Συμπεριφορά, Ψυχική υγεία

Να είσαι «εγωιστής» και να είσαι καλά!

Από την Μάρη Γαργαλιάνου,

Είμαστε «εγωιστές» όταν έχουμε ως προτεραιότητα τον εαυτό μας. Είμαστε «εγωιστές» όταν ξεκινάμε να βάζουμε όρια σε καταστάσεις και ανθρώπους που δε μας κάνουν καλό. Είμαστε «εγωιστές» όταν αποφασίζουμε να βάλουμε τέλος σε μια σχέση που μας πηγαίνει πίσω. Είμαστε «εγωιστές» όταν μας φροντίζουμε. Είμαστε «εγωιστές» όταν ακολουθούμε τα όνειρά μας και πιστεύουμε σε εμάς. Είμαστε «εγωιστές» όταν λέμε όχι, αντί του ναι σε όλα. Είμαστε «εγωιστές» όταν απολαμβάνουμε στιγμές ηρεμίας με τον εαυτό μας. Είμαστε «εγωιστές» όταν υποστηρίζουμε τις απόψεις μας.

«Να πας σχολείο, να μάθεις γράμματα, να μπεις σε ένα καλό πανεπιστήμιο, να βρεις ένα καλό παιδί, να κάνεις παιδιά… Ποιο είναι το νόημα στη ζωή ενός ανθρώπου; Η συνέχειά του!». Τέτοια ωραία ακούγαμε από μικρά και αν όχι από τους γονείς μας –ναι, υπάρχουν και γονείς που δεν προβλέπουν μαθηματικά τη ζωή των παιδιών τους, ούτε τα  μπουκώνουν με στερεότυπα το κεφάλι – από συγγενείς, φίλους γονέων, καθηγητές και γενικά γύρω γύρω.

Μάθαμε επίσης, να είμαστε ευγενικοί σε κάθε συνθήκη, με το χαμόγελο στα χείλη και να λέμε πάντα «ευχαριστώ». Όλα αυτά όπως αντιλαμβάνεστε, στην ενήλικη ζωή και δη αν η πλύση εγκεφάλου έχει πιάσει τόπο για τα καλά, μεταφράζονται κάπως διαφορετικά… Η «στάμπα» του καλού παιδιού βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, το «ναι σε όλα» έχει την τιμητική του και μοιραία το καλό και χαμογελαστό παιδί, γίνεται το παιδί της φάπας, το υποταγμένο παιδί που δυσκολεύεται να αναπτύξει υγιείς σχέσεις γιατί αλήθεια, έως τώρα δε γνωρίζει πως είναι.

Τι θα συνέβαινε λοιπόν αν τα όποια «στερεότυπα» μιλούσαν κάπως διαφορετικά; Ποια θα ήταν η μοίρα όλων μας αν κάναμε έναν επαναπροσδιορισμό της όποιας πλύσης εγκεφάλου γίνεται; Κατά πόσο «εγωιστές» θα βγαίναμε σε αυτήν την κοινωνία αν τα πρότυπά μας έλεγαν τα εξής:

«Να είσαι και να αισθάνεσαι ελεύθερος! Να σέβεσαι τη διαφορετικότητα του άλλου, ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και του αξίζει μια ζωή γεμάτη νόημα και αξία. Ο κάθε άλλος, ο όποιος άλλος έχει κάτι να σου δώσει, ή να πάρει από εσένα, αν εσύ το επιλέξεις. Να επιλέγεις παιδί μου… Να επιλέγεις και να χαμογελάς όταν το αισθάνεσαι, να λες ευχαριστώ όταν το αισθάνεσαι, να λες συγνώμη όταν τη νιώθεις. Να ακούς το σώμα σου, το ένστικτό σου, την καρδιά σου. Να βάζεις όρια για να είσαι υγιής. Να ακούς τα θέλω σου και να στοχεύεις εκεί που θες να πας χωρίς περιορισμούς. Ο μόνος περιορισμός είναι ο εαυτός μας. Να σε αγαπάς, να σε φροντίζεις, να σε έχεις προτεραιότητα. Αν όχι εσύ, τότε ποιος; Να ζήσεις το όνειρό σου. Η ζωή σου είναι το όνειρό σου! Και η αξία του δε μετριέται σε πτυχία, παιδιά, προαγωγές, σκυλιά, γατιά. Να είσαι εσύ!»

Η μοναδικότητά μας είναι η δύναμή μας. Αν όλα τα παραπάνω μεταφράζονται σε «εγωισμό», ας είμαστε εγωιστές κι ας είμαστε καλά με αυτό. Τουλάχιστον θα ζήσουμε τη ζωή που θέλουμε και όχι τη ζωή που κάποιοι άλλοι –όποιοι άλλοι- υπέθεσαν πως μας αρμόζει, ή μας αξίζει. Οι όποιοι άλλοι ας ζήσουν κι αυτοί με τη σειρά τους τη δική τους ζωή και τους εύχομαι από καρδιάς εξίσου να είναι καλά! Είναι πολύ μικρή αυτή η ζωή για μαζεμένες μέρες δυστυχίας και «πρέπει» ένα κάρο στο μυαλό. Και αυτό αλήθεια, δε μας αξίζει!

ΥΓ: Αφιερωμένο στους συναγωνιστές «εγωιστές» ανά τον κόσμο! Υγεία και αγάπη.