Πολύ συχνά έχουμε δει ή έχουμε οι ίδιοι ανεβάσει υλικό με ανήλικα παιδιά στα social media. Γονείς θέλουν να μοιραστούν σημαντικές στιγμές για τα παιδιά τους, όπως το πρώτο τους μπάνιο στη θάλασσα, η προπόνηση, η βόλτα στο πάρκο ακόμα και φωτογραφικό υλικό μέσα από το σπίτι.
Μπορεί μία τέτοια πρακτική να φαντάζει καθημερινή, αθώα είτε κι συνηθισμένη για κάποιους. Ωστόσο πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως αυτές οι ενέργειες μπορούν να επιφέρουν κινδύνους για το παιδί.
- Υποτίμηση κινδύνου. Αρχή όλων είναι να αντιληφθούν οι γονείς ότι μία τέτοια πρακτική είναι επικίνδυνη ακόμα κι όταν αυτό το υλικό το μοιράζονται μόνο με στενούς φίλους και συγγενείς. Κι όμως, είναι αποδεδειγμένο ότι μία πιθανή απειλή για το παιδί προέρχεται κυρίως μέσω του πολύ στενού κύκλου της οικογένειας, κι όχι όπως οι περισσότεροι πιστεύουν, από κάποιο άγνωστο διαταραγμένο άτομο του σκοτεινού δικτύου, γνωστός όρος ως και <stranger danger>.
- Θεωρούμε πως τα ανήλικα παιδιά δεν έχουν λόγο σε όλο αυτό. Λανθασμένα οι γονείς εκθέτουν φωτογραφίες κι βίντεο online χωρίς να αντιλαμβάνονται το ψηφιακό αποτύπωμα που αφήνουν για τα παιδιά τους. Θα λέγαμε πως ό,τι ανεβαίνει στο διαδίκτυο μένει στο διαδίκτυο. Έτσι λοιπόν, όταν τα χρόνια περάσουν και τα παιδιά έχουν πρόσβαση στο Internet μόνα τους, πολύ πιθανό είναι να έρθουν αντιμέτωπα με υλικό των παιδικών τους χρόνων. Αυτό μπορεί να τα κάνει να αισθανθούν άβολα κι αμήχανα αλλά κι να οδηγήσει σε μία μορφή θυματοποίησης (bullying) στο σχολείο από συμμαθητές.
Συμπερασματικά θα λέγαμε πως, οι γονείς χωρίς καμία από τις παραπάνω προθέσεις, ανεβάζουν υλικό των παιδιών τους γιατί νιώθουν περήφανοι και αυτό θέλουν να το μοιραστούν καθώς αυτή είναι μια συνήθεια της σύγχρονης τεχνολογικής εποχής. Θα πρέπει όμως να αναλογιστούν ότι αυτή η πρακτική μπορεί να μοιάζει αθώα αλλά κρύβει κινδύνους για το παιδί. Πραγματικά δεν υπάρχει κανένας λόγος να διακινδυνέψουμε την ασφάλεια των παιδιών για λίγα likes, αναιρώντας τη σημασία της συναίνεσης τους σε αυτό.
Ονομάζομαι Βασιλική Βουλιέρη κι είμαι απόφοιτη του τμήματος της Εγκληματολογίας του University of Salford, Manchester. Η πτυχιακή μου εργασία είναι βασισμένη στο ηλεκτρονικό έγκλημα και τους κίνδυνους που μπορεί να κρύβει για τα παιδιά. Έχω κάνει ειδικές εκπαιδεύσεις πάνω στην επανένταξη των νέων έπειτα από έκτιση ποινής σε σωφρονιστικά ιδρύματα καθώς και στην εξέταση του Βρετανικού Συστήματος Ποινικής Δικαιοσύνης. Συνεργάζομαι με το CSI Institute, συμμετέχοντας στη συγγραφή άρθρων.