Ανθρώπινες Σχέσεις, Ψυχική υγεία

“Πάσχει” ο παραδοσιακός θεσμός του οικογενειακού δείπνου

Από την Πόλυ Κεφάλα,

Για τους περισσότερους από εμάς το φαγητό είναι μια καθημερινή συνήθεια και μία ρουτίνα συνηθισμένη. Όμως από την άλλη θεωρείται και μια κατάσταση τελετουργική αφού σε κάθε πολιτισμό το οικογενειακό δείπνο θεωρείται ένας δεσμός σχέσεων και αλληλεπιδράσεων μεταξύ των μελών της οικογένειας και όχι μόνο.

Το δείπνο μεταξύ των μελών της οικογένειας είναι ένας τρόπος ώστε να ενισχύεται ο οικογενειακός δεσμός, ο δεσμός φιλίας ακόμα και σε περιπτώσεις επαγγελματικές. Ακούγοντας κάποιος αυτό, το πρώτο πράγμα που του έρχεται στο μυαλό είναι μια πυρηνική τύπου οικογένεια, δηλαδή οι γονείς και τα παιδιά, να κάθονται στο τραπέζι και να απολαμβάνουν το γεύμα, μιλώντας και ανταλλάσοντας απόψεις. Κάτι τέτοιο για τα μικρά παιδιά είναι πολύ σημαντικό αφού, μέσω της οικογενειακής συζήτησης εκφράζουν τις ιδέες τους, τα συναισθήματά τους και τις σκέψεις τους. Όμως με το πέρασμα των ετών αυτός ο θεσμός αρχίζει και εκλείπει, λόγω οικονομικών καταστάσεων, του σύγχρονου και απαιτητικού τρόπου ζωής.

Το συγκεκριμένο τελετουργικό οικογενειακό δείπνο, οργανώνει την οικογένεια ώστε να βρεθούν τα μέλη της κοντά και με βάση την ψυχολογική προσέγγιση συμβάλλει στην κοινωνική, ψυχική και σωματική ευημερία. Από την άλλη με βάση την βιολογική προσέγγιση, είναι ένας τρόπος διαχείρισης των διατροφικών αναγκών των μελών της οικογένειας.

Το οικογενειακό τραπέζι είναι ένας σημαντικός παράγοντας για την κοινωνικοποίηση των παιδιών, αφού συμβάλλει στην εκμάθηση των παιδιών σε όρια, κανόνες αποδεκτής συμπεριφοράς και σε οικογενειακές αξίες. Τα οικογενειακά γεύματα επίσης, παρέχουν στα παιδιά σωστές διατροφικές επιλογές. Μέσω της ανταλλαγής απόψεων, ιστοριών, ειδήσεων τα παιδιά μαθαίνουν και εισάγονται στον κόσμο των ενήλικων, μαθαίνουν τη στάση των γονιών τους για διάφορα θέματα, ενώ οι γονείς κατανοούν καλύτερα τις στάσεις και τα θέλω των παιδιών τους.  Έρευνες έχουν δείξει ότι το οικογενειακό δείπνο λειτουργεί ως ένα προστατευτικό πλαίσιο για τα ίδια τα μέλη της.

Ωστόσο με το πέρασμα των χρόνων, ο θεσμός αυτός σπάει σιγά σιγά εξαιτίας του απαιτητικού τρόπου ζωής των ατόμων μιας κοινωνίας, των πολλών ωρών δουλειάς και οι προγραμματισμένες δραστηριότητες των παιδιών μετά το σχολείο. Δε γίνεται λόγος για το μεσημεριανό δείπνο αφού αυτό έχει εκλείψει τελείως.

Οι οικογένειες ωστόσο μπορούν να τρώνε μαζί, ακόμα και σε ένα εμπορικό κέντρο, σε ένα fast food, ή ακόμα και καθοδόν στο αυτοκίνητο, κατά πόσο όμως αυτό θεωρείται οικογενειακό δείπνο; Ωστόσο εξαιτίας όλων αυτών των καθημερινών απαιτήσεων που αναφέρονται παραπάνω, που είναι απόρροια του σύγχρονου τρόπου ζωής, η κατανάλωση φαγητού μαζί, ανεξάρτητα από το που είναι, μπορεί να συμβάλλει στην οικοδόμηση και στην ενίσχυση των δεσμών στα μέλη της οικογένειας.