέος να εντάξουμε το παιδικό και νεανικό θέατρο στις ζωές των παιδιών και να τους δίνουμε τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τα πνευματικά εφόδια που προσφέρει.
Πέρα από θεατές όμως, τα παιδιά μπορούν να συμμετέχουν ενεργά σε μια θεατρική παράσταση. Είτε μέσω του σχολείου, είτε μέσω κάποιου άλλου φορέα. Η τέχνη είναι το γόνιμο έδαφος μέσα από το οποίο ανθίζουν χαρακτήρες, δεξιότητες, ακόμα και καριέρες. Η ενασχόληση με τις τέχνες μπορεί να έχει ισχυρή και μακροχρόνια επίδραση στην υγεία. Μπορεί να βοηθήσει στην προστασία από διάφορα προβλήματα ψυχικής υγείας, να βοηθήσει και να υποστηρίξει την ανάκαμψη της.
Η τέχνη ως μορφή κοινωνικής συνείδησης αποτελεί μέσο για τη γνωριμία του ανθρώπου με τον κόσμο. Το θέατρο αποτελεί πεδίο αλληλεπίδρασης ανάμεσα στο δημιουργό και στο θεατή. Όταν βιώνουμε ή αναρρώνουμε από μία ψυχική δυσκολία είναι σημαντικό να ασχολούμαστε με δραστηριότητες που μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα, η ενασχόληση επομένως με την τέχνη/θέατρο μπορεί να επιδράσει πολύ θετικά στη ζωή μας. Ένας από τους λόγους που η τέχνη είναι τόσο σημαντική για τη ζωή μας είναι διότι μας προσφέρει την εμπειρία να αφοσιωθούμε σε κάτι μη υλικό. Το καλύτερο είναι ότι βοηθά τους ανθρώπους να βελτιώσουν την ψυχική τους υγεία μέσω της δημιουργικότητας. Η τέχνη του θεάτρου έχει αποδεδειγμένα οφέλη στην αυτοεκτίμηση, την αυτοπεποίθησή, τις κοινωνικές δεξιότητες, βοηθά στην καλύτερη διάθεση και στη μείωση του άγχους. Το πιο βασικό στοιχείο είναι πως η ενασχόληση με το θέατρο μπορεί να δημιουργήσει ένα αίσθημα κοινότητας καθώς περιλαμβάνει δραστηριότητες πολλές φορές, οι οποίες γίνονται σε ομαδικό επίπεδο. Ακόμα κι αν κάποιος υποφέρει από ένα πρόβλημα ψυχικής υγείας η τέχνη μπορεί να γίνει ο μηχανισμός μέσω του οποίου θα μπορέσει να εξερευνήσει και να συμμετέχει ως ενεργό κομμάτι της κοινωνίας. Η τέχνη γίνεται ο τρόπος να συνδεθεί ξανά με το υγιές κομμάτι του και μπορεί να τον βοηθήσει να γίνει πιο ανθεκτικός απέναντι στην ασθένεια και στις δυσκολίες αλλά και γενικά η εμπλοκή με το θέατρο τον οπλίζει μπροστά στην ψυχολογική πίεση καθώς αποτελεί μέσο πρόληψης των ψυχολογικών προβλημάτων.
Μία μορφή έκφρασης που έχει τις ρίζες της στη θεατρική τέχνη και βασίζεται στο θέατρο, στη θεωρία του παιχνιδιού και των ρόλων είναι η Δραματοθεραπεία. Είναι η εφαρμογή της θεατρικής τέχνης σε κλινικό, θεραπευτικό και κοινωνικό πλαίσιο με στόχο την πρόληψη και την ανάπτυξη της ψυχικής υγείας. Έχει ως θεωρητικό υπόβαθρο την αναπτυξιακή ψυχολογία και την ψυχανάλυση και εφαρμόζεται, σε ομαδικά και ατομικά πλαίσια, σε παιδιά και ενήλικες. Η αναπτυξιακή ψυχολογία βασίζεται και ασχολείται με τον τρόπο που τα παιδιά παίζουν, θεωρώντας το παιχνίδι ως τον κύριο άξονα της ανάπτυξής τους. Η Δραματοθεραπεία έρχεται να αξιοποιήσει την ικανότητα αυτή του παιδιού να παίζει, βοηθώντας το μέσα από την έκφραση να εξερευνήσει τον εαυτό του, να εμπλουτίσει την φαντασία του, να αναπτύξει τη δημιουργικότητά του, να ανακαλύψει καινούργιους τρόπους επικοινωνίας και έκφρασης. Για τα παιδιά, το παιχνίδι είναι μια πρόβα ζωής, μια δοκιμή των ικανοτήτων αλλά και μια ανάπτυξη των δυνατοτήτων, πριν βγουν στη σκηνή της ζωής. Οι μέθοδοι της Δραματοθεραπείας περιλαμβάνουν κίνηση, φωνή, χορό, θεατρικά παιχνίδια, μαριονέτες και μάσκες, παίξιμο ρόλων, αυτοσχεδιασμό, επεξεργασία ιστοριών.
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν παιχνίδια, μουσικά όργανα, κοστούμια όπου τα παιδιά θα μπορούν να ντυθούν για να ενσαρκώσουν ρόλους. Τα παιδιά μπορούν να πάρουν ρόλους μέσα από παραμύθια, μύθους, θεατρικά κείμενα ή ιστορίες της καθημερινότητας και να αυτοσχεδιάσουν.
Μέσα από τους ρόλους, τα παιδιά μπορούν να φανταστούν, να βιώσουν συναισθήματα, να εκφράσουν επιθυμίες, φόβους, άγχη και να ανταγωνιστούν με ευγενή άμιλλα. Η χαρά που θα αντλήσουν παίζοντας αυτούς τους ρόλους, θα τα οδηγήσει στη δημιουργικότητα, στην κοινωνικοποίηση, στην ομαδική συνεργασία και στην επικοινωνία. Επομένως το θέατρο αλλά και γενικά οι τέχνες, παίζουν σημαντικό ρόλο στις ζωές των παιδιών και των νέων, καθώς μπορούν να αποκομίσουν όπως είδαμε πολλά θετικά μέσω των τεχνών.
Πηγή: frezyland.gr
Ονομάζομαι Ελένη Καρανάνου και είμαι φοιτήτρια στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου πανεπιστημίου. Εθελοντικά είμαι μέλος στην προσβάσιμη πολυτροπική ηλεκτρονική βιβλιοθήκη για έντυπό- ανάπηρους αναγνώστες (AMELib) και είμαι μέλος του εργαστηρίου αστεακής εγκληματολογίας. Αυτόν τον καιρό πραγματοποιώ την πρακτική μου στο CSIi.