Μη κατηγοριοποιημένο

Η «ξεφτίλα» του GNTM

Από την Αλίκη Τσίκα,

Πολύς ντόρος και λόγος για ένα ριάλιτι που ευελπιστεί να πείσει για το δήθεν επαγγελματισμό και την κατάρτιση που προσφέρει στις συμμετέχουσες, μέσα από δοκιμασίες που υποτίθεται ότι θα της προετοιμάσουν για να ακολουθήσουν μία συγκεκριμένη καριέρα.

 

Με μία κριτική επιτροπή με ύφος εκατό καρδιναλίων και καθηγητή ανώτατου πανεπιστημίου, που ειλικρινά δεν ξέρω αν όντως πιστεύει όλα αυτά που λέει ή απλώς προσπαθεί να επιβιώσει στην trash τηλεοπτική πραγματικότητα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση κάποιος πρέπει να εξηγήσει σε αυτούς τους ανθρώπους, ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από τηλεοπτικά πρόσωπα που πληρώνονται για να κάνουν νούμερα, και ως τέτοια δεν έχουν δικαίωμα να καταπατούν ανθρώπους και προσωπικότητες και να παίζουν με ανθρώπινες ζωές.

 

Στο τελευταίο επεισόδιο του ριάλιτι «θέλω να γίνω και εγώ Ζιζέλ», είδαμε απεγνωσμένα κοριτσάκια να κρεμιούνται από ταράτσες για να αποδείξουν ότι έχουν την ικανότητα να γίνουν επιτυχημένες κρεμάστρες. Κλάματα, υστερίες, οδυρμοί από τη μία, μία μελαχρινή κυρία που τους έλεγε ότι δεν κρεμάστηκαν καλά γιατί είναι αγύμναστες (ποια ήταν αυτή πριν βγει στην τηλεόραση και τι έχει κάνει στη ζωή της, κανείς δεν ήξερε), και τέσσερα ανθρωπάκια καθισμένα σε καρέκλες να εμψυχώνουν με τσιρίδες, τα κοριτσάκια που οι ίδιοι έριχναν στο κενό.

 

Κάπου εδώ αναρωτιέται κανείς, που πήγε η αξιοπρέπεια, η αυτοδιάθεση, το δικαίωμα στην επιλογή, το δικαίωμα στη φοβία. Γιατί ναι, η υψοφοβία ή όποια άλλη μορφή φοβίας, είναι ασθένεια που πρέπει να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και ευαισθησία, και όχι παιχνιδάκι για να κάνεις τηλεθέαση, βγάζοντας χιλιάρικα από τη φίρμα που είχε το κρεμασμένο πανό. Ίχνος σοβαρότητας, επαγγελματισμού και δεοντολογίας. Ίχνος ανθρωπιάς. Μία ολόκληρη ομάδα δήθεν επαγγελματιών που έχουν βάλει κάτω κάτι κοριτσάκια και καταπατούν με τον χείριστο τρόπο κάθε ανθρώπινο δικαίωμα.

 

Βέβαια θα μου πεις φταίνε μόνο αυτοί; Τα κοριτσάκια δεν ήθελαν και τα έπαθαν; Σαφώς και ήθελαν και σαφώς και θαμπώθηκαν από όλο αυτό το δήθεν που τους πουλάνε κάθε μέρα και είναι αυτό που λέμε μονίμως για τα λάθος πρότυπα και τη λάθος κουλτούρα που οδηγεί πολλά νέα παιδιά να «ξεπουλήσουν» σοβαρότητα και αξιοπρέπεια για λίγα λεπτά δημοσιότητας. Πολλά νέα παιδιά που προφανώς κάτι έχουν καταλάβει λάθος, διότι αλλιώς δεν εξηγείται τόση προθυμία στην αποδοχή της ξεφτίλας. Της προσωπικής πάνω από όλα ξεφτίλας. Είναι τα ίδια κοριτσάκια που βλέπεις να ποζάρουν στο ίνσταγκραμ, σε πάσης φύσεως αυθόρμητες πόζες και να σου λένε μετά ότι το έκαναν για να προωθήσουν τη δουλειά τους.

 

Σαφώς λοιπόν αποτελεί επιλογή τους, δεν μπορούμε όμως να παραβλέψουμε και το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις υποκινούνται να προβούν σε αυτήν τη συμπεριφορά και κατακρίνονται με βάναυσο τρόπο όταν δεν το κάνουν. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι αντί να έχουν δίπλα τους ανθρώπους που θα βάλουν φρένο στην κατηφόρα και θα τους δείξουν το δρόμο για να σηκωθούν, απλώς τις σπρώχνουν πιο βαθιά.

 

Περιττό βέβαια να πούμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις κατάφορης παραβίασης ανθρώπινων δικαιωμάτων θα έπρεπε να έχουν επέμβει αρμόδιοι παράγοντες και πρώτο από όλα το ΕΣΡ, που σε άλλες περιπτώσεις «κατέβαζε καμπάνες» εκεί όπου δεν έπρεπε και τώρα σφυρίζει αδιάφορα. Σε κάθε περίπτωση ας αντιληφθούμε ότι αυτά που βλέπουμε στο συγκεκριμένο ριάλιτι, δεν είναι παραδείγματα προς μίμηση αλλά παραδείγματα για λύπηση και καλό θα ήταν να μην εξιδανικεύουμε τίποτα και κανέναν, μόνο και μόνο επειδή το βλέπουμε στην τηλεόραση.