Γονείς, Οικογένεια, Παιδιά, Συμπεριφορά, Ψυχική υγεία

Επιστροφή στη σχολική πραγματικότητα: Πώς θα την αντιμετωπίσετε;

Aπό την Αδαμαντία Νικολάου,

Η επιστροφή στην κανονικότητα έχει ξεκινήσει και όπως έχει φανεί είναι μια διαδικασία η οποία πέρα από μεγάλη διάρκεια θα έχει και αρκετές δυσκολίες. Ένα από τα βασικά πράγματα που αρχίζουν να επιστρέφουν σε πιο κανονικούς ρυθμούς είναι τα σχολεία και αυτό είναι ένα θέμα που απασχολεί τόσο τους μαθητές όσο και τους γονείς. Ανεξαρτήτως των υγειονομικών παραγόντων που αποτελούν από τις βασικούς ενδοιασμούς γονέων και παιδιών, ένα ακόμη πολύ σημαντικό πρόβλημα που έχει ενταθεί είναι η άρνηση των παιδιών να επιστρέψουν στις σχολικές τάξεις.

Πριν ακόμη την έναρξη της καραντίνας, πολλοί ήταν οι γονείς που έρχονταν αντιμέτωποι με το πρόβλημα της άρνησης των παιδιών να πάνε στο σχολείο και να ασχοληθούν με αυτό και όπως είναι φυσικό, ύστερα από ένα διάστημα χαλάρωσης, όπου τα διαδικτυακά  μαθήματα σε πολλές περιπτώσεις δεν λειτούργησαν για τους μαθητές όπως θα ήθελαν οι καθηγητές και οι γονείς, το πρόβλημα αυτό εντάθηκε αρκετά.

Πολλά παιδιά, είτε λόγω ψυχολογικών παραγόντων, όπως η κατάθλιψη ή ο εκφοβισμός, ο εθισμός στο διαδίκτυο, είτε λόγω απλής αδιαφορίας για την εκπαίδευση αρνούνται να επιστρέψουν στο σχολείο. Οι γονείς θα πρέπει να είναι σε ετοιμότητα να αντιμετωπίσουν τέτοια ζητήματα με τρόπο ο οποίος δεν θα τους φέρει σε αντιπαράθεση με τα παιδιά , πράγμα που ενδεχομένως θα έχει και τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. Σκοπός είναι οι γονείς να βοηθήσουν το παιδί να καταλάβει τη σημασία του να επιστρέψει στο σχολείο χωρίς πίεση και τσακωμούς και αυτό θα είναι δυνατόν εφόσον οι γονείς ακολουθήσουν κάποιες τεχνικές τις οποίες θα αναφέρουμε παρακάτω.

 

  1. Σταματήστε το κήρυγμα

 Όσο αγχωμένοι και να είστε με το γεγονός ότι το παιδί σας αρνείται να επιστρέψει στο σχολείο, σταματήστε το κήρυγμα. Αντί να απαντήσετε με νεύρα στις απόψεις του παιδιού σχετικά με την άρνηση να συνεχίσει το σχολείο, σταθείτε για μια στιγμή και προσπαθήστε να δώσετε μια πιο ήρεμη απάντηση η οποία να βασίζεται σε αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα και λογική  σχετικά με τη χρησιμότητα του σχολείου. Η νευρική απάντηση μπορεί εκείνη την ώρα να φαίνεται ως η μόνη λύση αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που θα καταφέρετε είναι να εντείνετε το άσχημο κλίμα ανάμεσα σε εσάς αι το παιδί σας. Θα δείτε ότι απαντώντας ήρεμα, ακόμα και αν αρχικά φαίνεται λες και μιλάτε σε έναν τοίχο, μακροπρόθεσμα αυτό θα επηρεάσει τον τρόπο που σκέφτεται το παιδί σας.

 

  1. Επικεντρωθείτε σε εσάς και όχι στο παιδί σας

 Πριν πείτε οτιδήποτε στο παιδί σας, κάντε στον εαυτό σας την ερώτηση: «Τι θα έκανε στη θέση μου ένας υπεύθυνος γονέας;».

Πολλές φορές αυτό που κάνουν οι γονείς λόγω υπερβολικού άγχους, είναι να θεωρούν τις υποχρεώσεις των παιδιών τους δικές τους, με αποτέλεσμα να γίνονται πιο πιεστικοί απ’ όσο θα έπρεπε. Η ανευθυνότητα ενός παιδιού σίγουρα επηρεάζει έμμεσα αλλά και άμεσα τον γονέα, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ο δεύτερος θα πρέπει να ασχολείται με τα ζητήματα του παιδιού λες και βρίσκεται ο ίδιος στη θέση του. Με το να θυμίζετε συνέχεια στο παιδί τις υποχρεώσεις του δεν αλλάζετε την κατάσταση, πρακτικά αυτό που χρειάζεται να κάνετε είναι να ξεχωρίσετε τις δικές σας υποχρεώσεις από αυτές των απιδιών σας, διότι οι συνεχείς υπενθυμίσεις και οι τσακωμοί τις περισσότερες φορές έχουν ως αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη άρνηση του παιδιού να κάνει αυτό που πρέπει.

