Μη κατηγοριοποιημένο

Η μνήμη του αίσχους

Από την Ελένη Ατσάρου,

Δικαίωμα του κάθε ανθρώπου είναι να τραβάει αναμνηστικές φωτογραφίες και τώρα πια και βίντεο προκειμένου να μπορέσει να διατηρήσει στη μνήμη του ζωντανή την ανάμνηση. Δικαίωμα όμως έχει και ο κάθε άνθρωπος να επιλέξει αν θα συμμετέχει σε μια φωτογραφία ή ένα βίντεο. Πρόκειται για αδιαμφισβήτητο δικαίωμα του ατόμου, το οποίο δεν θα πρέπει να καταπατάται από κανέναν. Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια αυτό δεν ισχύει καθολικά αφού το πρόσωπό μας μπορεί να εμφανιστεί σε μια φωτογραφία ή ένα βίντεο δίχως να το θέλουμε. Στη συνέχεια όμως έχουμε τη δυνατότητα να ζητήσουμε τη μη δημοσίευση αυτού του υλικού και αν χρειαστεί να το απαιτήσουμε μέχρι να γίνουμε εισακουστοί.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι άνθρωποι, που ανήκουν σε ομάδες των οποίων τα δικαιώματα ναι μεν είναι υπαρκτά, όμως δεν έχουν τη δυνατότητα να τα υπερασπιστούν οι ίδιοι. Πρόκειται για τις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες που δεν έχουν τη δυνατότητα να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και για το λόγο αυτό τις εκμεταλλεύονται άλλοι άνθρωποι κάποιες φορές. Είναι ένα φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια με την έξαρση της τεχνολογίας και την αύξηση των τεχνολογικών δημιουργιών έχει σημειώσει τρομερή έξαρση καθώς είναι πολύ πιο εύκολο τώρα πια να τραβηχθεί μια φωτογραφία και να δημιουργηθεί ένα βίντεο. Από μόνο του το υλικό αυτό όπως είναι λογικό δεν μπορεί να αποκτήσει ούτε θετική, ούτε αρνητική απόχρωση. Αυτό που το καθιστά μοναδικό και του αποδίδει το πρόσημο είναι το περιεχόμενο που θα έχει.

Περιεχόμενο από περιεχόμενο συνεπώς διαφέρει κι αυτός είναι ο λόγος που μερικές φορές μπορεί να δούμε κάτι στο διαδίκτυο και να χρησιμοποιήσουμε θετικούς όρους προκειμένου να μπορέσουμε να το χαρακτηρίσουμε, ενώ σε κάποιες άλλες περιπτώσεις χρησιμοποιούμε αρνητικούς ή ακόμη και υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Στην περίπτωση των ομάδων που δεν έχουν τη δυνατότητα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ανήκουν κατά κύριο λόγο τα παιδιά, τα οποία αποτελούν την πιο αγνή ομάδα. Ένα σύνολο μικρών ηλικιακά ατόμων που δεν έχουν γνωρίσει την αγριότητα του υπόλοιπου κόσμου και αδυνατούν να προστατευθούν απέναντι στο άγνωστο δημιουργώντας την ευθύνη στους μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους να τα προστατεύσουν.

Η ίδια αυτή αγνότητα όμως ελκύει σε κάποιες περιπτώσεις ανεπιθύμητο ενδιαφέρον καθώς κάποιοι άνθρωποι αντί να προσπαθούν να την προστατεύσουν προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν για να μπορέσουν να αντλήσουν μια αρρωστημένη ικανοποίηση μέσω της σωματικής ή ψυχολογικής κακοποίησης ή μέσω ενός συνδυασμού αυτών των δύο. Τα τελευταία χρόνια μέσω της τεχνολογίας η αθωότητα των παιδιών έχει υποστεί ένα μεγάλο πλήγμα καθώς γίνονται θύματα κακοποίησης και η εμφάνιση αυτού του φαινομένου έχει αυξηθεί σε τρομακτικό βαθμό καθώς τις περισσότερες φορές οι χρήστες του διαδικτύου αξιοποιούν τις ευκαιρίες που τους προσφέρονται κατά κύριο λόγο από το σκοτεινό διαδίκτυο και στη συνέχεια από τα παρακλάδια του για να αποκτήσουν πρόσβαση σε τέτοιο υλικό.

Όπως ένα δένδρο που απλώνει τα κλαδιά του το σκοτεινό διαδίκτυο έχει κατορθώσει να αναπτυχθεί σε τρομερό βαθμό συμπεριλαμβάνοντας όχι μόνο υπάρχον υλικό στο οποίο εμφανίζεται κάποιος ενήλικος να κακοποιεί ένα ανήλικο παιδί, αλλά και καινούριο υλικό που δημιουργείται όσο περνάει ο καιρός. Το υλικό μάλιστα που δημοσιεύεται έχει αρχίσει να είναι τρομακτικό λόγω όγκου, αλλά και περιεχομένου καθώς μέσα από αυτό φωτίζεται η πιο σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου και οι θηριωδίες στις οποίες μπορεί να προβεί. Το ανησυχητικό είναι πως όταν έρχεται στο φως ένα τέτοιο κομμάτι της ανθρωπότητας τις περισσότερες φορές κρύβεται ένα ακόμη μεγαλύτερο κομμάτι στο οποίο περιλαμβάνονται ακόμη πιο φριχτά πράγματα, ενέργειες που έχουν προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερα τραύματα στα παιδιά που έχουν υποστεί την κακοποίηση και προσπαθούν να κλείσουν αυτή την πληγή.

