Μη κατηγοριοποιημένο

Από τα τουφέκια στα πληκτρολόγια

Aπό τον Χρήστο Δήμτσα,

Ένα από τα σημαντικότερα θέματα ενός κράτους αποτελεί η εθνική ασφάλεια. Οι περισσότερες χώρες ξοδεύουν εκατομμύρια χρήματα προκειμένου να ενισχύσουν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις και να κυριαρχήσουν τόσο σε ξηρά όσο σε αέρα και θάλασσα. Ωστόσο στην εποχή του κυβερνοχώρου η πιθανότητα ενός πολέμου με την φυσική του μορφή φαντάζει αρκετά απίθανο σενάριο. Πλέον η απειλή που έχουν να αντιμετωπίσουν τα κράτη είναι ο κυβερνοπόλεμος.

Τι είναι όμως ο κυβερνοπόλεμος;

Πρόκειται για ηλεκτρονική επίθεση από μία χώρα με σκοπό να βλάψει το πληροφοριακό σύστημα μιας άλλης. Οι επιπτώσεις μιας τέτοιας επίθεσης ποικίλουν βάση του στόχου και της έντασης. Για παράδειγμα, μία  αψιμαχία μπορεί να επιφέρει οικονομικές ζημιές και προσωρινή δυσλειτουργία του κράτους-θύμα, ενώ ένας διαρκής και έντονος κυβερνοπόλεμος πιθανόν να κοστίσει ανθρώπινες ζωές.

Τι δεν είναι κυβερνοπόλεμος;

Πολλοί χαρακτηρίζουν, λανθασμένα, ως κυβερνοπόλεμο κάθε μεγάλη επίθεση που πραγματοποιείται στον χώρο του κυβερνοχώρου. Για να χαρακτηριστεί μία επίθεση κυβερνοπόλεμος θα πρέπει να γίνεται ανάμεσα σε δύο χώρες. Επιθέσεις που εξαπολύουν διάφοροι hackers σε κράτη, χωρίς να υποκινούνται από κάποιο άλλο κράτος δεν αποτελούν κυβερνοπόλεμο.

Γιατί οι κυβερνήσεις επενδύουν στην κυβερνοασφάλεια;

Πλέον κάθε μοντέρνα κοινωνία βασίζεται σε ένα ευρύ ηλεκτρονικό σύστημα το οποίο στηρίζει όλους τους τομείς της δημόσιας διοίκησης, από τις δημόσιες υπηρεσίες μέχρι και το δίκτυο μεταφορών. Όμως λόγω της μεγάλης έκτασης του, υπάρχουν πολλά ευάλωτα σημεία από τα οποία οι hackers μπορούν να εισβάλλουν και να αποκτήσουν τον έλεγχο ολόκληρης της χώρας.

Σε αντίθεση με τους παραδοσιακούς πολέμους, μία κυβερνοεπίθεση μπορεί να γίνει σε ανύποπτο χρόνο, χωρίς προηγουμένως να έχουν υπάρξει στοιχεία προετοιμασίας από το επιτιθέμενο κράτος. Αυτό είναι κάτι το οποίο φοβίζει όλες τις κυβερνήσεις, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να βρεθούν απροετοίμαστες και ανήμπορες να αντιμετωπίσουν κάποιου τέτοιου είδους επίθεση.

Ποια είναι τα όπλα ενός κυβερνοπόλεμου;

Το όπλο είναι ένα, και αυτό δεν είναι άλλο από τον συνδυασμό έμπειρων hackers και επένδυσης πολλών χρημάτων. Όσο πιο έμπειροι είναι οι hackers και όσο περισσότερα είναι τα χρήματα που επενδύονται τόσο πιο ισχυρό γίνεται το όπλο μιας χώρας. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι hackers για να εισβάλουν στο σύστημα ενός κράτους, δεν αποτελούν εξωφρενικές καινοτομίες, καθώς τις περισσότερες φορές βρίσκονται στην βασική εργαλειοθήκη κάθε hacker.Εξαρτώνται όμως από το είδος της καταστροφής που επιθυμούν να προκαλέσουν. Για παράδειγμα ο πυρήνας της κυβερνοεπίθεσης στην Εσθονία(2007) ήταν DDoS.

Εσθονία 2007

Το 2007 η Εσθονία δέχτηκε μία διαδικτυακή επίθεση που είχε ως αποτέλεσμα την παράλυση βασικών υπηρεσιών του κράτους αλλά και των επιχειρήσεων. Το ΝΑΤΟ έστειλε ειδικούς για να βοηθήσουν την χώρα να οργανώσει τη διαδικτυακή της άμυνα. Όλα ξεκίνησαν όταν η Εσθονία καθαίρεσε μνημείο από την Σοβιετική εποχή από το κέντρο της Ταλίν.Για το λόγο αυτό κατηγορείται η Ρωσία, ως υπεύθυνη για την διαδικτυακή επίθεση, αν και η ίδια το διαψεύδει.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι ήταν η επίθεση όπου ο κυβερνοπόλεμος πέρασε από την θεωρία στην πράξη. Άλλοι δεν δέχονται τον χαρακτηρισμό κυβερνοπόλεμο όπως ο Αντρέους Παντάρ, οποίος δηλώνει: «Συχνά αναφέρεται ως ένας κυβερνοπόλεμος εναντίον της Εσθονίας αλλά τώρα αναγνωρίζουμε ότι πρόκειται περισσότερο για έναν οργανωμένο διαδικτυακό χουλιγκανισμό.»