Μη κατηγοριοποιημένο

Η ασφάλεια μας κινδυνεύει από το ίδιο μας το «εγώ»

Από τον Γεώργιο Χαριστό,

Η πρωινή συνήθεια ενός σύγχρονου μέσου ανθρώπου, δεν είναι μία βόλτα στο αγαπημένο του μέρος ή κάποια δραστηριότητα που τον γεμίζει. Η πρώτη κίνηση, η οποία υποσυνείδητα έρχεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο είναι η ενασχόληση με το έξυπνο τηλέφωνο και τα νέα του διαδικτύου που δεν προλάβαμε να αποθηκεύσουμε στον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μας κατά τις βραδινές ώρες του ύπνου. Πολλές φορές αυτές οι πληροφορίες είναι απλά ασήμαντες και άλλες φορές είναι η αιτία για έναν βιασμό μιας κοπέλας, μία λογομαχία με την σχέση σου, ένα κουτσομπολιό σε μία παρέα που συζητάει. Η σημαντικότητα μίας πληροφορίας ορίζεται από το οπτικό πεδίο που την βλέπει κάποιος, όμως ότι ορίζεται ως προσωπικό δεδομένο πρέπει να εξασφαλίζει την ακεραιότητα και την εμπιστευτικότητα του περιεχομένου της.

Άνθρωποι κοντινοί μας και μη, δημοσιεύουν τις καθημερινές τους ασχολίες, εξόδους και τα πιστεύω τους σε έναν κόσμο που μόνο αθώος και έμπιστος δεν είναι. Βγήκα στο τάδε μαγαζί, ας κοινοποιήσω την τοποθεσία μου και ότι «περνάω τέλεια», σημάδι το οποίο πολλές φορές δείχνει ότι θέλουμε να δείξουμε στον έξω κόσμο ότι «περνάμε τέλεια», ενώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Κοινοποιούμε τοποθεσίες και φωτογραφίες, δημιουργώντας ένα μοτίβο για τα μέρη που συχνάζουμε και επισκεπτόμαστε. Ότι αποφασίζουμε να δημοσιεύσουμε και να μοιραστούμε στα κοινωνικά δίκτυα, με δική μας συναίνεση αποκαλύπτει ένα κομμάτι της καθημερινότητας μας. Σέ κάποιες περιπτώσεις δεν ισχύει αυτή η προσέγγιση, αλλά αυτό είναι η εξαίρεση στον κανόνα.

Φωτογράφοι σε μαγαζιά, ιστοσελίδες, εταιρείες και διάφορα άλλα, είναι αυτά τα οποία προσπαθούν να δανειστούν και πολλές φορές να αποκτήσουν μόνιμα, μικρά τμήματα των προσωπικών μας δεδομένων, με στόχο την προώθηση προϊόντων, μαγαζιών, υπηρεσιών. Δίνουμε την συγκατάθεση μας στην συλλογή των συγκεκριμένων δεδομένων, χωρίς καν να σκεφτούμε που αποθηκεύονται και για πόσο χρονικό διάστημα.

Γνωριμίες που γίνονται μέσα απο τα κοινωνικά δίκτυα, καταλήγουν σε εγκλήματα, λόγω της αφέλειας του ανθρώπου. Μερικοί είναι προσεκτικοί και προστατεύουν την ιδιωτικότητα τους δείχνοντας ένα διαφορετικό προφίλ ανθρώπου και καθημερινότητας. Άλλοι πάλι ανοίγουν όλα τα μυστικά τους χαρτιά και τα δείχνουν σε ανθρώπους που δέν έχουν γνωρίσει, ούτε ξέρουν αν ειναι πραγματικοί και τι σκοπό έχουν. Νομίζουμε ότι απευθυνόμαστε σε άτομα που γνωρίζουμε, ενώ το πρώτο πράγμα που μας μαθαίνουν οι γονείς μας μόλις εισέλθουμε στην κοινωνία και συναναστραφούμε με κόσμο είναι, «Δεν μιλάμε σε αγνώστους και δεν παίρνουμε ότι μας δίνουν».

Για να αποφεύγονται τέτοιου είδους καταστάσεις και γεγονότα καλό είναι να ορίσουμε πρώτα ο καθένας ξεχωριστά τι θεωρούμε προσωπικό δεδομένο και τί βαθμό σημαντικότητας έχει για εμάς. Στην συνέχεια πόσο ασφαλές θέλουμε να είναι και τί ενέργειες πρόκειται να κάνουμε για να το επιτύχουμε αυτό.

Οπότε την επόμενη φορά που θα σκεφτείς οτι η ασφάλεια μας απειλείται απο εξωτερικούς παράγοντες, αναρωτήσου, τι κάνουμε εμείς απο την μεριά μας για να προστατεύσουμε το πιο σημαντικό πράγμα στην σημερινή εποχή, την πληροφορία.