Διαδικτυακές απειλές, Διαδίκτυο

Παιδικές φατσούλες σε ηλεκτρονική διακίνηση

Από την Αλίκη Τσίκα, 

Έχει μαλλιάσει η γλώσσα ειδικών και μη, να λένε και να ξαναλένε, το αυτονόητο «μην ανεβάζετε φωτογραφίες των παιδιών στο διαδίκτυο». Όπως και στις περισσότερες περιπτώσεις όμως που αν δεν πάθεις, δε θα μάθεις, έτσι και στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι προσπάθειες να προστατευτούν τα παιδιά από την υπερέκθεση στο διαδίκτυο, πέφτουν στο κενό, μιας και το φαινόμενο συνεχίζεται ακάθεκτο.

Μέσα στη γενικότερη επικράτηση της κουλτούρας των social media που πλέον έχει γίνει δεύτερη – για να μην πω πρώτη – φύση μας, δεν δύναται να υπάρχουμε, να έχουμε φίλους, σχέση, γάμο ή παιδιά και να μην τα ποστάρουμε. Γιατί αν δεν δείξουμε τον κανακάρη με το σπαθί ή την μπάλα και την κόρη με το φρου φρου του μπαλέτου, πως θα επιβιώσουμε σαν οικογένεια Παναγία μου. Πως θα ενημερώσουμε όλο τον κόσμο πόσο τέλειο είναι το παιδί μας και πόσο περήφανοι είμαστε σαν γονείς; Τα παιδιά φυσικά και δεν έχουν γνώμη ή άποψη επί του συγκεκριμένου θέματος , αφού επί της ουσίας «διακινούνται» ως είδηση στο διαδίκτυο.

Όλο αυτό το παραλήρημα δυστυχώς θέτει και το ίδιο το παιδί στη θέση του κρινόμενου, αφού σαφώς και καταλαβαίνει ότι παρουσιάζεται παντού και πρέπει να λάβει την αποδοχή και το χειροκρότημα από ένα τσούρμο αγνώστους, μία αγχωτική διαδικασία, στην οποία το θέτουν οι ίδιοι οι γονείς. Άλλοι γιατί είχαν το απωθημένο να κάνουν παιδιά και να το δείξουν σε όλο τον κόσμο ότι το κατάφεραν, άλλοι γιατί θεωρούν το παιδί μία μορφή προσωπικής επιβράβευσης, άλλοι όντως από απλή καλοπροαίρετη γονική περηφάνια.

Όποιος όμως και αν είναι ο λόγος ή το κίνητρο, πρέπει να γίνει ευρέως κατανοητό, ότι η έκθεση ενός παιδιού στο διαδίκτυο, το θέτει σε κίνδυνο, τον οποίο οι γονείς ούτε μπορούν να προβλέψουν και φυσικά ούτε και να τον καταπολεμήσουν. Διότι όσο και καλά αν νομίζει κανείς ότι έχει «κλειδώσει» τους λογαριασμούς του, αυτός που θέλει να κάνει το κακό, έχει τα μέσα και να ξεκλειδώσει οποιονδήποτε λογαριασμό και να υποκλέψει οποιαδήποτε πληροφορία και φωτογραφία.

Κάποιοι λίγο πιο «ώριμοι» και ενημερωμένοι φροντίζουν τουλάχιστον να καλύπτουν τα πρόσωπα των παιδιών με χαριτωμένα αυτοκολλητάκια, ενώ πολλοί άλλοι ποστάρουν ασταμάτητα τα παιδιά σε κάθε τους δραστηριότητα χωρίς ούτε καν αυτή τη προστατευτική κίνηση. Σε οποιαδήποτε περίπτωση ούτε η κάλυψη του προσώπου δυστυχώς είναι αρκετή για να προστατεύσει τα παιδιά από του κινδύνους που ελλοχεύουν.  

Η προσωπική ζωή και όλες οι εκφάνσεις της, είναι ακριβώς αυτό που εμπεριέχεται στο όρο «προσωπική» και για αυτό το ιδανικό θα ήταν να μην αποτελεί προϊόν προς διακίνηση στο διαδίκτυο. ακόμα όμως και αν επιλέγουμε να εκθέτουμε τους ενήλικους εαυτούς μας, για οποιονδήποτε λόγο επιλέγει ο καθένας να το κάνει, ας περιορίσουμε τουλάχιστον την έκθεση των παιδιών. Κάποια στιγμή που θα μεγαλώσουν θα επιλέξουν τα ίδια πόσο και πως θα εκτίθενται και τότε θα αναλάβουν και τις ευθύνες της επιλογής τους.