Μη κατηγοριοποιημένο

Η τελική απάντηση

Από την Ελένη Ατσάρου,

Εν αρχή είναι ο λόγος και πάνω σε αυτόν στηρίζονται πολλοί άνθρωποι για να εκφραστούν, ακόμη πιο εύκολα τα τελευταία χρόνια με την εξάπλωση της τεχνολογίας και το διαδίκτυο. Ένας συνδυασμός με πολλές ευκαιρίες για επικοινωνία και μετάδοση ενός μηνύματος που μπορεί να είναι αληθινό, μπορεί όμως να έχει υποστεί και επεξεργασία από οποιονδήποτε δίχως να γίνεται γνωστό το όνομά ή ο σκοπός του.

Το υλικό που δημοσιεύεται διαρκώς από τους χρήστες του διαδικτύου μπορεί να υποστεί επεξεργασία για διάφορους λόγους (διασκέδαση, εκμάθηση κάποιου προγράμματος, επιθυμία να εκφραστεί κάποια διαφορετική γνώμη και διάφορα άλλα). Τα αποτελέσματα που θα προκύψουν είναι που έχουν μεγαλύτερη σημασία καθώς το καινούριο υλικό μπορεί να φτάσει ακόμη πιο πέρα από το πραγματικό προωθώντας μια διαστρεβλωμένη εικόνα προς τα έξω.

Πολλοί άνθρωποι από διάφορους χώρους, κυρίως πολιτικοί και καλλιτέχνες, έχουν άγχος διαρκώς όσον αφορά το πώς θα επηρεαστεί η δημόσια εικόνα τους μέσα από τα λόγια και τις πράξεις τους. Αυτό όμως ίσχυε κατά κύριο λόγο στο παρελθόν αφού τώρα πια πρέπει να ανησυχούν και για τις καινούριες δημιουργίες του διαδικτύου που προκύπτουν από τους διάφορους χρήστες, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν με το δικό τους τρόπο άλλους χρήστες. Ως πράξη μπορεί να φαίνεται αθώα και να θεωρείται πως αποτελεί δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να εκφράζει τη γνώμη του δημοσίως. Όμως ακόμη και η ελευθερία έχει όρια καθώς εκεί που σταματάει η ελευθερία του ενός ξεκινάει του άλλου.

Χάρη στο σεβασμό αυτού του δικαιώματος και κυρίως των ορίων που έχουν τεθεί μπορούν να λειτουργήσουν οι κοινωνίες και να εκφράζονται ελεύθερα πολλές απόψεις. Σε αυτό έχουν συμβάλλει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθώς πολλοί άνθρωποι έχουν πλέον τη δυνατότητα να εκφράσουν τη γνώμη τους, ο τρόπος που θα γίνει αντιληπτή είναι διαφορετικός κι εξαιτίας αυτού κάποιες γνώμες στο διαδίκτυο καταλήγουν με ημερομηνία λήξης λόγω έντονης έκφρασης των αντιρρήσεων που έχουν άλλοι χρήστες. Τότε έρχεται η μεγάλη στιγμή που μερικοί χρήστες του διαδικτύου έχουν τη μεγάλη «τιμή» να λάβουν ειδική αναφορά που τους ενημερώνει για ανάρτηση ανεπιθύμητου υλικού.

Στις περιπτώσεις αυτές μαθαίνουν πως πρέπει να περιορίσουν υποχρεωτικά το δικαίωμά τους στην ελευθερία του λόγου και της έκφρασης ώστε να μην αποκλειστούν από την ψηφιακή κοινότητα. Μεγάλο το δίλημμα σε μια κοινωνία που εξαρτάται τόσο έντονα από την τεχνολογία. Με αυτό τον τρόπο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατορθώνουν να δείξουν τη δική τους δύναμη προσφέροντας ναι μεν ελευθερία λόγου, όμως στα επιτρεπτά για εκείνα όρια. Αυτός ίσως είναι και ο λόγος για τον οποίο ενώ προβάλλονται επεξεργασμένες δηλώσεις πολιτικών και αυθεντικά έργα καλλιτεχνών τα πρώτα επιτρέπονται, ενώ τα δεύτερα απαγορεύονται και αποκλείονται από το διαδίκτυο. Πόσο δημοκρατικά λαμβάνεται αυτή η απόφαση από την πλευρά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης;

Ειδικά όταν ληφθεί υπόψη το γεγονός πως πολλές φορές δημοσιεύεται υλικό από τους χρήστες που ενώ τους θέτει σε κίνδυνο παραμένει ενεργό και διαθέσιμο στο διαδίκτυο, όπως είναι η διάθεση προσωπικών τους στοιχείων και έχουν πρόσβαση όλοι οι χρήστες του διαδικτύου σε αυτά. Έχοντας την ίδια στιγμή τη δυνατότητα κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους να «προσπαθήσουν να λύσουν το πρόβλημά τους» δημιουργώντας τους στη συνέχεια ένα μεγαλύτερο όπως είναι η απώλεια χρημάτων.

Το κυριότερο ερώτημα ωστόσο που προκύπτει είναι το ποιος διαλέγει τελικά τι θα δει στο διαδίκτυο. Ο χρήστης ή το μέσο κοινωνικής δικτύωσης; Βασικό ερώτημα του οποίου την απάντηση μπορεί να δώσει μόνο ένας. Ο κάθε χρήστης κατόπιν σκέψεως.