 

  1. Αναρωτηθείτε τι χρειάζεται το παιδί σας από εσάς

 Πολλές φορές τα παιδιά με ζητήματα εθισμού ή κατάθλιψη και με μαθησιακές δυσκολίες,  χρειάζονται διαφορετικό χειρισμό από τα υπόλοιπα.  Είναι πολλές οι περιπτώσεις όπου τέτοια άτομα εγκαταλείπουν το σχολείο ή δεν ασχολούνται με τις εργασίες τους και γενικώς υιοθετούν μια στάση παραίτησης. Σε τέτοιες περιπτώσεις αυτό που χρειάζεται είναι να βοηθήσετε το παιδί σας να οικοδομήσει μια διαφορετική αυτό-εικόνα και να κατανοήσει τις δυνατότητές του. Σε αυτές τις καταστάσεις, λοιπόν, εν αντιθέσει με τις προηγούμενες θα πρέπει να επεμβαίνετε πιο συχνά, όχι με άσχημο τρόπο αλλά λειτουργώντας υποστηρικτικά. Θα πρέπει να μάθετε στο παιδί σας να ανταπεξέρχεται στις υποχρεώσεις του χωρίς πίεση και άγχος και κάθε φορά που επιτυγχάνει κάποιο στόχο, τελειώνοντας μια εργασία ή γράφοντας καλά σε ένα διαγώνισμα να το επιβραβεύετε προκειμένου να δει το σχολείο και την προσπάθεια για αυτό, ως μια θετική εμπειρία.

 

  1. Αναγνωρίστε το πότε γίνεστε υπερβολικά παρεμβατικός

Τις περισσότερες φορές οι γονείς δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ότι έχουν ξεπεράσει τα όρια και έχουν γίνει πλήρως παρεμβατικοί στις ζωές των παιδιών τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς θεωρούν ότι διδάσκουν στα παιδιά τους το πως να γίνονται υπεύθυνα αλλά αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι απλώς μαθαίνουν στα παιδιά τους να γίνονται ακόμα πιο εξαρτημένα από αυτούς. Οι άνθρωποι, προκειμένου να ωριμάσουν και να καταλάβουν ποιο είναι το σωστό για τους ίδιους, χρειάζεται να δοκιμάσουν πολλά πράγματα, να πετύχουν, να αποτύχουν και να δουν τι δούλεψε τελικά για αυτούς. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά. Με το να εμποδίζουμε τα παιδιά να αποφασίζουν για τον εαυτό τους, παίρνοντας ακόμη και κάποιες αποφάσεις οι οποίες είναι καταφανώς λανθασμένες τα εμποδίζουμε να μάθουν να ζουν και να βιώνουν τις εμπειρίες όπως πρέπει, δημιουργώντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο  απωθημένα τα οποία αργά ή γρήγορα θα έρθουν στην επιφάνεια  και ίσως τότε να οδηγήσουν σε ακόμη χειρότερες καταστάσεις. Σίγουρα οι γονείς θα πρέπει να είναι παρόντες και να προστατεύουν τα παιδιά από επικίνδυνες καταστάσεις αλλά επίσης σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να δίνουν στα παιδιά και το περιθώριο της δοκιμής και του λάθους, προκειμένου να δημιουργηθούν κατασταλαγμένοι χαρακτήρες.

 

  1. Μιλήστε στο παιδί σας με ειλικρίνεια

Είναι πολλές οι περιπτώσεις  στις οποίες οι γονείς μέσα στο άγχος τους για την επιτυχία των παιδιών τους, αγνοούν τις πραγματικές τους επιθυμίες, θέτοντας μη ρεαλιστικούς στόχους και αναγκάζοντας τα παιδιά να δεσμευτούν σε αυτούς είτε το θέλουν είτε όχι. Αυτό που χρειάζεται να κάνει ένας γονιός ο οποίος πράγματι ενδιαφέρεται για την ευτυχία και την επιτυχία του παιδιού του, είναι να κάνει μια ειλικρινή συζήτηση με αυτό, σχετικά με τα «θέλω» του, τις ανάγκες του και τους δικούς του στόχους για τη ζωή. Αρκετές φορές, οι επιθυμίες των γονιών δεν συνάδουν με αυτές των παιδιών με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συγκρούσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές, ως γονείς όμως, θα πρέπει να είστε ανοιχτοί στη συζήτηση, να ακούσετε το παιδί σας και πολλές φορές να συμφιλιωθείτε με απόψεις και επιθυμίες του που δεν θα φανταζόσασταν ποτέ, αυτό όμως είναι που θα οικοδομήσει μια πραγματικά ουσιαστική σχέση, με βάση την εμπιστοσύνη και την ειλικρίνεια, όπου ο καθένας θα έχει το περιθώριο να θέτει τους στόχους του και να πράττει ανάλογα με αυτούς.