Οθόνες στην τάξη: Εργαλείο ή πειρασμός;

H Karen Huxtable-Jester, η οποία διδάσκει στη Σχολή Συμπεριφορικών και Επιστημών του Εγκεφάλου στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ντάλας, γνωρίζει το μειονέκτημα της τεχνολογίας. Μια φορά, παρατηρώντας μια διάλεξη, η καθηγήτρια Huxtable-Jester ανακάλυψε ότι μια ομάδα μαθητών είχε παρακολουθήσει μια ταινία αντί του εκπαιδευτή τους.”Τα προηγούμενα χρόνια, υποστήριζα πλήρως την ιδέα της απαγόρευσης της χρήσης της τεχνολογίας στις τάξεις μου”, είπε, εξαιρώντας τους μαθητές με αναπηρίες που χρειάζονται βοήθεια.Με την πάροδο του χρόνου, όμως, έγινε πιο διαλακτική.

Η εμπειρία της καθηγήτριας Huxtable-Jester, η οποία είναι επίσης αναπληρώτρια διευθύντρια στο Κέντρο Διδασκαλίας και Μάθησης του πανεπιστημίου, καταδεικνύει εξελισσόμενες συζητήσεις σχετικά με το αν smartphones, tablets και φορητοί υπολογιστές εκτρέπουν την προσοχή των φοιτητών από το μάθημα.«Οι άνθρωποι αναπτύσσουν πολύ ισχυρές απόψεις», είπε. Η διαχωριστική γραμμή είναι ότι όλοι θέλουν να κάνουν το σωστό, αλλά κανείς δεν ξέρει τι είναι αυτό”.

Πολλοί καθηγητές και εκπαιδευτικοί ανακαλύπτουν ότι αντί να αποσπάσουν την προσοχή, οι συσκευές αυξάνουν τη δέσμευση με τους φοιτητές, ειδικά εκείνους με μαθησιακές δυσκολίες, οι οποίοι έχουν αυτισμό και για τους οποίους τα αγγλικά είναι μια δεύτερη γλώσσα.Ο Brad Turner, αντιπρόεδρος και γενικός διευθυντής της παγκόσμιας εκπαίδευσης της Benetech, μιας μη κερδοσκοπικής εταιρείας εκπαιδευτικού λογισμικού που δημιουργεί εργαλεία για τους μαθητές με δυσλεξία και άλλα θέματα ανάγνωσης, δήλωσε ότι «η τεχνολογία είναι ο μεγάλος ισοσταθμιστής” που επέτρεψε “σε κάθε μαθητή να μάθει με τον τρόπο που πρέπει να μάθει ή θέλει να μάθει, στο μεγαλύτερο βαθμό που θέλει να μάθει.”

Αυτή είναι η εμπειρία της Ρamela Stemberg, καθηγήτριας αγγλικών στο City College της Νέας Υόρκης, η οποία διδάσκει επίσης στο Hostos Community College στο Μπρονξ.«Οι μαθητές μου ήταν ο λόγος που άρχισα να χρησιμοποιώ την τεχνολογία επειδή την χρησιμοποιούσαν για να ψάξουν πράγματα», είπε. “Δεν σας έλεγαν όταν ήσαστε παιδί, «Ψάξε στο λεξικό»;

 «Η χρήση της τεχνολογίας στην τάξη ενισχύει πραγματικά ολόκληρη την τάξη», δήλωσε η καθηγήτρια Stemberg.

Διαφορετικά υπόβαθρα και ποικίλη έκθεση στην αγγλική γλώσσα εξηγεί γιατί οι μαθητές της αναζητούν βοηθητική βοήθεια. Ακόμη και εκείνοι από αγγλόφωνες χώρες δεν καταλαβαίνουν πάντα τη σημασία των λέξεων στην ποίηση και τη λογοτεχνία.Με τη χρήση συσκευών, η καθηγήτρια Stemberg είπε, οι μαθητές “παίρνουν τον έλεγχο της μάθησης τους? Ασχολούνται σε μεγαλύτερο βαθμό με αυτό.”

Η Guli Rahimova είναι δευτεροετής φοιτήτρια ψυχολογίας σημαντικό.Η Ραχίμοβα, η οικογένεια της οποίας προέρχεται από το Ουζμπεκιστάν, είπε ότι η ίδια και άλλοι μαθητές δεν παρασύρθηκαν όταν χρησιμοποιούσαν συσκευές στην τάξη.”Είμαστε τόσο συγκεντρωμένοι στην ομαδική εργασία που δεν έχουμε χρόνο να μιλήσουμε. Είμαστε πραγματικά αφοσιωμένοι στο έργο μας.