Δυστυχώς όμως μια τέτοια πληγή δεν κλείνει, αλλά ανοίγει ξανά σαν κακοφορμισμένο μέλος όταν μια φωτογραφία ή ένα βίντεο που δείχνει το βασανιστήριό τους έρχεται ξανά στην επιφάνεια και αναδημοσιεύεται. Η ανάμνηση έρχεται στην επιφάνεια και με αυτό τον τρόπο το παιδί αναβιώνει την εμπειρία βουλιάζοντας στα αρνητικά συναισθήματα και αδυνατώντας όλο και περισσότερο να ξεπεράσει το ψυχολογικό τραύμα που υπέστη. Να καταγγείλει την κακοποίηση που υπέστη και να αντιμετωπίσει στη συνέχεια το δράστη, αφήνοντάς τον ελεύθερο να συνεχίσει τη δράση του και ενδεχομένως να επιτεθεί και σε κάποιο άλλο παιδί. Να δημιουργηθεί καινούριο υλικό που θα μπορέσει να επιτρέψει την πρόσβαση σε ιστοσελίδες οι οποίες σε μια προσπάθεια να εξασφαλιστούν οι δημιουργοί τους απαιτούν τη δημιουργία καινούριου υλικού με κακοποίηση ώστε να μπορέσει στη συνέχεια ο δημιουργός της ιστοσελίδας να αυξήσει τον αριθμό των συνεργών του. Σε μια προσπάθεια αυτοπροστασίας του ίδιου του δημιουργού ο οποίος με τη σειρά του διατηρεί τα αρχεία στο σέρβερ και μπορεί να τα αξιοποιήσει για να φιμώσει τους επίδοξους καταδότες του.

Το υλικό αυτό όμως δεν διακινείται πάντα μέσω του σκοτεινού διαδικτύου καθώς έχουν εμφανιστεί κρούσματα διακίνησης τέτοιων φωτογραφιών και μέσα από ιστοσελίδες που είναι ευρέως γνωστές και δε χρειάζεται κάποια εξαιρετικά πολύπλοκη γνώση προκειμένου να μπορέσει να δημιουργήσει ένας χρήστης λογαριασμό. Οι επιχειρήσεις που κατέχουν αυτές τις ιστοσελίδες από νομικής απόψεως έχουν ευθύνη για τον αποκλεισμό αυτού του υλικού και για καταγγελία οι ενέργειες στις οποίες προβαίνουν έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα καθώς τελικά καταλήγουν να ενημερώνονται οι χρήστες – παραβάτες και να λαμβάνουν τα μέτρα τους καταργώντας λογαριασμούς και σβήνοντας ενοχοποιητικά στοιχεία από το σκληρό τους δίσκο.

Ο σχετικός νόμος που εφαρμόζεται από τις επιχειρήσεις αυτές είναι ελλιπής κι αυτό αφήνει παραθυράκια σε ανθρώπους που δημιουργούν υλικό με κακοποίηση παιδιών για να αποφύγουν τη δίωξη και τη σύλληψή τους. Κάποιες φορές όμως ο λόγος για τον οποίο κατορθώνουν αυτοί οι χρήστες να ξεφύγουν από το νόμο είναι το ότι οι επιχειρήσεις τους διευκολύνουν με τη μη διατήρηση ιστορικού, αλλά και μέσω διαγραφής στοιχείων που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα στις αρχές για την καταπολέμηση τέτοιου είδους εγκλημάτων. Ένα εργαλείο όμως που υπάρχει και το οποίο δεν προέρχεται από τις επιχειρήσεις είναι η κρυπτογράφηση, με την οποία προστατεύεται η ιδιωτικότητα, όμως την ίδια στιγμή βοηθάει τους χρήστες αυτούς να κρυφτούν καλύτερα και συνεπώς να παραμείνουν ασύλληπτοι.

Για άλλη μια φορά η τεχνολογία μέσω του ανθρώπου δείχνει το αρνητικό της πρόσωπο όταν αρχίζει να χρησιμοποιείται για κακούς σκοπούς επειδή υπάρχει η κακή ανθρώπινη πρόθεση. Η επιθυμία για δημιουργία πόνου, η προσπάθεια εξουσίας πάνω σε κάποιον πιο αδύναμο, αλλά και η επιθυμία καταστροφής της αγνότητας που κάποτε είχε και ο ίδιος ο δράστης, αλλά πλέον στερείται είναι λόγοι για τους οποίους δημιουργούνται όλο και πιο τακτικά πλέον «αναμνηστικές» φωτογραφίες και βίντεο κακοποίησης παιδιών. Τελευταίος προμαχώνας για την υπεράσπιση των παιδιών οι ίδιοι οι γονείς που πρέπει να αναλάβουν να τα προστατεύσουν από οποιονδήποτε κακόβουλο υπάρχει στον φυσικό και τον ψηφιακό κόσμο.

Βαρύ φορτίο, όμως καλύτερα να το επωμιστούν οι γονείς και να καταβάλλουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους για να προστατεύσουν τα παιδιά τους, παρά να δημιουργηθούν κάποια στιγμή φωτογραφίες και βίντεο που κάνουν το παιδί να ντρέπεται και σηκώνει εκείνο ένα βαρύ ψυχολογικό φορτίο για όλη του τη ζωή καθώς η μνήμη του διαδικτύου δεν έχει όριο ζωής και ανά πάσα στιγμή φέρνει στην επιφάνεια μια ντροπιαστική στιγμή.

 

Με πληροφορίες από The New York Times