Τέτοιες συμμετοχικές μέθοδοι κάνουν την εκπαίδευση «ουσιαστική και αυθεντική», δήλωσε η Christine Greenhow, αναπληρώτρια καθηγήτρια συμβουλευτικής, εκπαιδευτικής ψυχολογίας και ειδικής εκπαίδευσης στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.

«Όταν απαγορεύετε την τεχνολογία, αποτρέπετε την αλληλεπίδραση μεταξύ της τάξης και του κόσμου έξω», δήλωσε η Greenhow.”Και από την άλλη πλευρά, όταν επιτρέπετε τη χρήση τηςς τεχνολογίας, δίνετε στους μαθητές τη δυνατότητα να συνδεθούν με μεταφραστικές υπηρεσίες, με βάσεις δεδομένων για να κάνουν έρευνα σε πραγματικό χρόνο, με άλλους ανθρώπους”.

“Αν βρίσκετε τους μαθητές σας είναι να αποσπάται η προσοχή στα κινητά τους τηλέφωνα ή σε φορητούς υπολογιστές, θα πρέπει να αναρωτηθείτε: Τι κάνω λάθος στη διδασκαλία μου και δεν προσέχουν οι μαθητές;” είπε.”Πώς μπορώ να τους δώσω ευκαιρίες να συμμετάσχουν;”  Χρησιμοποιεί συσκευές στην τάξη για να δημιουργήσει ένα κανάλι επικοινωνίας με τους μαθητές, ενσωματωμένο με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι μαθητές δημοσιεύουν ερωτήσεις στο Twitter για δημοσιογράφους και συγγραφείς, οι οποίοι απαντούν σε πραγματικό χρόνο.Η καθηγήτρια Greenhow είπε ότι οι φοιτητές “θα βρίσκουν νέα στις ειδήσεις, στα μέσα ενημέρωσης,στο  twitter και θα καταλήξει η προβολή αυτών των tweets στην τάξη,” προσθέτοντας, “Γνωρίζω για τι θέλουν να ενημερωθούν περισσότερο οι μαθητές μου.”

Μια μελέτη του Ντέιβιντ Μπάρον, ερευνητή στο τμήμα χημικής μηχανικής του Πανεπιστημίου του Κέιπ Τάουν στη Νότια Αφρική, που δημοσιεύθηκε το 2016 στο περιοδικό ‘Computers & Education’, όρισε το εκπαιδευτικό κανάλι ως «λογισμικό που επιτρέπει τη διεξαγωγή μιας δευτερεύουσας, ψηφιακής συνομιλίας κατά τη διάρκεια μιας πανεπιστημιακής διάλεξης». Η μελέτη διαπίστωσε ότι “ένα ψηφιακό κανάλι αύξησε το συνολικό αριθμό των ερωτήσεων που τέθηκαν σε μια κατηγορία”.

Ο Sean Smith, καθηγητής της ειδικής εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου του Κάνσας και σύμβουλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού ‘Understood’ για τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες, εξήγησε ότι «το ποσοστό φοίτησης των φοιτητών με αναπηρίες σίγουρα είναι υψηλότερο από ό,τι στο παρελθόν,”. Αυτό είναι το πλεονέκτημα της χρήσης smartphones στην τάξη,” είπε ο Δρ Smith.

Ο Joseph Bavazzano, διευθυντής του Κέντρου ADP του Κρατικού Πανεπιστημίου Montclair για τις Τεχνολογίες Μάθησης, συνεργάζεται με φοιτητές που θα γίνουν δάσκαλοι.Οι τάξεις του χρησιμοποιούν smartphones για έργα βίντεο και για συνεντεύξεις FaceTime με φοιτητές από συνεργαζόμενα πανεπιστήμια στο εξωτερικό.Ο κ. Bavazzano εφαρμόζει επίσης αυτό που αποκαλεί “appy hour” συζητήσεις του νέου εκπαιδευτικού λογισμικού.

“Αν πρόκειται να μιλήσω για μια εφαρμογή που θα μπορούσε ενδεχομένως να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας της τάξης,” είπε, “Θέλω να οργανώσω το εργαστήριο μου με αυτόν τον τρόπο, προκειμένου να δείτε το όφελος και την αξία του πριν καν ξεκινήσετε.”  Υποστηρίζοντας τη χρήση συσκευών, είπε ότι συχνά ξεκινάει διαλέξεις λέγοντας: “Βγάλτε το τηλέφωνό σας , πληκτρολογήστε αυτό το URL, και ξεκινάμε.”

*Mετάφραση/Απόδοση από New York Times